Subaru Outback 2.5i Premium (2017) #2
autoreview
12
Signalement
| Uitvoering | Outback 2.5i Premium |
|---|---|
| Versnellingen | 1, Sequentiële Automaat |
| Bouwjaar | 2017 |
| Jaar van aanschaf | 2020 |
| KM-stand bij aanschaf | 59.000 km |
| KM-stand laatst | 106.000 km |
OUD VOOR NIEUW
Wat zou je nou het grootste nadeel of minpunt van de Outback kunnen noemen? Voor sommigen wellicht de dorst van deze in de kern Amerikaanse auto. Meer dan 1600 kilo vooruitduwen en dan nog met behulp van vier bijna synchroon aangedreven wielen, dat moet wel een zuipschuit wezen. Nee dus. Een op dertien en nog een paar tienden ofzo achter de komma is de score na zo’n vijftigduizend geasfalteerde kilometers, aan de pomp gemeten. Enige zelfbeheersing is dan wel op z’n plaats. Dus niet veel harder dan honderd karren, honderd en tien als je geduld opraakt en incidenteel even daarboven doortrekken om te laten zien dat ‘ie met groot gemak nog een stuk harder kan. Maar overdag mag dat niet vanwege de stikstofwedloop met het boerenerf, die in ons polderland echter na zevenen op de waakvlam wordt gezet. Maar tegen die tijd weet je niet beter.
Nee, het verbruik is het dus niet. Het is simpel. Je hoeft gewoon geen nieuwe meer als je er eenmaal een hebt. What you see is what you get. Een zeer ruime station op iets verhoogde poten, zeker met de 19 inch die standaard zitten op de premiumversie. Stoelen van kingsize formaat, waarin voorin ook een met hamburgers en ander snel voedsel opgegroeide burger zijn volle omvang goed ontvangen weet. Een robuust dashboard zonder bijzondere opsmuk, gemaakt voor de automobilist die niet houdt van poespas maar wel van moderne handige functies die de rit faciliteren. Eyesight ofwel adaptieve cruise control die met behulp van twee camera’s onder normale rijomstandigheden vlekkeloos werkt. Grote klokken die ‘s avonds helder blauw oplichten en een paar flinke draaiknoppen, die na dit model van 2017 in de nieuwste versie veelal zijn vervangen door afbeeldinkjes op een nog groter beeldscherm. Genoeg ruimte in het vooronder en evenzo voor wie achterin met je mee wil rijden. Kofferbak idem dito, zij het ietwat ondiep door de extra aandrijving achter.
Rijdt als uit één mal gegoten. Geeft geen krimp. Tordering koets nulkomma nul. Zit zeer stevig in mekaar, maar is ook een tikkie stug, zeker in vergelijking met de Outback die ik nieuw kocht in 2006 en die mij ruim tien jaren op m’n tochten vergezelde (review op AW aanwezig). Die wiebelde op het laatste zelfs teveel, maar wellicht was dat de klacht van de schokbrekers die eindelijk een keer vervangen wilden worden. Deze Outback Premium van geboortejaar 2017 wil eigenlijk laten zien dat hij de hele grote broer is van de strakke Impreza (ook al geschiedenis) en wil best met flinke vaart door de bocht. Maar dat haal je niet in je hoofd. Je zit op je gemak en waarom zou je een paar minuten sneller je doel wilen halen? Op de schaal van het leven bekeken zinloos en bovendien luisterde je net naar de bas van de Harman Kardon luidsprekers. Die zijn misschien niet van Benz-achtig Burmester-niveau, maar wel boven het gemiddelde.
Ook boven het niveau van de magere audio van de hagelnieuwe Forester Luxury waar ik twee voorafgaande jaren in rondreed. Een auto uit dezelfde stal, nog hoger boven straatniveau en met een heel andere motorkarakteristiek. Na de twee boswachterjaren - een intermezzo na de gauwdieverij van mijn hybride RAV4, elders hier te lezen - wilde ik echter terug naar oude liefde Outback, omdat deze naar mijn smaak de betere snelwegauto is. De hoge koets van de Forester was zachter geveerd, maar tijdens de oversteek van de A16 over het Hollands Diep gaf de zijwind me het gevoel van een zeeschip. Het was ook de tweelitermotor tegen het tweeëneenhalf blok van de Outback. Werd het koppel in de Forester vooral gerealiseerd doordat de computer snel het toerental omhooggooit, in de Outback wordt kracht gemakkelijker uit het vermogen gehaald, bij bijna gelijkblijvend toerental. Alleen het verbruik zie je als het vermogen wordt aangesproken snel stijgen. Op snelwegen en lange (buitenlandse) hellingen is de Outback meer in z’n hum, en ondergetekende dus ook. Voeg daarbij een strakke rechtuitloop, net voldoende speling in je stuur, een bromloze boxermotor op snelheid en je zakt relaxed in je geperforeerde leren zetel om een paar honderd kilometer verderop verbaasd te constateren dat je er alweer bent, onderweg meegolvend op dezelfde Harman K., digitaal ingetuned op Bach en tijdgenoten.
Maar dan … de prijs. De Outback zakt inmiddels diep door z’n achterveren door de BPM. En wie gaat 20 mille naar de belasting brengen, als een exemplaar van twee tot drie jaar oud eigenlijk net zoveel te bieden heeft, maar dan tegen 25 tot 30 procent minder? Dat brengt me weer bij het begin. Als je deze machines regulier laat onderhouden, is het doorgaans niet veel meer dan het riedeltje olie, vloeistoffen, filtertje hier en daar en banden, afhankelijk van je bochtenwerk. Die slijten trouwens gebroederlijk gelijkmatig door de AWD. Bougies na 100.000. Kortom, garagetechnisch te overzien en geen grote strijd met de portemonnee. Alleen liet de accu het al na bijkans drie jaar in de kou afweten, blijkbaar omdat de eerste eigenaar veel had gestartstopt. Niet doen, zinloos want nauwelijks milieuwinst en scheelt je een nieuwe accu. Bij de Subarumodellen is dat gewoon een kwestie van rempedaal niet te diep intrappen en ziedaar, nooit meer deze opgelegde minipauze.
Bovendien rijdt de gebruikte net zo rammelloos en strak als een nieuwe. Ondergetekende heeft de fiscus dan ook beleefd bedankt en zijn geld neergeteld voor een drie jaar oud exemplaar. Enige nadeel? Je rijdt niet in de laatste mode, je neus is minder scherp, je mist het digitale displaytje en misschien de fysieke stuurverwarming. Voor de rest: nauwelijks verschil! Ook hier geldt weer het Cruyffiaanse gezegde van het nadeel dat z’n voordeel 'heb' .
De dealers importeren inmiddels gebruikte exemplaren dat het een lieve lust is. Of noemen deze ‘approved used’, dan kun je ‘m haast niet meer laten staan. Bij een Subaru is die combinatie een pleonasme. Ook de mijne is trouwens afkomstig van een Herr Doktor ergens onderaan de Beierse Alpen. Ik ben hem zeer erkentelijk voor zijn kortlopende gebruikscyclus. De occasionprijzen zijn inmiddels verder gestegen. Ruil je ‘m na jaren weer in, dan blijkt je eigen dealer doorgaans de beste deal. Een gebruikte Outback hoef je dus niet te laten staan. Nieuwer is allang niet meer beter. Ik zou in deze tijden haast zeggen: integendeel.
4,0
- Betrouwbaarheid4
- Prestaties4
- Comfort4
- Kosten4
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
