Honda Civic (1983) - Klokje Rond - Uit de Oude Doos

Begin dit jaar blikten we al uitgebreid terug op de eerste Klokje Rond-keuring ooit, met een Toyota Corolla die zo'n 2 ton op de klok had. Met zo'n kilometerstand hoef je tegenwoordig echt niet meer aan te komen om een kans te maken voor een hoofdrol in Klokje Rond. Dat geeft wel aan dat 30 jaar geleden de standaard nog wat lager lag als het aankwam op hoelang een auto mee moest kunnen. "Een auto met meer dan een ton op de teller is moeilijk te verkopen", illustreerden we. Dan zou de kandidaat van week 13 van 1992 schier onverkoopbaar moeten zijn. Toen hadden we namelijk een Honda Civic op de brug die al 333.000 km achter de rug had.

Zo'n kilometerstand was toen ronduit indrukwekkend. "Zeer indrukwekkend, dat was de eerste reactie van het AutoWeek-testteam toen we deze Honda Civic uit 1983 op ons bordje kregen. Een diep, heel diep respect voor de bouwers van deze Honda en grote bewondering voor de manier waarop de eigenaar zijn auto heeft bereden." Overigens moesten we wel de documentatie van de eigenaar vertrouwen dat de Civic al werkelijk die afstand afgelegd had, aangezien de teller zelf maar vijf cijfers had. Het was echter al even bekend dat Japanse techniek lang mee kon en dus verbaasde ook weer niet dat de Civic deze mijlpaal had bereikt. Een grondige keuring moest echter uitwijzen of de Civic nog werkelijk in zo'n goede staat was als de eigenaar omschreef.

Een proefrit wekte alvast vertrouwen. "Besturing, versnellingsbak en koppelingspedaal hebben zich niets aangetrokken van de kilometerstand van meer dan drie ton. Alles werkt nog licht, precies en zonder bijgeluiden. Het interieurtje is verrassend compleet en - opnieuw complimenten voor de bestuurder - ziet er uit als nieuw. Het Honda-motortje snort er vrolijk op los en niets, maar dan ook niets, van deze vierwieler geeft aan dat de auto binnenkort op instorten zou staan." Hup, de brug op met dat ding, kijken of het er dan nog steeds zo goed uitzag.

Aan de onderkant van de Civic dook toch een klein puntje van zorg op. Er doken twee roestplekken op, maar eerlijk gezegd waren die minder heftig dan je misschien zou verwachten van een Japanner uit die tijd. Preventieve behandeling zou voldoende zijn om erger (voorlopig) te voorkomen. Lassen was nog lang niet nodig. Ook ontdekte de keurmeester een versleten wiellager vooraan en een remvoering die aan vervanging toe was. Tenslotte was de auto toe aan een beurtje, iets dat onder meer bleek uit een smerig luchtfilter. Op de roestplekjes na dus niets anders dan wat regulier onderhoud. De Civic verdiende dan ook echt een dikke pluim. We vonden dat hij zelfs een plekje in een museum verdiende met zo'n kilometerstand en dan nog zo'n goede staat. Als we toen eens hadden geweten dat er jaren later een Civic langs zou komen met ruim een miljoen op de klok ...