Uitvoering

Clio 1.9 D

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2000

Jaar van aanschaf

2006

KM-stand bij aanschaf

170.000 km

KM-stand laatst

0 km

ERVARINGEN

1 februari 2008

Omdat ik medio 2006 erg veel kilometers maakte, ben ik op zoek gegaan naar een kleine,
goedkope diesel. Zo kwam ik bij deze Clio terecht, een ex-lease auto van een bekend landelijk schoonmaakbedrijf. De auto had op het moment van aanschaf reeds 170.000 km gereden.

Deze witte voiture met blauw dashboard heeft me gedurende ongeveer 30.000 kilometer
comfortabel van Rotterdam naar Enschede en terug vervoerd. En met comfortabel bedoel ik dan niet dat heerlijke ouderwetse Franse zweven zoals mijn oude Renault 5 GTL uit 1985 dat nog had. Nee, de huidige generatie Franse auto’s is stugger geveerd. Dat neemt echter niet weg dat het goed toeven was in de Clio. De auto is stil, ligt goed op de weg en geeft je het gevoel met een grotere auto op weg te zijn: ’comme les grandes’, zoals de reclame-slogan voor de Clio luidde.

De dieselmotor is er eentje van de oude generatie: niets commonrail-techniek, turbo of roetfilter, maar gewoon zwarte walm, het geluid van een traktor en lang voorgloeien. Het verbruik daarentegen is goed: bij gewoon lekker doorrijden 1 op 18. Als je echt je best doet dan kan deze auto 21 kilometer ver komen met een litertje stookolie. Gelet op de tankinhoud van 50 liter betekent dit een heerlijk grote actieradius.

Helaas laat de algehele bouwkwaliteit van deze generatie Clio te wensen over. Natuurlijk, de auto had al 170.000 km gereden en is waarschijnlijk in handen geweest van een stereotype leasbakrijder, maar dat rechtvaardigt in mijn ogen niet dat bij een auto van 6 jaar oud het stuurwiel en de pookknop volledig zijn afgesleten, dat de bevestigingspunten van de luchtroosters zijn afgebroken, dat de verstelknop voor de rugleuning is afgebroken, dat de raamslinger is afgebroken, dat de icoontjes op sommige knoppen niet meer leesbaar zijn en dat de stoelbekleding loslaat.

Laat ik gewoon eerlijk zeggen wat ik vind: de Clio is kwalitatief gezien een baggerauto. Het plastic van het interieur is keihard en allerlei zaken breken zomaar af. Als je het portier opent, voel je het portier direct een cm naar beneden zakken, hetgeen duidt op versleten scharnieren. Oh ja, een leuk detail is dat de voorste spatborden van een soort zacht, vervormbaar plastic zijn. Die kun je dus gewoon naar binnen duwen.

Ook ergonomisch is het geen topper. De icoontjes op de stuurstengels zijn slecht afleesbaar omdat het stuur ervoor zit. Daarnaast zit de knop voor de alarmlichten op een belachelijke plaats, namelijk achter de handrem. Alsof deze vooral wordt gebruikt door de passagiers op de achterbank.

Bij deze auto heb ik sterk de indruk dat Renault het ontwikkelingsbudget vooral in de passieve veiligheid en in het design heeft gestopt. Men heeft helaas bezuinigd op afwerking en materiaalkeuze.

PROBLEMEN

1 februari 2008

- Kentekenplaatverlichting kapot
- Probleem met EGR klep dat zorgde voor stotteren en afslaan van de motor. Uiteindelijk opgelost door een dieselspecialist, die de klep gewoon buiten werking heeft gesteld. Daardoor is de auto ook nog eens zuiniger geworden.
- Motor liep af en toe zeer slecht bij koude motor. De dealer kon het probleem niet direct
lokaliseren. Omdat ik toe was aan een andere auto heb ik dit niet meer laten maken.

6,5