Uitvoering

75 2.0 CDT Business Edition

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2005

Jaar van aanschaf

2005

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

6 maart 2007

Door het faillissement van Rover kreeg ik ineens de gelegenheid deze 75 te leasen. Normaal gesproken zou dit model ver boven mijn leasebudget zijn geweest. Een waardige opvolger van mijn onvolprezen 406 moest vooral weer heel comfortabel zijn. De Rover 75 leek hieraan uitstekend te kunnen voldoen. Door de ondergang van de fabriek was mijn keus beperkt tot wat er op dat moment bij de dealers in Nederland stond. Het werd een metallic donkerblauwe diesel met crème stoffen interieur en een paar opties: climate control, elektrische ramen achter en lichtmetalen velgen. Bij de dealer heb ik nog een cruise control in laten bouwen.

UITERLIJK
Bij introductie vond ik de Rover 75 een prachtige auto. En nu? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Denk alle glimmers eraf en je houdt een beetje stuk zeep-achtige vormgeving over die bij mij in de verte herinneringen oproept aan de Mazda 626 uit ’91. De facelift heeft de auto zeker geen goed gedaan. Door de ’dikkere’ bumpers zonder chroom zijn achter- en vooral voorkant visueel een stuk zwaarder geworden. Tezamen met de herziene koplampen komt de neus nu wel erg lomp over. Wat bij mijn uitvoering niet meehelpt zijn de lelijke 15’ lichtmetalen velgen. Door grotere en mooiere velgen komt de vorm van de auto veel beter tot zijn recht en lijkt de auto beter in balans.

INTERIEUR EN RUIMTE
De 75 is een grote auto, maar binnenin merk je daar niet zo veel van. De zit is laag en de ramen hoog. Afhankelijk van fobieën wordt dat als claustrofobisch of gezellig ervaren. Persoonlijk heb ik liever een wat ruimere blik op de weg. En vooral een betere zitpositie; mijn lange benen priemden de lucht in (geen kantelverstelling), de sterk gebolde stoelen zorgden voor afgesloten bloedbanen en dus doods aanvoelende lichaamsdelen, en door de krappe voetenruimte hadden mijn maatjes 44 continu ruzie met de auto bij het bedienen van de pedalen. Het verlengen en kantelen van de rails van mijn bestuurdersstoel heeft deze euvelen (bijna helemaal) verholpen. Bijgevolg is wel dat de toch al krappe beenruimte achter tot bijna nul is gereduceerd. De afwerking van het interieur is perfect. Weliswaar zijn voor de Business-uitvoering allemaal ’net-niet’ materialen gebruikt (plastic ’hout’, beetje tuttige bekleding), maar het voelt zeer stevig aan en rammelt niet. En hoe je het ook wendt of keert: je zit wel in iets bijzonders.

RIJGEDRAG EN MOTOR
De Rover is nog nét een slagje comfortabeler dan mijn oude 406. Ik rijd regelmatig in verschillende auto’s, maar het veercomfort van de 75 is tot nu toe alleen overtroffen door een Jaguar XJ. De prijs die je ervoor betaalt is dat de Rover absoluut niet lichtvoetig aanvoelt, alhoewel de bochtvastheid prima is. Met de Peug ging ik nog wel eens ’dollen’, bij de 75 is die neiging nog nooit bij me opgekomen. Je gaat rijden als een gentleman. En anders zorgt de motor daar wel voor, want die is net-aan voor deze auto. Wel lekker stil en soepel bij lage toerentallen. Ik heb mezelf aangeleerd al bij 1800 toeren (!) op te schakelen. Bij hoge toerentallen klinkt de motor (goed gedempt, dat wel) alsof je ’m aan het wurgen bent, en een explosieve vermogensontwikkeling blijft uit. Koppelen gaat overigens behoorlijk zwaar. De auto is, mede door mijn rijstijl en gebruik - alleen woon-werk en zakelijk verkeer - wel lekker zuinig: tussen 5,5 en 6,0l/100km.

CONCLUSIE
Een Rover 75 kan een mini-Jaguar zijn. Maar dan wel in een andere uitvoering dan die ik heb: met een sterke benzine-V6, een automaat en een luxe Club of Sterling interieur. In die hoedanigheid zou ik ’m privé serieus overwegen. In de relatief eenvoudige dieseluitvoering overheerst een zwaarlijvig net-niet gevoel. Daardoor blijft de ’klik’ tussen auto en mij uit.

UPDATE 03-08-07
Door verandering van werkgever heb ik mijn Rover moeten inleveren. Wat zal ik missen? Het luie, ’dikke’ karakter van de auto. En het comfort - ik heb voor de keuze van mijn nieuwe leaseauto veel grotere middenklassers gereden maar geen ervan komt in de buurt van de soepele vering van de Rover. Uiteindelijk is de keuze gevallen op de nieuwe Ford Mondeo. Een review daarvan volgt als ik er een paar duizend kilometers mee heb gemaakt.

PROBLEMEN

6 maart 2007

Onverwachte maar aangename verrassing: deze auto is bijzonder betrouwbaar. Enkel de dynamo is vervangen omdat ’ie te veel spanning afgaf. Maar ook nu nog branden twee maal per jaar de koplampen door. Zelf vervangen levert behalve bebloede handen geen resultaat. Zelfs de (ex)dealer doet er een uur (!) over. Sporadisch verschijnt er een airbag failure in het display, maar die verdwijnt vanzelf weer.

UPDATE 03-08-07
De Rover is tot het eind toe probleemloos gebleven. Ook geen kraakjes o.i.d., de auto voelt nog aan als nieuw!

8,5