Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

1984

Jaar van aanschaf

2007

KM-stand bij aanschaf

138.000 km

KM-stand laatst

0 km

Liefde op het tweede gezicht..

22 januari 2010

Tsja mn eerste auto, een zwarte 99 GL uit 1984, het was liefde op het tweede gezicht..

De liefde voor het merk Saab is er al met de paplepel ingegoten, toen ik 4 was kochten mijn ouders een leisteenblauwe Saab 900 T16 SE ’84. Voor die tijd was het een ontzettend luxe auto: Een 175pk turbomotor, in kleur meegespoten Aeroskirts, airconditioning, elektrisch(e) ramen, spiegels en schuifdak, cruisecontrol, centrale deurvergrendeling en een uitlaatroffel waar je alleen maar verliefd op kan worden..
Het was dus al vroeg duidelijk, mijn eerste auto moest een Saab worden!

Toen ik 18 werd kon ik dus opzoek naar een Saab en hoewel ik toen eigenlijk een 900 wilde hebben, begon de 99 ook steeds meer te waarderen.
Twee weken later stond op Marktplaats een zwarte 99 GL ’84 te koop met 138.000km op de klok en aangezien hij maar € 850,- moest kosten heb ik meteen de telefoon gepakt en ben vervolgens naar Amsterdam vertrokken.

De Saab stond te koop bij een “oud vrouwtje” die de auto al 21 jaar in bezit had en gebruikte hem eigenlijk alleen maar om van haar huis naar de apotheek waar ze werkte te rijden (de Transvaal apotheek voor mensen die bekend zijn met de regio). Ze had de auto gekocht van de 1ste eigenaar die er zo’n 70.000 km mee had gereden in 2 jaar tijd omdat ze haar oude 99 total-loss had gereden.

Om eerlijk te zijn, de auto zag er verschrikkelijk uit.. Het ooit zo mooie zwart was vaal grijs geworden, de lampen zaten vol met alg, hij had krassen, deuken en roest rondom, de koppeling was bijna op, uitlaat was lek en het interieur was doorgezakt.
Daar sta je dan in hartje Amsterdam, in dubio wat je er nou mee wil doen. Dus eerst maar eens een rondje rijden en daarna een kopje koffie nemen.
Uiteindelijk toch maar het besluit genomen en na een beetje onderhandelen mocht ik mezelf eigenaar noemen van mijn eerste Saab!!
Aangezien we maar met z’n tweeën waren en ik nog geen rijbewijs had eerste het kenteken maar meegenomen om hem in de week daarna over te schrijven en het volgende weekend konden we de auto ophalen.
Bij het ophalen was de oude eigenaresse in tranen en ik moest beloven dat ik er goed voor zou gaan zorgen. Aan de ene kant natuurlijk zielig, maar toch ontzettend leuk om te zien dat ze zo’n emotionele band had met de auto.
Toen kon de rit naar het Brabantse land beginnen! Mn vader had zijn jas maar dubbel gevouwen om zo nog enigszins goed te kunnen zitten om de doorgezakte stoel en weg waren we.
Onderweg de kachel maar eens flink opstoken om zo al het vocht uit de auto te krijgen en op een kilometerteller die bleef hangen op 180 km/h zonder problemen thuis gekomen.

De volgende ochtend maar eens naar buiten gelopen om eens te inventariseren wat er nou allemaal aan scheelde en op het moment dat ik hem zag staan kon ik een vette glimlach niet meer onderdrukken.. Ondanks dat hij er onwijs uitgeleefd uitzag was het liefde op het tweede gezicht!

En toen kon het opknappen beginnen: het interieur eruit getrokken en de boel van binnen eens flink schoon gemaakt, de lampglazen eens een rondje vaatwasser gegeven en de verweerde lak eens flink gepolijst. En vooral na het polijsten stond er meteen een totaal andere auto.. De mooie diep zwarte lak glom je tegemoet en dan pas zie je hoe mooi zo’n auto eigenlijk is.
Er is een ander interieur en een andere bijrijders deur ingekomen, ik heb een houten Nardi-stuur erin gezet en een setje Inca (99 Turbo) wielen maakte het plaatje compleet! Als finishing touch een setje chromen deurgrepen en sloten erin gezet en sinds dien is de verliefdheid nooit meer weggegaan..
De welvingen van de motorkap, de vorm van het dashboard, de diepliggende klokken, het contactslot tussen de stoelen, het straalt allemaal echt het “Saab-gevoel” uit.

Maar ik had mijn rijbewijs nog niet, dus toen nog maar wat kleine puntjes aan gepakt, hij heeft een grote onderhoudsbeurt gekregen, de uitlaat en de waterpomp zijn vervangen en toen was het een kwestie van geduld. Toen ik eenmaal geslaagd was heb ik de auto zelf naar de APK gereden en daar kwam hij met vlag en wimpel doorheen, de pret kon toen pas echt beginnen!!
Meteen met de auto op vakantie gegaan en toen begon je te merken dat het blokje echt een beetje los begon te komen. Hij begon steeds beter te lopen en het verbruik werd steeds minder.
Om te rijden is het echt een fijne auto, hij ligt als een huis op de weg en zit echt super comfortabel.

Ondertussen heeft de auto 149.000 reden en echt naar volle tevredenheid! Hij heeft weinig steken laten vallen en hij wilde een keer niet starten omdat ik de bougiekabels verkeerd aan had gesloten (stom, stom, stom).
Maarr.. hij is stiekem wel een beetje traag, ik reed vooral snelweg en ik stoorde me er erg aan dat je echt moet inhalen op de kalender.

Dus ik ben in augustus 2008 begonnen aan het inbouwen van een 8-kleppen turbomotor met 155pk uit een 900. En er wordt nog een hoop aangepast er komen Kilen verlagingsveren onder (-3.5 cm), EBC remschijven en Greenstuff remblokken, stabilisatorstangen voor en achter, 16” twotone Aero velgen.

Maar omdat ik tijdens mijn studie niet thuis woonde en andere omstandigheden is hij nu (januari 2010) nog niet af. Dus nu ik weer thuis woon kan ik weer vol aan de slag!

Ik hou julie op de hoogte vorderingen van deze mooie klassieker!

8,0