Chevrolet Corvette Convertible (1999)

Een Corvette - that's hot stuff. In een 'Vette, zoals de Amerikanen zeggen, val je op. Kapje neer en cruisen maar, die vier meer dan polsdikke uitlaten intussen lekker laten roffelen.
De Corvette is imposant, alleen al door z'n afmetingen. Maar ook het lijnenspel met die lange, lage neus en die hoog gesneden, afgeknotte achterkant maakt indruk op het netvlies. In combinatie met de zachte bollingen van het koetswerk geeft dat de Corvette een sexy uitstraling. Maar niet alleen het uiterlijk doet het, ook de sensuele klanken uit de vier uitlaatpijpen werken als een magneet op omstanders. Zacht zwoel bij lage toeren en ophitsend bij hoge toeren, met nog wat varianten daartussen. Bespeel die sounds op de juiste manier met je rechtervoet en een geluidsinstallatie is overbodig.

'Klein blokje'

In een Corvette is maar één motor echt op zijn plaats en dat is een V8. 'Small block' noemen de Amerikanen dat fijntjes, maar hij heeft wel eventjes 5,7 liter inhoud.
Het ding is wel nieuw, maar bijna stuitend simpel van opzet met één nokkenas en twee kleppen per cilinder. Maar over 344 paardenkrachten hoor je ons niet klagen. Genoeg voor een leuke burn-out, waarbij de rook van de banden slaat, of even rap een paar dikke zwarte strepen op straat leggen. Dikke pret, maar ook in 5 tellen naar de 100 knallen is een heel aparte sensatie, zeker in een Corvette met automaat en een eindeloos lange eindoverbrenging. Rij je 120 dan draait de motor net 1950 toeren. That's the American way of life.
Maar hard kan de Corvette ook. We zijn even de grens over gedoken om de Convertible eens flink op zijn staart te trappen. Het simpele kapje hebben we maar omhoog gelaten om spontane ontharing te voorkomen. Boven de 140 begint de geluidsproductie onprettige vormen aan te nemen, maar we laten ons niet kennen. Doordrukken dat gas en bij 240 km/h schakelt de automaat nog eventjes heel subtiel van '3' naar '4'. We hebben net 260 km/h op de teller staan als de verkeerssituatie verdere versnelling niet meer toelaat, maar gezien het gemak waarmee we dat bereikten moet die opgegeven top van 274 er ook wel inzitten. En de Corvette ligt nog mooi stabiel op de weg, ondanks zijn onderstel met achter zelfs een kunststof bladveer.
Maar een Corvette is niet alleen leuk als het recht vooruit gaat. Spelen met het gaspedaal in bochten is een feest. Onervaren lieden laten de traction control ingeschakeld; gewoon stampen in een bocht en de Corvette breekt iets uit om vervolgens met een kleine stuurcorrectie weer het rechte pad op te zoeken. Gevorderden schakelen het ding uit en gaan op zoek naar de grenzen. En dan kan zo'n Corvette ineens heel dwars de hoek om zeilen.
De forse afmetingen zorgen voor behoorlijk wat bewegingsvrijheid in het tweezits-interieur. De leren kuipstoelen zitten goed, zeker met twee elektrisch verstelbare lendensteunen per stoel en een regelbare breedte van de zijsteunen. Zowaar is er ook nog een onverwacht grote bagageruimte, die deels wordt ingenomen als de kap wordt ingeklapt.
De simpele motor en het niet al te vooruitstrevende onderstel vormen een schril contrast met het geavanceerde instrumentarium. Het ruim van klokken voorziene dashboard heeft een boordcomputer die ons echt versteld heeft doen staan. Kijk, een gemiddeld verbruik en de verstreken tijd kennen we wel. Maar met een druk op de knop toont het schermpje ook de temperatuur van de versnellingsbakolie! En wat dacht u van de spanning in alle vier de banden?
Gewoon voor je neus te zien! Uniek, zeker als je bedenkt dat er nog zo'n twintig andere gegevens zijn op te roepen en de computer ook nog eens 25 waarschuwingen kent. 't Lijkt wel een space-shuttle!
Als we dan weer met beide benen op de grond geland zijn, is de conclusie duidelijk: zo'n Corvette Convertible is een machtige auto.
Goed, hij kost bijna 190 mille, maar zijn concurrenten zijn stuk voor stuk flink duurder. Die bieden wel meer raffinement en kwaliteit. Maar, nee, dat brute en tegelijk zwoele karakter van de 'Vette hebben ze geen van alle.