Ondanks spottende opmerkingen van broers bezorgde Renault Clio Rosanne bakken plezier

Zomaar een Clio gekregen van je vader. Hoe zit dat precies?

“In mijn twintiger jaren heb ik een baan afgewezen omdat het voor mij niet te bereizen was met het ov. Toen ik dat tijdens een telefoontje met mijn vader liet vallen, vond hij het wel jammer, maar verder sloeg hij er niet echt op aan. Een half uur na dat gesprek belde hij mij terug om te vertellen dat hij een Renault Clio had gekocht voor mij. Ik wist niet eens wat dat was of hoe die eruit zag en dat boeide mij ook niets. Ik had ineens een eigen auto!”

Je broers hadden er wel een mening over ...

“Die hebben mijn Clio inderdaad flink te kakken gezet. Het zijn echte ‘autogekkies’, terwijl ik dat niet per se ben. Die auto was een gemakkelijk doelwit voor hen. Om te beginnen was het ding goudkleurig en toen ze eenmaal hadden uitgezocht dat mijn auto van alle mogelijke opties er precies nul had, was het hek natuurlijk helemaal van de dam. De Clio belachelijk maken werd een gezamenlijke hobby van die twee!”

Een echte crisis-uitvoering dus, maar was je er een beetje blij mee?

“Ik deed alles met de Clio. Dat klinkt supercliché natuurlijk, maar ineens lag de wereld aan mijn voeten met een eigen auto. Dat gevoel is onbeschrijflijk. Van dagjes strand met vriendinnen en familiebezoekjes tot bezoekjes aan de Ikea. Je staat versteld hoeveel kasten er achterin een Clio passen. En op vakantie naar Frankrijk en de Ardennen ging de Zwitserse sennenhond van mijn ouders gewoon mee op de achterbank, tussen alle bagage. De kleine Clio was echt behoorlijk praktisch.”

Franse auto’s hebben een stigma van onbetrouwbaarheid. Heb je daar ervaring mee?

Mijn Clio bleek oerbetrouwbaar en heeft me onderweg nooit laten staan. Ik heb wel twee keer een lekke band gehad onderweg, maar ik kon gelukkig zelf het wiel verwisselen. Ik heb één keer een flink waterballet in de auto aangetroffen, maar dat was mijn eigen schuld. De auto had nog nooit een wasstraat gezien en alle geultjes en roosters waren verstopt met bladeren. Het water kon na een flinke bui nog maar één kant op en dat was naar binnen. De auto stonk dagenlang naar een natte hond. Dat was een leermoment ...”

Hoe lang heb je de Clio eigenlijk gehad?

“Een jaar of zes. Toen ik werd aangenomen bij mijn eerste echte ‘grotemensenbaan’ als manager vond mijn vader dat ik niet aan kon komen zetten in de oude Clio. Dat zag hij scherp, want mijn collega’s grapten nog maandenlang over die goudkleurige Clio waarmee ik kwam voorrijden bij mijn sollicitatiegesprek. Bovendien werd het volgens mijn vader tijd voor een veiligere auto vanwege de vele snelwegkilometers die ik ging maken. Er kwam een sportieve Volvo C30 R-Design voor in de plaats, die later is vervangen door een Mercedes-Benz CLA. Vorig jaar ben ik met die auto betrokken geweest bij een heftig ongeluk met een vrachtwagen. Die auto heeft mijn leven gered en na het ongeval heb ik om die reden precies dezelfde auto opnieuw gekocht.”

Veiligheid boven alles dus?

“Veiligheid is altijd een dingetje geweest in onze familie. Mijn vader wilde niet dat mijn moeder in een kleine auto rondreed en na dat ongeluk begrijp ik hem nog beter. De Mercedes-Benz CLA is mijn droomauto geworden omdat ik hem zo mooi vind, maar ook omdat ik het dankzij die auto nog kan navertellen. Een stevige, veilige auto is een harde eis geworden voor mij. Maar de kleine, oude en trouwe Renault vergeet ik nooit meer.”