Youngtimermarkt - Achtergrond

Marco Hof zit al een kleine twintig jaar in de youngtimers en kent de markt dan ook op zijn duimpje. Hij zag die flink veranderen: “Toen ik begon, had ik vier concurrenten, nu vierhonderd. Met name de laatste drie, vier jaar neemt de youngtimer een vlucht. Dat komt voornamelijk doordat ondernemers naar manieren zoeken om goedkoper zakelijk te rijden. Niet elke ondernemer kan zich een leasecontract van duizend euro per maand veroorloven. Dat is de ene oorzaak van de aanwas van de markt, de goede kant. Daar komt bij dat wanneer de vraag stijgt, meer partijen er zich mee gaan bemoeien.

Daardoor zie je de laatste jaren dat normale autobedrijven, die voorheen niets van youngtimers moesten hebben, nu ineens alle tweedehands auto’s van vijftien jaar en ouder youngtimer noemen. Of het nou twee, drie of vier ton heeft gereden, wel of geen historie heeft: het is allemaal een youngtimer geworden en dat is een kwalijke ontwikkeling. Daardoor kunnen klanten die op zoek zijn naar een leuke, zakelijk bruikbare youngtimer, door de bomen het bos niet meer zien.”

Hof omschrijft het begrip youngtimer als: een auto van vijftien jaar of ouder, met de potentie om een klassieker te worden. “Dát vind ik een youngtimer. En hij moet vooral ‘ausdauer’ hebben. Hij moet nog even mee kunnen, hij moet een zekere objectwaarde hebben. Het moet nog de moeite waard zijn zo’n auto aan te schaffen en zeker als je er zakelijk in wilt gaan rijden, moet hij betrouwbaar zijn. Maar ik zie soms auto’s aangeboden worden waar heel groot youngtimer bij staat, dan kijk ik ernaar en denk ik ‘die doet het nog een jaar en dan is het op’.” Populair zijn vooral de grote Duitse merken, weet Hof: “BMW, Mercedes-Benz, Porsche. Maar een Citroën AX met elfduizend kilometer vind ik ook een echte youngtimer.”

LIEFHEBBERS EN KOOPJESJAGERS

Veel klanten voor youngtimers zijn zakelijke rekenaars. “Die verwachten soms dat ze een hagelnieuwe auto van vijftien jaar krijgen. Tja, dat kan natuurlijk niet. Maar gelukkig zitten er ook liefhebbers tussen, die het nuttige met het aangename verenigen. Het is een dubbele markt. Aan de ene kant van de winkel is schraalhans keukenmeester, aan de andere kant doen liefhebbers niet moeilijk over duizend euro.”

Het meest gevraagd bij Hof is inmiddels de Mercedes-Benz S-klasse W221, vertelt hij. Maar ook de dikke SUV’s zijn runner up: “Die zijn roofgoed geworden, auto’s die bijna letterlijk uit je handen worden gegrist.” Toch is alleen het juiste model niet voldoende. Ook de configuratie moet kloppen en die is merkafhankelijk, legt Hof uit: “De gemiddelde Mercedes-rijder stelt prijs op comfort, niet op dynamiek, dus die moet je niet vermoeien met een handbak. Die wil leunen en gas geven. Een zescilinder Mercedes met vijfbak, loop daar maar omheen want die krijg je niet verkocht. Bij BMW kan het twee kanten op, juist automaat of juist handbak.”

Verreweg de meeste auto’s haalt Hof uit het buitenland: “Tachtig procent is import.” Dan denk je vooral aan Duitsland, maar dat is inmiddels een misvatting. “De Duitse markt is de laatste jaren vergiftigd geraakt. Al die nieuwe partijen in de markt rijden met een oprijwagen Duitsland in. Heel Duitsland wordt leeg gevist. Daardoor zie je – en dat is marktwerking, dus helemaal niet slecht – dat het segment auto’s waar ik naar zoek wordt vervuild met C-keuze voor dezelfde prijs. Want die Duitser denkt: ‘Die verrückte Holländer komen het toch wel halen’. Daardoor zit er van alles tussen: teruggedraaide tellers, auto’s die het daglicht niet kunnen verdragen, en dat wordt vermengd met het aanbod waar ik gewend was uit te kiezen. Wij zijn de laatste jaren zo vaak voor niets naar Duitsland gereden, dat we ons zoekgebied hebben verlegd.”

Daarmee bedoelt Hof onder meer Frankrijk. “Daar zijn nog pareltjes te vinden. Maar ook in Oostenrijk, Zwitserland en Japan.” Dat laatste is minder vreemd dan het lijkt. “Japanners kopen ook nieuwe Mercedessen. Die worden daar weer geveild, dat gaat in kwaliteitsgradaties. Als je goed weet wat je doet, koop je daar de beste auto’s voor bedragen waar je nog fatsoenlijk op kunt verdienen.” Hofs compagnon vliegt af en toe naar Japan en ze werken samen met twee Australiërs die de auto’s ter plekke bekijken en fotoreportages sturen. Zo komen veel Europese premiumauto’s na een Japans avontuur weer terug op Europese bodem. Je zou denken dat je dan met een verkeerd geplaatst stuur zit, maar dat is niet zo: “Het is statusverhogend in Japan om een linksgestuurde auto te rijden, dus het stuur zit aan de goede kant.”