Menu
| Uitvoering | Swift 1.3 GS |
|---|---|
| Versnellingen | 5, Handgeschakeld |
| Bouwjaar | 1992 |
| Jaar van aanschaf | 2005 |
| KM-stand bij aanschaf | 68.000 km |
| KM-stand laatst | 0 km |
Als eerste auto heb ik als autogek met geldgebrek gekozen voor de Suzuki Swift. Ondanks de verwarming waarvan je zelfs in de zomer nog koude vingers krijgt en het rampzalige comfort is het een autootje om van te houden.
De Swift is klein, licht en zuinig, dus goedkoop in verzekering, verbruik en wegenbelasting. Verder is hij lekker pittig, doordat ´Suzie´, zoals hij (?) liefkozend genoemd wordt, bijna niks weegt.
Het comfort is om te janken. De motor is niet bepaald stil en de grote spiegels zorgen voor veel windgeruis. Verder is de Swift voorzien van plankharde stoelen (kuipstoeltjes GS-uitvoering) die iedere tik van de al even stevige vering ´vriendelijk´ doorgeven aan de bestuurder annex martelaar. En mocht iemand van die o zo vervelende buurvrouw afwillen: laat haar een uurtje op de achterbank van de Swift zitten en je ziet haar gegarandeerd nooit meer terug.
Verder is de Swift vrij roestgevoelig. De kokerbalken zijn plaatselijk krokant en over de gehele bodem verschijnen kleine bruine plekjes. Tevens is de carrosserie niet bepaald roestvrij, hetgeen kwalijk valt te noemen bij een moderne auto (lees: na het Taunus / CX-tijdperk).
Ook valt me het verbruik een tikkeltje tegen. Hoewel ik een rustige rijder ben en ik voornamelijk buitenwegen rijd, kom ik met moeite beter uit dan 1 op 13. Misschien doen de 2 kapotte wiellagers een duit in het zakje?
Positieve geluiden zijn er ook. Zo noemde ik al de pittige motor, maar mogen ook zeker de prettig grote spiegels, de redelijke afwerking en de kartachtige wegligging niet vergeten worden. Hoewel mijn exemplaar niet verlaagd is, is het prettig sturen geblazen, ook in het Limburgse waar de Swift het merendeel van de uren slijt.
Het materiaalgebruik is goed: de stoelen zijn niet bijster slijtagegevoelig en ook het kunststof van het dashboard is niet verkleurd, enkel de slingers van de ramen. Over de ramen gesproken: het raammechanisme van de Swift is zwak. Controleer bij aanschaf dus altijd of de ramen goed open en dicht gaan.
Kortom: De Swift is een wagentje met z´n typische nukken. Hoewel het motortje er tevreden lustig op los snort en de rijeigenschappen bepaald plezierig te noemen zijn, zijn het comfort en de roestpreventie niet van vandaag. Voor zij die hun auto droog kunnen stallen (carport, garage, parkeerkelder) is het probleem van de roest een minder scherpe doorn in het oog. Zij die dit niet kunnen, kunnen de roestduivel ter visite verwachten.
Ik zelf ben blij met m´n Swift, al heeft hij zo z´n nukken. Het is een autootje dat door z´n smile al gauw voor een band zorgt. Hij start altijd en vraagt niet te veel. Wat maakt het dan uit dat de onderkant onderhand net een cabrio is?
Bodem rot, wiellagers stuk, nukkige derde versnelling, fuseekogel op, diverse roestplekken, raammechanisme stuk, rechterdeur gaat moeilijk open, gasveren kofferklep hebben de pijp aan Maarten gegeven, uitlaat op diverse plekken rot en knipperlichtschakelaar beetje dronken. Dit is m´n eerste autootje, maar iedereen die over een enigszins gezond verstand beschikt zou het hier ook acuut bij laten.
Mijn Swift blijkt achteraf een schadeauto en komt niet meer door de APK. Het repareren is te duur en ik heb besloten hem te bewaren. Het blijft toch je eerste autootje hè... Ik heb er een Renault Clio 1.2 RN uit 1993 bij gekocht. Niet slecht voor een student, dacht ik zo. Binnenkort een review.
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
Lezersreacties (0)
Reageren