Volvo 850 T-5 2.3i 20V Turbo Estate (1994)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | 850 T-5 2.3i 20V Turbo Estate |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1994 |
| Jaar van aanschaf | 2012 |
| KM-stand bij aanschaf | 327.000 km |
| KM-stand laatst | 413.000 km |
Er is leven na de 940...
Alweer 30.000 km rij ik in deze zilver-metallic Volvo 850 T-5 estate rond. En niet zomaar een 850 T-5 estate, want mijn T-5 betreft een Canadese / US uitvoering. Bouwjaar 1994. Wat dat inhoudt? Daar ben ik nog niet helemaal achter, maar in elk geval betekent het dat mijn T-5 originele US-knippers voor heeft. Een tweede lambdasonde die de werking van de katalysator meet. En een geintegreerde standkachel met een stekker die ik in Nederland niet aan kan sluiten. En mogelijk net een iets andere motorcode dan gebruikelijk in een T-5 van dit bouwjaar.
Verder is mijn T-5 fabrieks-af van een iets verlaagd (15 mm) onderstel voorzien.
En last but not least: mijn T-5 rijdt op lpg. En dat betreft een G3 installatie, dus met het voordelige wegenbelastingtarief.
De uitrusting.
Over de uitrusting van mijn T-5 kan ik kort zijn, of heel uitgebreid. In het kort: alle opties met uitzondering van volleder zitten erop. De uitgebreide lijst: halfleder interieur, elektrisch verstelbare bestuurdersstoel met geheugen voor 3 standen, cruise control, airconditioning, automatische climate control, twee airbags voor, ABS, SIPS, elektrisch schuif-/kanteldak, stoelverwarming, elektrisch verstelbare en verwarmbare buitenspiegels, automaat met sport- en eco stand, verstelbaar stuur, nivomat schokbrekers ('automatische' niveauregeling die zichzelf oppompt door de verende beweging tijdens het rijden), boardcomputer, trekhaak. En niet op de laatste plaats, en dat is vrij uitzonderlijk, met een keurig nette en werkende rolhoes voor de bagageruimte. Menig liefhebber van dit type auto is bereid een fortuin neer te tellen voor een bagagerolhoes die zichzelf nog kan oprollen. Wie ooit een derde bankje kan bemachtigen heeft ook goud in handen trouwens, maar dat terzijde.
Rijden
Het rijden in een 850 T-5 is een waar genot. Er zijn lieden die beweren dat de 10-kleps 2.5 liter motoren het lekkerst klinken, maar daar ben ik het niet mee eens. Mijn 20-kleps 2.3 turbo klinkt verrukkelijk. En dat zonder sportuitlaat, want laten we daar meteen duidelijk over zijn: op mijn T-5 vindt je geen opzichtige spoilers, R-velgen, booskijkers, of anderszins beeldvervuilende elementen. Met trots vermeld ik dat mijn T-5 een volkomen origineel uiterlijk heeft. In mijn opinie is dat stoer genoeg, vooral dankzij de koplampwissers en de T-5 velgen.
Terug naar het rijden. De specs liegen er niet om: 226 pk en 300 Nm. Wauw. Dat wil wel denk je, en dat is ook zo. Als je 'm flink aanspoort wil ie ook wel en is de auto ook serieus behoorlijk vlot. Daarvoor moet je wel toeren maken (>4000 tpm), iets dat ik op lpg niet graag doe. Wat ik heel prettig vind, is dat de auto ook heel gemakkelijk 'normaal te rijden is'. Zeker met de automaat in eco-stand is dat een erg comfortabel gevoel. Prachtig roffelend cruise je met het grootste gemak door de stad of leg je kilometers af op de snelweg. De eco-stand zorgt dat het toerental zelden de 3000 overschrijdt, en binnen dat toerental heb je ruimschoots kracht en koppel tot je beschikking om behoorlijk vlot te zijn.
Wil je graag echt snel zijn? Dat kan ook. Zet de bak in sport stand, en stoor je dan vooral niet aan het bijbehorende lompe schakelgedrag. In bochten schakelt het ding terug naar de eerste versnelling, zodat iedereen denkt dat je net je rijbewijs hebt. Toeren maken, dat zal het uitgangspunt van Volvo geweest zijn. Het ding trekt vol door naar 6000 toeren, en voila. Je bent razendsnel. Echt serieus snel. Rond de 8 seconden nodig voor de 0-100 km/u sprint. Topsnelheid tegen de 240 km/u. Voor mij vooral cijfers die ik voor waarheid aanneem, zonder dat ik de behoefte heb dit daadwerkelijk uit te proberen.
Overigens moet ik eerlijk vermelden dat ik, hoewel ik de automaat comfortabel vind om mee te rijden (zeker in de file), van mening ben dat het hier geen echt verfijnde automaat betreft. Ik kan nog steeds niet kiezen tussen de eco- en de sportstand...
Comfort
Opvallend, en misschien wel het grootste comfort dat de auto te bieden heeft, is dat de auto vrij stil is. Waar ik bij de 940 me bij 120 km/u op de snelweg met flinke stemverheffing verstaanbaar moest zien te maken hoeft dat nu niet meer. Heerlijk. Cruise control aan op de langere afstanden, de heerlijk zittende voorstoelen en plenty ruimte rondom voor drie kids en hond. De stoelverwarming geeft in de koudere herfst- en wintermaanden een heerlijke warmte af aan billen en onderrug. Een waar genot. In mijn exemplaar zit een 45 graden stoelverwarming-thermostaat (standaard is in de latere modellen 37 graden). Ik moet eerlijk bekennen dat 45 graden net iets te warm is, wellicht dat ik het toekomst vervang door een 37 graden exemplaar.
Praktisch
Een Volvo station blinkt vooral uit als functioneel en praktisch vervoersmiddel. En veilig ja, maar dat moet je in de juiste tijdsgeest zien (inmiddels bijna 20 jaar geleden). Klap de achterbank neer (in twee delen), en er ontstaat een nagenoeg rechthoekige ruimte van bijna 1500 liter. Genoeg om enorm veel te kunnen vervoeren. Dankzij de zelfoppompende nivomats zet de auto zich zelf weer horizontaal nadat de achterkant een paar keer op en neer is geveerd (wat een waanzinnig goed bedacht systeem toch!).
Hang daarnaast gerust een aanhanger of caravan van maximaal 1600 kg aan de trekhaak.
Met de achterbank weer neer is er genoeg plaats voor drie flinke kinderen. In het midden is zelfs een geintegreerd kinderzitje in de armleuning aanwezig. De hond pas met gemak achterin, en met het in de achterbank geintegreerde honden-/bagagenet zorg je voor een fysieke scheiding tussen hond en kinderen. Of tussen bagage en kinderen, zo je wil.
Problemen
Ondanks het onverwoestbare tank-imago van Volvo's kan ik uit ervaring (diverse 740's, 940's, een V70 en nu een 850) vertellen dat zelfs Volvo's niet onverwoestbaar zijn. Typische kwaaltjes bij de 850 / V70 heb ik allemaal gehad: olielekkage, lekke radiateur, vergane draagarmen voor, een vastlopende ruitenwisser achter en trillende remmen. Daarnaast nog een aantal zaken die ik maar even onder normaal onderhoud schaar, en dus losstaand van merk en type. Accu. Startmotor. Lekkende vacuumslangetjes. Defecte katalysator. Fuseekogels, en dat soort fratsen. Op zich normale zaken, maar ik had de pech dat al deze zaken zich in een tijdsbestek van enkele maanden nagenoeg tegelijk voordeden. En dat wordt het minder leuk. Met dat gevoel heb ik maar twee sterren gegeven bij 'gebruikskosten'.
Menig liefhebber zal zeggen dat je dat kan verwachten bij een 19 jarige auto met veel pk's. Daar zit op zich wat in, maar ik ben ook van mening dat Volvo zich een degelijker imago heeft toebedeeld dan ze objectief gezien eigenlijk verdienen. Je hebt er vrijwel elke maand wel een 'dingetje' aan. Soms valt dat mee (in de zin van een terugslagklepje of slangetje kapot, zelf te maken tegen nihile kosten), en als je even pech hebt zit dat wat tegen en ben je ineens een paar honderd euro armer.
Eén ding moet gezegd: de auto heeft mij en mijn gezin nog nooit ergens laten staan. En dat geldt voor alle Volvo's die ik heb gereden. Bedrijfszekerheid gegarandeerd dus. Geen onbelangrijk criterium.
Sleutelen aan de 850 is niet zo makkelijk als bij de 940, maar veel reparaties zijn redelijk goed zelf te doen.
dingetjes
Het nadeel van zo'n 20 jaar oude auto, is dat Volvo er destijds waarschijnlijk niet op had gerekend dat deze auto het (minimaal) 20 jaar zou uithouden.
Dat merk je niet eens zozeer aan de motor: die draait nog altijd als het spreekwoordelijke naaimachientje, al lijkt het geluid bij een flinke peut gas toch meer op een brullende leeuw dan op een naaimachientje. Maar dat terzijde.
Ik kampte al even met wat kleine dingetjes. Een achterruitenwisser die niet altijd even soepel wist. Een kapot thermostaatje van de stoelverwarming. De naald van de snelheidsmeter die kennelijk was losgelopen van het asje.
Om met dat laatste te beginnen: om dit probleempje te verhelpen moest de complete tellerunit eruit. Daarvoor moet het complete bovendek van het dashboard los. En om dat te kunnen doen moeten alle ventilatieroostertjes eruit, moet het dashboardkastje eruit, en moeten twee plastic afdekkapjes op de 'kopse kanten' van het dashboard eruit. En daar gaat het mis. Plastic onderdeeltjes van dat formaat van 20 jaar oud blijven dan niet heel. Omdat ik geen zin had om deze onderdeeltjes bij de dealer te bestellen (waar anders haal je zoiets?) maar met wat tape gewerkt. Het resultaat is acceptabel. En de naald staat weer bijna goed. Daar kom je pas achter als de boel weer is ingebouwd en je gaat rijden met de GPS navigatie als referentie. Hij geeft nu nog ca 4 km/u te weinig aan (dat was 15 km/u). Acceptabel dus.
Dan de achterruitenwisser. Een bekend euvel is dat het asje door corrosie steeds zwaarder gaat lopen. Als je geluk hebt (zoals ik) helpt een gedeeltelijke demontage van de wisser en wat WD40. Als je pech hebt (of je wil echt grondig te werk gaan) moet het hele ding eruit: acherklepbekleding los, wisser demonteren, wissermotor demonteren, asje eruit persen, invetten en alles weer terug. Het zijn geen lastige klusjes, maar ook hier kan 20 jaar oud plastic (clipjes, dopjes etc.) roet in het eten gooien door kapot te gaan.
Het zijn relatief kleine dingetjes, maar ze geven me soms het gevoel in een of ander oud wrak te rijden dat van ellende uit elkaar valt. Onzin natuurlijk, maar ik merk dat dit soort dingetjes van invloed zijn op mijn totaaloordeel over de betrouwbaarheid.
Het thermostaatje van de stoelverwarming moet nog vervangen worden. Een dezer dagen de winterbanden erop, en dan ben ik in principe weer winterklaar!
winter
Ik probeer -sinds ik met winterbanden rij- zo goed mogelijk te anticiperen op 'winterse omstandigheden' door een uitgekiend moment te kiezen waarop de zomerbanden en het lichtmetaal plaats moeten maken voor het zwarte staal met de winterbanden. Dat is dit seizoen (2013 - 2014) wat lastig, zo blijkt. Strikt genomen zijn de buitentemperaturen dusdanig hoog dat ik wellicht beter af zou zijn met zomerbanden. Aan de andere kant: ALS het dan eindelijk gaat vriezen of sneeuwen binnenkort (de geruchten worden langzamerhand steeds hardnekkiger), dan ben ik er vast klaar voor.
Helaas was dit niet het enige dat te gebeuren stond. Een bekend euvel deed zich ook bij mijn 850 voor: een compleet vastgelopen achterruitenwisser. Dat kwam niet geheel onverwacht, het tempo van wissen was het afgelopen halve jaar al beduidend langzamer dan voorheen. Nog even uitstel van de executie kunnen bewerkstelligen door flink te sprayen met WD40, maar uiteindelijk is er geen ontkomen aan. Wat je dan te doen staat is het verwijderen van de binnenbekleding van de achterklep en het compleet demonteren van de ruitenwisserunit. Om uiteindelijk -met gepast geweld- het asje van de wisser uit de unit te verwijderen. Dat is namelijk de boosdoener: dat asje loopt door oxidatie uiteindelijk vast na 20 jaar trouwe dienst. Als het asje er eenmaal uit is, is het een kwestie van schuren, flink invetten en weer terugmonteren in omgekeerde volgorde. Het resultaat is geweldig: een vlotte wisbeweging en dat is wel zo veilig voor een goed zicht naar achteren.
Op naar de 400.000
Alweer een 12.000 km verder dan mijn vorige review. Terugblikkend kan ik -gelukkig- constateren dat zich geen noemenswaardige problemen (meestal met bijbehorende grote investeringen) hebben voorgedaan.
De leidingen van de oliekoeler waren na 20 jaar duidelijk aan vervanging toe. Het weinige beetje olie dat ik verlies (afkloppen, dat kan niet elke 850/V70 bezitter zeggen!), werd door een groot deel veroorzaakt door een half vergane oliekoelerleiding. Altijd opletten bij de aansluiting op de radiateur, want deze klikverbinding is berucht vanwege z'n twijfelachtige constructie. Altijd extra zekeren door een tie-wrap, of liever nog door een slangklem.
Verder heb ik de auto uit laten lijnen omdat ik (beginnende) overmatige slijtage aan de voorbanden constateerde. Om te voorkomen dat je drie keer terug moet omdat het stuur steeds scheef staat heb ik daar ook een tip voor: zeg je uitlijner dat ze het uitlijnen met lopende motor moeten doen.
Verder heb ik de auto voorzien van een nieuw schoon luchtfiltertje (gewoon standaard, voldoet prima) en nieuwe bougies. Er zijn mensen die zweren bij NGK bougies, maar aangezien deze bijna 5 x zo duur zijn als Bosch bougies (en het vervangingsinterval wat mij betreft niet bewezen 5 x zo lang is) heb ik voor Bosch gekozen. Zowel luchtfilter als bougies zijn preventief vervangen, ik had er op zichzelf geen problemen mee. Wel lijkt de T-5 nu iets zuiniger te lopen, wat een mooie bijkomstigheid is.
Iets waarmee ik de laatste tijd een beetje aan het stoeien ben betreft de prestaties van de auto. Het is tenslotte een T-5 met 230 pk, dus die paarden wil ik af en toe ook even ervaren in volle galop. Nou kan ik de auto zeker niet traag noemen, maar echt supersnel is het toch ook niet. Ligt ook aan de combinatie met de automaat, die bij flink gas duidelijk laat merken dat ie wel wil, maar niet kan. Zeker de sportstand levert belachelijke taferelen op. Ik heb niet echt het idee dat ik vermogen mis, maar ik mis wel een beetje de verrassing van de duw in je rug. Misschien is het ook gewenning. Wat daarin ook een rol speelt is de leeftijd van de auto. Met alleen domme paardekrachten kom je er niet meer, getuige menig Citroen DS3 of Volvo V50 2.0D of Polo'tje TDI die jouw snelle T-5 met gemak bijhouden, en je zeker bij acceleratie vanuit stilstand te snel af zijn. Ach. Ik heb tenminste gen afschrijving meer, denk ik dan...
Bedrijfszeker
Sinds ongeveer anderhalve maand ben ik verhuisd vanuit Eindhoven naar de omgeving van Zutphen. Ik werk nog in Eindhoven, dus voorlopig rijd ik op en neer. Dat komt neer op ca. 265 km per dag, 1060 km per week, oftewel bijna 4600 km per maand. Dat zijn afstanden waarbij het, voor mij, op zaken aankomt als comfort, bedrijfszekerheid,veiligheid en brandstofverbruik. Een mooi moment om die aspecten eens nader tegen het licht te houden.
Brandstofverbruik
Anders dan voorheen is het aandeel snelwegkilometers beduidend hoger geworden. Dat heeft -uiteraard- een gunstig effect op het verbruik. Dat ligt nu gemiddeld op ca, 1:8,3 terwijl ik voorheen maar 7,5 km haalde uit 1 liter brandstof. Daarmee kom ik in principe net uit met de kilometervergoeding van 0,09 euro die ik van mijn werkgever krijg, als het alleen over de brandstofkosten gaat. Nadeel van het rijden op lpg is de actieradius. Die bedraagt in mijn geval maximaal ca. 320 km. Dat betekent, ook weer in mijn geval, dat ik op rare en ongunstige momenten moet tanken. In de praktijk rijd ik meestal op en neer en tank daarna direct weer. Dat betekent op werkdagen dus wel dagelijks langs het tankstation...
Veiligheid
Als je dagelijks dit soort afstanden moet afleggen besef je des te meer dat een ongelukje in een klein hoekje zit. Elke dag maak ik zeker wel een keer mee dat het ergens bijna mis gaat, dat je een keer vol op de rem moet omdat iemand niet oplet, of dat er plotseling een file vlak voor je neus ontstaat. Dan is het gevoel van veiligheid fijn. De 850 voelt zelfs op 20 jarige leeftijd nog degelijk aan. Je weet je 'omringd' door airbags (SIPS) en de ABS werkt ook nog altijd uitstekend. Daarbij blijft de auto goed controleerbaar bij plotselinge stuurbewegingen.
Bedrijfszekerheid
Voor mij altijd een belangrijk criterium geweest: alles moet het doen. Starten en direct aanslaan moet vanzelfsprekend zijn. Remmen zonder rare toestanden als scheeftrekken of ongecontroleerd blokkeren ook. Ik moet blindelings via de daarvoor bedoelde knopjes de ramen kunnen bedienen en mijn stoel tijdens het rijden een tikje meer achterover kunnen kantelen. Dat werkt. Allemaal. De Volvo geeft geen krimp en brengt mij waar ik moet zijn.
Comfort
Comfort houdt voor mij in dat ik na een rit van twee uur -nagenoeg- even fit uitstap als ik in de auto ben gestapt, zonder kramp of slapende benen of pijn aan mijn rug. Nu ben ik daar toch wat kritisch in, vooral om Volvo bekend staat om zijn goede stoelen. Ik betrap mezelf er op dat ik enkele keren tijdens de rit echt moet verzitten omdat het gewoon net niet lekker zit. Of omdat mijn benen ongemakkelijk voelen. Ik ben nog wat aan het experimenteren met net iets andere instellingen aan stoel en stuur, maar heb het nog niet helemaal gevonden. Ik merk daarbij ook dat als ik gewoon zonder na te denken ga zitten, ik iets scheef ten opzichte van het stuur uitkom. Terwijl naar mijn idee het stuur echt pal midden voor je moet zitten, zit het net iets naar rechts.
Dit puntje hou ik even in de gaten. Mogelijk dat mijn stoel gewoon wat is verzakt, en dat een ander exemplaar helpt.
Met dit tempo zit ik naar verwachting over een maand of 8/9 -het is dan omstreeks lente 2015- op de 400.000 km! Tenzij er tussentijds noemenswaardige zaken plaatsvinden, vervolg ik dan mijn review weer.
De 400.000 gepasseerd
Omdat ik momenteel vrijwel dagelijks tussen Eindhoven en Zutphen pendel (toch snel zo'n 265 km per dag) tikken de kilometers de laatste maanden hard aan. Zo ben ik inmiddels de 400.000 gepasseerd, een mooie mijlpaal.
"Net ingereden", zal de echte liefhebber zeggen. Waarmee ook de suggestie wordt gewekt dat het apparaat nog minstens hetzelfde aantal kilometers mee kan.
Zonder de intentie te hebben deze uitspraak te willen ontkrachten is het -denk ik- wel goed om dat eens objectief te benaderen.
Motorisch
Motorisch voelt mijn T-5 nog aardig gezond aan. Hij trekt nog als een beest, loopt mooi stabiel stationair, er zijn geen opvallende bijgeluiden, en het olieverbruik is, zeker ten opzichte van andere 850's/V70's, minimaal. Elke 5000-7000 km vul ik een half litertje bij. Het brandstofverbruik blijft met 1:8 op lpg prima binnen de perken.
Technisch overig
Mijn voorbanden beginnen vooral aan de buitenzijde aardige slijtagesporen te vertonen. Niet zo gek, want ze liggen er inmiddels alweer zo'n 50.000 km op (kan ook 60.000 of 70.000 zijn, ik kan het niet zo precies meer terug vinden). Natuurlijk speelt het vermogen dat op de voorwielen terecht komt hier een belangrijke rol. Evenals het feit dat ik best graag wat sportief een bocht neem. Dat de banden dan vooral aan de buitenzijde slijten (typisch genoeg vooral de passagierskant) is een typisch kwaaltje dat wel even genoemd mag worden: deze Volvo's zijn kennelijk erg gevoelig voor een juiste uitlijning. Persoonlijk beschouw ik daarbij vooral de draagarmen als een zwakker punt. Maar ik merk ook dat uitlijners (ik heb er zeker drie verschillende geprobeerd) moeite hebben met het juist uitlijnen van mijn auto. Iemand nog tips?
Exterieur / interieur
Op dit punt zie je echt wel dat de auto op leeftijd is. Het ziet er allemaal nog aardig representatief uit (ik krijg zelfs van wildvreemde voorbijgangers complimenten) maar wie wat beter kijkt ziet dat de auto intensief gebruikt wordt. Iets wat ik jammer vind is dat op verschillende plekjes de lak loslaat en afbladdert. Krassen, schrammen, oppervlakkige deukjes zijn het bewijs dat de auto al een heel leven achter de kiezen heeft. Laatst is mijn uitlaatsierstuk (het enige roestende deel aan een Volvo uitlaat) er kennelijk onderweg afgevallen. Voor 10,- een "nieuw" exemplaar gevonden.
Aan de binnenkant vallen met hetzelfde oog voor detail de slijtplekken op de bekleding op. Een barstje en scheurtje in het plastic hier en daar. Sinds gisteren een handschoenenkastje met wat kleine beschadigingen aan de bovenzijde. Zoals elke 850 rijder dat onherroepelijk gaat meemaken was bij mij ook het palletje afgebroken waarmee de vergrendeling opent. Resultaat: handschoenenkastje gaat niet meer open. Er zijn oplossingen bekend waarbij een gaatje geboord moet worden, maar ik heb gekozen voor de oplossing waarbij het plastic binnenwerk moedwillig gescheurd wordt (en later weer teruggelijmd). In elk geval: het werkt weer.
Electrisch
Hier ga je echt merken dat de auto op leeftijd is, en dat sommige onderdelen op het eind van hun levensduur raken. Een blower die er mee ophoudt. Kapotte kachelweerstand. Haperende cruise control. Defecte benzinepomp. Ramen die moeizaam openen. Dat soort dingen. Gelukkig heb ik nog een aardige verzameling met reserve onderdelen en zijn de meeste van deze zaken weer prima op te lossen. Alle genoemde defecten heb ik kunnen maken.
Belangrijk zijn voor mij vooral de bedrijfszekerheid en het comfort. Wat dat betreft heb ik er nog steeds vertrouwen in dat mijn T-5 mij dagelijks veilig heen en weer vervoert tussen Eindhoven en Zutphen. Op naar de 500.000!
Onderhoud
Het moment dat de distributieriem vervangen moest worden zat er al een tijdje aan te komen. Ik heb de riem uiteindelijk met ongeveer 104.000 km ervaring (dus ruim binnen de 120.000 km) laten vervangen. Kwestie van liever het zekere voor het onzekere nemen, het is tenslotte geen vrijloper zoals de meeste 940 / 740's.
Meteen de waterpomp en spanrol meegenomen, twee fuseekogels vervangen (er was hele lichte beginnende speling)en één stabilisatorstang vervangen. Die aan de bestuurderszijde was er beduidend slechter aan toe dan die aan de andere kant.
Tot slot de versnellingsbakolie ververst.
Dat laatste was geen overbodige luxe, aangezien de oorspronkelijk roodgekleurde olie er pikzwart uitkwam. Op zich prima, want het opnemen van vuil is tenslotte een belangrijke functie van olie.
Met dit gedane onderhoud bekruipt mij een overweldigend gevoel van vertrouwen. Vertrouwen dat deze T-5 mij nog zeker geruime tijd tot dienst zal zijn. Het is gek, want soms merk ik dat de 'liefde' even verslapt. En dat een nieuwere V70N plots een logische opvolger lijkt. Of een Subaru Legacy. Dat je op het punt staat je ouwe trouwe T-5 in te ruilen voor zo'n -laten we eerlijk zijn- veel saaiere V70N. Dat je alle argumenten om het niet te doen zó aan het manipuleren bent dat het enige logische om te doen is om je T-5 wél in te ruilen voor iets nieuwers. Gelukkig zet dit gevoel nooit echt door, zodat ik de komende tijd nog heerlijk van mijn T-5'je kan genieten.
Afscheid
Vanwege een nieuwe baan en een bijbehorende lease-auto (Skoda Octavia combi, inderdaad met 14% bijtelling) ga ik -helaas- afscheid nemen van mijn trouwe T-5.
Naar verluid komt deze bij iemand terecht die er nog vele fijne kilometers mee gaat rijden.
Het zal wennen zijn, de 230 paarden en de 5-cilinder roffel te verruilen voor een 1.6 dieseltje met 110 paardjes...
- Betrouwbaarheid4
- Prestaties4
- Comfort4
- Kosten3
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
Lees ook
Volvo 850 T-5R Estate - 1994 - 639.678 km - Klokje rond
Tesla Model Y nieuwe best verkochte auto ter wereld
Volkswagen Golf R 333 Limited Edition is 333 pk sterk feestnummer
In deze gevallen moet je caravan een groene kaart hebben
Smart ForTwo Electric Drive - 2014 - 141.220 km - Accudegradatietest
