Gereden: Mini Clubman

Één ding is zeker: de tweede generatie van de moderne Mini Clubman is een klap praktischer dan zijn voorganger. Niet alleen omdat de eigenzinnige set-up met 2,5 zijdeur is vervangen voor vier volledige portieren, maar ook omdat hij behoorlijk is gegroeid. In de lengte kwam er 27 centimeter bij terwijl de wielbasis groeide met tien centimeter.

Dat levert een interieur op waar je voortaan wél een redelijke hoeveelheid bagage in kwijt kunt (minimaal 360 liter, vergelijkbaar met een Audi A3 Sportback) en op de achterbank kan een persoon van gemiddelde lengte redelijk zitten. Verwacht achterin trouwens niet te veel van de breedte op schouderhoogte...

Gevoelloos

Tijdens de introductie hebben wij alleen kunnen rijden met de sterkste benzinevariant, de Clubman Cooper S met de 192 pk sterke viercilinder turbomotor. Opvallend is hoe de krachtbron vooral fel is rond de 3.000 toeren en in eerste instantie snel op het gas reageert, maar matig blijft doortrekken in de hogere toeren. De zesbak die Mini monteert is fijn, net als het rijgedrag dat aan de strakke kant is maar voor dit segment voldoende rust biedt.

Erg jammer is het gebrek aan gevoel in de elektrische besturing, want zelfs in de meest sportieve stand voel je - ondanks de vlotte reacties van de koets - niet goed genoeg wat de voorwielen doen... Erg jammer, vooral omdat er moderne Mini's zijn geweest die dat wél boden. Dus als we eerlijk zijn is de nieuwe Clubman niet op alle vlakken een verbetering.

Meer weten over de nieuwe Mini Clubman? Lees dan de uitgebreide Eerste Rijtest die we in AutoWeek 40 publiceren. Bovendien komen we binnenkort met een testvideo!