Deze Nissan Leaf heeft twee elektromotoren en dat smaakt naar meer

‘We call it the super-Leaf”, vertrouwt de ingenieur van dienst ons toe. Dat belooft wat. De Leaf in kwestie ziet er met zijn grijs-zwarte koetswerk en bronskleurige wielen onder ‘gepopnagelde’ wielkast­verbreders alvast een stuk stoerder uit dan een regulier exemplaar. Hij is ook serieus veel sneller, want dit is de enige door Nissan gebouwde Leaf met niet één, maar twee elektromotoren aan boord. Dubbel zoveel vermogen dus, maar net als het uiterlijk is dat eigenlijk bijzaak. We zijn hier namelijk niet voor de snelheid, maar voor de manier waarop het vermogen op de weg wordt gebracht.

Demonstratievoertuig

De Leaf fungeert als demon­stratievoertuig voor Nissans elektrische vierwielaandrijving met de naam ‘e-4orce’, uitgesproken als ‘e-force’. Dat systeem kan in deze Leaf naar believen worden in- en uitgeschakeld, zodat bestuurders het verschil kunnen ervaren. E-4orce betekent kort door de bocht (jawel) dat de hoeveelheid vermogen per wiel nauwkeurig wordt geregeld, zoals we dat ook al kennen van andere vierwielaandrijvingssystemen. Volgens Nissan gaat het echter verder dan dat. In principe wordt het vermogen keurig verdeeld over de assen, wat gezien de aanwezigheid van twee motoren ook niet anders kan. Indien nodig is echter niet alleen de hoeveelheid vermogen per as, maar ook die per wiel variabel. Bovendien moet ook het terugwinnen van (rem)energie te allen tijde op de optimale manier over de wielen worden verdeeld. Interessant is dat Nissan als hoofddoelen niet allereerst het behalen van maximale grip en de hoogste bochtsnelheid noemt, maar juist comfort en controle. Volgens het merk moet dit systeem zelfs wagenziekte tegengaan, ook het soort dat wordt veroorzaakt door accelereren en remmen.

Kaarsrecht

Dat verklaart ook waarom onze kleine testronde met de ‘super-Leaf’ niet op een bochtig stuk, maar op een kaarsrecht traject begint. “Ik tel af, en dan mag je voluit accelereren tot het bord in de verte”, luidt de instructie vanaf de passagiersstoel. De Leaf schiet er met Tesla-achtig geweld vandoor en in enkele tellen staat de ‘100’ op de klok. Leuk. Nu nog eens, maar dan met e-4orce ingeschakeld. Die sessie is gevoelsmatig opvallend genoeg niet meer, maar juist minder spectaculair. Toch klopt dat wel, want e-4orce regelt het vermogen zo af dat de auto minder achterover helt met accelereren en juist minder duikt als de voet weer van het gas gaat. Bij gripverlies wordt het vermogen desnoods gewoon beperkt, wat anders dan bij een verbrandingsmotor mogelijk is zonder de boel echt af te knijpen.

Meer grip

Bij het afremmen weet het regeneratieve remsysteem duikbewegingen te beperken door meer remmend vermogen naar de achteras te sturen. Het resultaat: een zo stabiel mogelijke koets. Iets soortgelijks is voelbaar op het bochtige stuk dat volgt. We rijden al met al slechts een paar minuten, maar in opeenvolgende sessies met en zonder e-4orce is duidelijk te merken dat de Leaf met ingeschakeld systeem meer grip heeft en voorspelbaarder en rustiger reageert. Het onderstuur, dat zich opdringt als we zonder e-4orce accelererend een bocht ronden, is dan ook afwezig.

Ook voor hybride

E-4orce debuteert binnenkort in de geheel nieuwe en volledig elektrische Ariya, die op de nieuwe CMF-EV-basis van Renault en Nissan staat. Interessant is dat het ook terug te vinden zal zijn in de niet elektrische X-Trail. De energie komt daarin weliswaar van een verbrandings­motor, maar de aandrijving geschiedt geheel elektrisch. Wie een X-Trail e-Power met vierwielaandrijving bestelt, krijgt dus ook twee elektromotoren en e-4orce. De ‘super-Leaf’ zal het productiestadium nooit halen. Jammer, want wij zagen ons wel Tesla’s plagen in dit wonderlijke ding.