Volvo V70 3.2 R-Design (2011)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | V70 3.2 R-Design |
|---|---|
| Versnellingen | 6, Sequentiële Automaat |
| Bouwjaar | 2011 |
| Jaar van aanschaf | 2011 |
| KM-stand laatst | 45.000 km |
Teleurstellende ervaring - update juni 2012
Eind 2010, toen het leasecontract van mijn V70 2.5T 5-cil. automaat op zijn einde liep, werd bekend dat Volvo de 5-cilinder motor uit het assortiment had genomen. Aangezien ik al had besloten om weer een V70 aan te schaffen, bestond - voor mij - de motorkeuze uit een 2.0T 4-cilinder of een 3.2 6-cilinder. Aangezien de eerste ten opzichte van de 2.5T als een teruggang werd beschouwd en de laatste nagenoeg even duur was als de auto waarvan het afscheid aanstaande was, viel de keus op een 3.2. Deze variant wordt standaard met een 6-traps automaat geleverd. In de specificaties had ik al gezien dat de 3.2 niet sneller was dan de 2.5T. Vanwege de extra cilinder en de grotere motorinhoud rekende ik daarom op een verfijnd(er) rijcomfort. In januari 2011 werd de auto, een zwart metallic R design, afgeleverd. Inmiddels is het eind maart en staat de teller op 8.000 kilometer. Gedurende de afgelopen maanden en kilometers ben ik tot de conclusie gekomen dat de auto de verwachtingen niet waarmaakt en ik de laatste € 10.000 beter niet had kunnen uitgeven. Het motorgeluid is niet van een willekeurige 2.0 te onderscheiden en op een kruissnelheid van 120 km/u is het volume zelfs opvallend hoog. Aan de onrust wordt bijgedragen door de zenuwachtige automaat, die bij gas geven met veel theater één of twee verzetten terugschakelt, waarbij de motor het uitloeit. Dit gedrag is niet exemplarisch, wat betekent dat ik er aan zal moeten wennen. Nog een paar jaar te gaan. Een vijfde V70 zal het waarschijnlijk niet worden.
December 2011: Inmiddels ruim 30.000 kilometers achter de rug. En hoewel de auto - net als de vorige V70's - geen slag verkeerd heeft gegeven, is van een gelukkig huwelijk geen sprake. Het is niet dat er iets aan de auto mankeert, maar het karakter daarvan spoort niet met dat van de berijder: teveel bombarie, een drama queen (en dan hebben we het over de auto). Het is nog te vroeg (kostbaar) om de auto van de hand te doen en daarom zitten we de rit maar uit.
Van 3.2 naar 1.6
Juni 2012: Wegens aanhoudende ergernis toch eens met de dealer gaan praten. We vonden elkaar in een deal waar iedereen bij gebaat is (dealer, werkgever en ondergetekende). Resultaat is dat ik vorige week een nieuwe V70 T4 in ontvangst mocht nemen. Dat was nog spannend omdat ik weer geen proefrit had gemaakt en ik op het moment van aankoop nog geen gebruikerservaringen op internet had kunnen vinden. Maar gelukkig: de 1.6 turbomotor van de viercilinder T4 blijkt een openbaring ten opzichte van de 3.2 zescilinder! Trekkracht, geluid en karakteristiek zijn dik in orde; de motor pakt in betrekkelijke stilte mooi van onder op, waar de 3.2 met veel aplomb en motorgeluid versnelde. Qua techniek heeft Volvo met de T4 een grote stap gemaakt. Dat geldt ook voor het bedieningsgemak. Daar ga ik verder op in met de review die ik nog over de nieuwe auto zal schrijven. Inmiddels ben ik weer een heel tevreden en enthousiast Volvo-rijder.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? misschien
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
