Auto-opkopers bieden de helft

Het lijdend voorwerp is een vijfdeurs Citroën C4 1.6i-16V Image, een kortlopend actiemodel uit februari 2008. Na 210.000 kilometer is hij technisch nog helemaal gezond. Bij de 150.000 kilometer is er een nieuwe distributieriem geplaatst, zodat deze nog 90.000 kilometer mee kan. De eerste jaren is het onderhoud door de merkdealer gedaan, de laatste tijd hebben universele garages zich over de rode hatchback ontfermd. De auto is van de eerste eigenaar, er is nooit in gerookt en er zijn geen honden of andere huisdieren mee vervoerd, op een enkele goudvis na. In die elf jaar heeft de C4 veel meegemaakt: het is een gewaardeerd gezinslid, dat nog lang niet weg hoeft. Toch bieden wij hem aan, want wij gaan − zogenaamd − emigreren. De auto moet dus weg en er komt geen nieuwe voor in de plaats. Geen inruil dus, alleen verkoop.

En dan zijn er de schades: het bekende kinderfietsje zorgde voor een kras van circa tien centimeter in het rechter achterportier, terwijl de bumper daarachter geschaafd is door het schampen van een paaltje. Het ergste is de gedeukte dorpel onder het linker voorportier, als gevolg van een ontmoeting met een zwerfkei in het bos. We parkeren onze opgepoetste C4 bij Citroën-dealer Dijkstra in Hoogeveen en vragen wat die nog voor de auto overheeft als we hem daar achterlaten. Na een korte proefrit en een bespreking van de schades én de airco − “Hij maakt geluid, wellicht de condensor” − rolt er een ronde twee mille uit de bus.

We dalen de N(3)48 af en komen terecht bij collega Ruesink in Zutphen. Het blijkt een peperduur ritje. Ook hier een blokje om en een babbeltje over de schades. Niet over de airco, wel over de nakende apk. Dat klopt: de volgende dag is hij aan de beurt. “Voor € 1.250 mag u hem hier achterlaten.” Dat is bijna een tientje afschrijving per zojuist afgelegde kilometer! Een dergelijk verschil hadden we niet verwacht en het schreeuwt eigenlijk om een derde taxatie.

Twee dagen later, ruim 200 kilometer verder en na een schappelijke € 265 te hebben betaald voor een 30.000-beurt plus apk, melden we ons daarom bij Auto Palace in Deventer. Hier geen proefrit, maar een visuele inspectie. “Auto’s van deze leeftijd en deze kilometerstand verkopen we niet zelf meer, die gaan naar de handel.” Na een zoektocht op internet naar vergelijkbare auto’s “waarbij ik ervan uitga dat die occasions evenmin in nieuwstaat verkeren” biedt Auto Palace onder de streep een bedrag van € 2.421. Dat is bijna het dubbele van dat in het vijftien kilometer verderop gelegen Zutphen!

Het toont maar aan dat ook in het internettijdperk shoppen nog steeds loont. In elk geval hebben wij drie prijzen, met een gemiddelde van € 1.890,33. Weten zes opkopers dit te verbeteren? Aan ons zal het niet liggen, want we hebben ons goed voorbereid: we hebben bij niet te veel zonlicht en in een neutrale omgeving foto’s gemaakt van voor-, achteren beide zijkanten, het dashboard plus de details (kilometerstand, service-intervalmelder), meubilair vóór en achter, motoren kofferruimte, schades, boekjes, onderhoudsfacturen en sleutels.

Bij het invoeren van de gegevens zijn we ook eerlijk geweest over de staat van de auto. Zelf hebben we onze twijfels. (Merk)dealers verkopen over het algemeen direct aan eindgebruikers, terwijl opkopers auto’s doorstoten naar handelaren en exporteurs. Zij vormen dus een extra (winst)schakel, ook al willen zij anders doen geloven met kreten als: “Deze verkoopservice is 100 procent gratis.” Anderzijds hebben garagebedrijven hogere overheadkosten (door showroom en personeel). Vooraf verwachten wij dat biedingen van opkopers gelijk liggen aan die van de dealer.

AUTOVENDI: € 1.200

We trappen af met www.autovendi.nl. Op de website vernemen we namelijk dat “we in bijna alle gevallen een beter voorstel regelen dan het huidige voorstel van je dealer”. Op het gebied van zekerheid, gemak en prijs deelt AutoVendi zichzelf meer sterren toe dan de dealer, maar is het wel zo eerlijk om verkoop via openbare marktplaatsen een hogere prijs toe te dichten, al gaat dat volgens eigen zeggen ten koste van zekerheid en gemak? Van alle opkopers is AutoVendi het meest uitgesproken als het om het verkoopobject gaat. Zo lezen we dat indien er een storingslampje brandt, je de auto eerst moet laten uitlezen en de eventuele reparatiekosten die daaruit voortvloeien moet aangeven. Ook “dien je alle piepjes, ratels en kraken te benoemen en laat je eventueel vóór de potentiële verkoop je auto keuren, zodat de koper niet met verborgen gebreken wordt geconfronteerd”. Klinkt serieus en dat geldt ook voor alle telefoongesprekken, waarvan het eerste al vijf minuten na aanmelding plaatsvindt. Tijdens dat gesprek (btwen/of rokersauto, aantal sleutels, vervoer van huisdieren, olieverbruik, lekkages, et cetera) passeren veel van de door ons online ingevulde gegevens en geplaatste foto’s de revue, evenals de reden van verkoop.

Op de schades wordt dieper ingegaan; AutoVendi heeft problemen met de door ons voorgestelde vraagprijs van € 2.500. Terwijl die toch maar iets boven die van de hoogst biedende merkdealer zit. € 1.500 zou volgens AutoVendi realistischer zijn en om dat te staven, worden we in de wacht gezet terwijl onze gesprekspartner twee handelaren belt. Na enkele minuten rollen de eerste prijzen binnen en rollen wij bijna van onze stoel: respectievelijk € 900 en € 1.000! “Die dorpel is het probleem. De onderkant gaat barsten, dus zal een groot deel van de auto moeten worden overgespoten. Alleen dat gaat al zo’n € 800 kosten.” Wij gaan niet akkoord en dat is maar goed ook, want enkele uren later belt AutoVendi weer: “Ik heb iemand die € 1.200 biedt en hem ook nog eens thuis bij u ophaalt”, klinkt het alsof het een werelddeal is. Wel moeten we dezelfde dag nog beslissen (normaal vijf dagen bedenktijd).

We wachten liever tot het eind van de week, hopelijk komt er in die tussentijd een beter bod. Helaas komt dat niet: “Nee, ik heb nog één bod ontvangen, van € 1.100. Ik kan voor u proberen of de bieder van € 1.200 van eerder deze week nog interesse heeft”, klinkt het behulpzaam. Wij waren zelf inmiddels gezakt naar twee mille en zouden dat er toch wel graag voor hebben. “Ik had u graag die twee mille gegeven, maar het is mijn geld niet”, klinkt het bijna spijtig. Dan houdt het op. AutoVendi komt gedegen over, alleen is het bod van € 1.200 veel te laag.

247AUTOVERKOPEN: € 1.375

Zouden we na deze matige start onszelf wel durven aanmelden bij www.247autoverkopen.nl? Dat is namelijk gespecialiseerd in jonge gebruikte auto’s tot 100.000 kilometer en exclusieve auto’s vanaf 2011. Onze Citroën voldoet aan geen enkele van die criteria, maar omdat we naast de vele wervende woorden ook hier lezen “Bent u van plan om in te ruilen? Dan regelen wij in bijna alle gevallen een betere deal”, zetten we de stap. Het traject verloopt ongeveer hetzelfde als bij AutoVendi: kenteken invoeren, foto’s plaatsen en bijzonderheden, vraagprijs en personalia vermelden. Ook hier worden we al binnen vijf minuten gebeld. Onderhoudshistorie, btw-auto ja/nee en de schades zijn onderwerpen van een gesprek dat ook hier prettig en klantgericht verloopt. Hier wordt verwacht dat de dorpel zo’n € 300 gaat kosten en het spuitwerk € 600, “zodat er zo’n € 1.000 aan werk aan zit. U moet dus eerder aan een opbrengst van € 1.500 denken dan aan € 2.500”, want ook hier hebben we die vraagprijs ingevuld. Bovendien hadden we inmiddels ook al een e-mail van 247autoverkopen ontvangen waarin staat dat “wij in bijna alle gevallen voor een betere deal zorgen dan het huidige voorstel van uw eigen dealer”. Vandaar.

Dat wachten duurt best lang: twee weken. Maar dan gaat op vrijdagmiddag de telefoon: € 1.250, en dan wordt de auto netjes bij ons thuis opgehaald. Wederom geen denderend resultaat. Mogen we er een weekendje over nadenken? Dat kan, mits we maandagochtend antwoord geven (dat komt overeen met de vermelde drie dagen bedenktijd). Die bewuste ochtend sturen we een mailtje dat het echt te weinig is. En dan gebeurt er iets vreemds: dezelfde minuut krijgen we als reactie: “Wij komen niet aan de prijs van € 1.500, eventueel een middenweg bespreekbaar?” ‘Middenweg’ impliceert een prijs van € 1.375. Dat betekent dat we in één minuut € 125 hebben verdiend! Maar ook dat de marge op de auto blijkbaar zó fors is, dat men vrijwel zonder erbij na te denken zo’n aanbieding kan doen. En dan mag de verkoopservice volgens de website gratis zijn (waar zo’n beetje alle opkopers mee adverteren), hieraan valt te zien dat je in feite toch gewoon betaalt.

ANWB: € 1.070,05

Een wat vreemde eend tussen deze jonge internetbedrijven is de ruim een eeuw oude ANWB, want ook via die organisatie kun je je auto aanbieden. Opvallend is dat je maar vijf foto’s hoeft te plaatsen: exterieur linksvoor en rechtsachter, interieur vanaf een geopend voorportier, dashboard en tellers bij lopende motor. Plus kiekjes van eventuele schades. Wij uploaden dus acht foto’s en zijn daar niet zo blij mee, want bijna de helft daarvan toont schade. Als dat maar geen verkeerd beeld oproept. Wellicht wil de ANWB het de verkoper gemakkelijk maken. Het uploaden gaat vlot en ook een gegarandeerd bod binnen één dag lijkt aantrekkelijk. Toch zijn we er niet gelukkig mee, want hoe langer een veiling duurt, hoe verder de prijs kan oplopen, nietwaar?

Al snel blijkt waarom het er hier zo voortvarend aan toe gaat. In plaats van meerdere partijen te laten (op)bieden (sommige opkopers schermen met maar liefst 11.000 aangesloten RDW-bedrijven), gaat de auto in dit geval naar één vaste koper, BCA Autoveiling in Barneveld. Dat bevordert de kans op een leuke prijs niet. Als we vervolgens niet na een dag, maar al binnen twee uur een mailtje ontvangen, durven we dat dan ook bijna niet te openen: € 1.100.

Bovendien: waar AutoVendi en 247autoverkopen in ons geval de auto thuis ophalen en OSW dat standaard doet, moet je hem hier zelf naar één van de achttien inleverpunten rijden, die geografisch gezien niet goed verspreid zijn over het land. Zo zijn er in Groningen, Friesland, Drenthe, Overijssel én Flevoland gezamenlijk maar drie inleverpunten! Verder rekent de ANWB als enige servicekosten bij verkoop. Afhankelijk van de verkoopprijs van de auto en al dan niet ANWB-lid zijn, betaal je tussen € 24,95 en € 99,95. Wij zouden € 29,95 kwijt zijn, zodat onder de streep € 1.070,05 overblijft. Het lijkt erop dat de ANWB, aangemoedigd door de populariteit van opkoopbedrijven, zelf ook een dergelijk aankoopprogramma heeft samengesteld, dat echter zó basic is, dat het geen enkele toegevoegde waarde biedt ten opzichte van de concurrentie.

OSW: Geen bod

OSW Bij osw.nl kun je kiezen of je het gehele traject telefonisch doet of per e-mail. Wij kiezen voor dat laatste. Mooi: bij daadwerkelijke verkoop wordt je auto van huis opgehaald. Wij ontvangen een kavelnummer en dan is het afwachten − volgens de website zouden we binnen 24 uur een vrijblijvend bod ontvangen. Dat komt niet, wel een mailtje van OSW dat “actie gewenst is”: óf de advertentie klopt niet (dus wel!) óf de foto’s zijn niet goed (dat zou kunnen) óf onze vraagprijs is te hoog (daar zijn wij bang voor, aangezien we ook hier met € 2.500 aftrappen). We besluiten het nog even aan te zien, maar biedingen blijven uit.

We verlagen de vraagprijs naar € 1.750. Prompt weer een mailtje: actie gewenst! Raar, want als we onze kavelpagina bekijken, loopt de veiling nog gewoon door tot de volgende dag. En dan begint hij gewoon weer opnieuw. Daarom doen we niets, bovendien is het kerst. Tijd voor bezinning. Het lijkt alsof we veilingmeester zijn bij een veiling-bij-afslag, met onze auto als inzet. Dat roept de vraag op tot hoever we moeten gaan: € 1.500, € 1.350? En wat als plots iemand roept: “Mijn!” Zitten we er dan aan vast en zijn we onze auto kwijt? De website zegt: “In geen enkel geval ben je verplicht om tot verkoop over te gaan. Pas wanneer je akkoord bent gegaan met het bod, is er een koopovereenkomst.” Oké, maar wat als iemand akkoord gaat met onze vraagprijs?

Vóór we telefonisch contact met OSW opnemen voor advies besluiten we nog eenmaal te verlagen, nu naar € 1.500. Onze angst blijkt echter ongegrond, want nu blijft het plots oorverdovend stil. Pas na een week ontvangen we een mailtje: of onze auto nog te koop is. En een week later idem dito. Nee, hij is niet meer te koop, wij sluiten zelf de veiling maar snel af. Resultaat: geen bod. ‘Nee, hij is niet meer te koop, wij sluiten zelf de veiling maar snel af ’

WIJKOPENAUTOS: € 1.349,05

De site www.wijkopenautos.nl pakt het als enige anders aan. Op de website vul je enkele gegevens van je auto in en dan rolt er al meteen een bod uit. Vervolgens word je uitgenodigd om langs één van de 27 vestigingen te komen om je auto daadwerkelijk te laten taxeren. Bij acceptatie laat je je auto meteen achter. Bij het invullen is er geen woord over de eventuele staat van de auto. Bij de kilometerstand heb je enkel keuze uit een aantal opties, de werkelijke stand kun je niet invullen. Wij klikken op ‘150.000 kilometer of meer’, maar dat kan dus net zo goed 160.000 zijn als vier ton! Tijd om daar lang over na te denken, hebben we niet, want het bod komt eraan. De lenzen ploppen bijkans van onze schellen: € 2.905! De kleine lettertjes geven echter aan “dat wij ervan uitgaan dat de auto nog optimaal intact is en alleen slijtage heeft door de leeftijd en het gebruik”. En: “Een geldige offerte kan slechts worden gemaakt nadat de auto ter bezichtiging is gesteld in onze vestiging.” Een lokkertje.

Maar stel dat er € 1.000 af gaat vanwege schades, dan blijft er nog bijna twee mille over! Blijmoedig maken wij een afspraak voor over een paar dagen. Vervolgens ontvangen we werkelijk elke dag een reminder, dan weer via e-mail, dan weer per sms. Alsof we zo’n genereus bod zouden vergeten! Wij melden ons op het afgesproken tijdstip met een volledig leeggehaalde auto en overhandigen de Enschedese vestiging alle papieren, boekjes, onderhoudshistorie en de sleutels. Ons thuisbrengmaatje − in de persoon van fotograaf René – arriveert ook. Nadat een proefrit met de omvang een ‘straatje keren’ is gemaakt, wordt de auto ter taxatie naar binnen gereden.

Wij mogen daar niet bij zijn en wachten in het kantoortje, met daarin een stapel AutoWeeks en koffie- en theezakjes, maar geen apparaat. Het blijkt hier lopendebandwerk. “We rekenen een halfuur per auto. Met twee man kunnen we zo dertig auto’s per dag doen.” Doe dat keer vijf à zes dagen maal 27 vestigingen en je begrijpt dat Wijkopenautos een grote jongen is. De ‘geldige offerte’ valt toch tegen: € 1.349. Samen lopen we naar de auto, waar de schades worden besproken. En dan blijkt dat − uiteraard − ook de kilometerstand van invloed is. “Die eerste prijs geldt bij precies 150.000 kilometer.” Tja … Wat doen we? € 1.349 behoort tot de betere biedingen, maar van de ‘lokprijs’ is uiteindelijk maar 46 procent over. Bovendien kunnen we bij de dealer meer krijgen. Mogen we er nog over nadenken? Dat mag, tot de volgende dag, terwijl de normale bedenktijd vijf dagen is, zoals ook later in een e-mail staat vermeld.

IKWILVANMIJNAUTOAF: € 1.050,05

Tot slot bieden we onze Citroën C4 aan op www.ikwilvanmijnautoaf.nl. Input van gegevens en uploaden van foto’s gaat vlot en al rap ontvangen we een bevestigingsmail met als titel: “Hey Henrie, wat gaat er nu gebeuren?” We verbeelden ons niets, maar een man van 48 jaar die een auto wil verkopen, mag toch iets anders worden aangesproken. Het blijkt een opmaat naar weinig positiefs. Dezelfde dag worden we gebeld, maar omdat we net van onze plek af zijn, missen we dat. Bij terugkomst zien we dat onze voicemail is ingesproken, en ook hebben we een sms ontvangen met de tekst: “Ik heb je zojuist geprobeerd te bereiken. Ik probeer het later nog een keer.” Oké, dan wachten we totdat de tegenpartij contact opneemt. Scheelt ons weer telefoonkosten. Dat wachten duurt echter op een paar minuten na drie weken! Zou dit komen doordat ze zich daar een beetje schamen voor het bod dat we twee dagen na aanmelding ontvingen: € 1.050? Daarbij moeten we zelf onze auto naar een dealer in Hengelo (vijftien kilometer van onze woonplaats) brengen. Dit is niets. Onze reportage begon teleurstellend, maar eindigt helemaal in mineur.

CONCLUSIE

Wij menen dat voor een reële verkoopprijs een ‘fysieke’ taxatie het beste is. Dat wordt min of meer bevestigd door Wijkopenautos, dat op een haar na de hoogste prijs biedt. Maar als je dan toch op pad gaat, waarom dan niet van tevoren enkele merkdealers of -specialisten bellen met de vraag of ook zij belangstelling hebben? Deze opkopers benader je voor het gemak. 247autoverkopen bood aan de auto op te halen (net als AutoVendi, maar bij beide niet standaard) én bracht het hoogste bod uit. De manier waarop is echter discutabel. Als we op het eerdere bod van € 1.250 waren ingegaan, zou er ergens om onze dommigheid worden gegniffeld.

Dan liever AutoVendi. Dat zat er weliswaar nog € 50 onder, maar we hadden er het beste gevoel bij. Maar al met al zit je dan al ver onder het dealergemiddelde, dus waarom zou je jezelf zo tekortdoen? En OSW, dat als enige standaard de auto bij je thuis ophaalt? Daarbij zijn we halverwege gestopt, bang om onze auto daadwerkelijk kwijt te raken. Want bij al dit soort transacties geldt het Consumentenrecht − zoals veertien dagen bedenktijd − niet. Immers, je koopt niet, maar verkoopt. Krabbel je na verkoop terug? Dan heb je pech of je moet rekening houden met een boete van zomaar enkele honderden euro’s of een percentage van de verkoopprijs. Overigens kun je bij Ikwilvanmijnautoaf de verkoop wél kosteloos annuleren. Lees dus vooraf goed de websites door en vergeet daarbij vooral niet de algemene voorwaarden.