Uitvoering

Clio 1.2 16V 75 Expression

Versnellingen

5, Handgeschakeld

Bouwjaar

2008

Jaar van aanschaf

2008

KM-stand bij aanschaf

5 km

KM-stand laatst

21.000 km

Clio Special Line

21.000 km

17 oktober 2010

Reden van aanschaf.

Na 200.000 Km zonder problemen een Megane RN-S 1.6E probleemloos gereden te
hebben, toch maar eens voor een iets anders te kijken.
Het werd een Clio Type 2 versie 2 1.6 16V privilege.
Het was een super leuke auto met genoeg vermogen onder het korte voorkapje.
De auto was zeer mooi uitgerust en het was een plezier om er in te vertoeven.
Helaas was deze auto toch wat storingsgevoelig en stond ons mooie cliootje meer bij de dealer dan bij ons op de oprit.
Het jaar garantie was bijna verlopen en ik had er niet een echt goed gevoel bij.
Op een gegeven moment kwam er bij Reault een actiemodel van de Clio 3 in beeld.
Het was de Clio Special Line. Deze auto was de Expression versie plus Airco, Mistlampen in de voorbumper en Radio CD voor een prijs die nog lager lag dan de Expression.
De motor in deze nieuwe Clio is de 1.2 16V. Dus een stapje terug van de 1.6 16V.
Maar ja, een splinternieuwe grotere 5 deurs Clio met 3 jaar garantie …
De knoop werd dus doorgehakt en de op voorraad staande Clio werd gekocht.

De ervaringen.

Bij aflevering was het toch wel even spannend, omdat het qua motorvermogen toch een stapje terug was ten opzichte van de kleinere Clio 2 met de pittige 1.6 .
De nieuwe Clio weegt tenslotte bijna 1100KG.
In de eerste instantie viel het mij niet echt tegen. In het stadsverkeer is er vrij weinig aan de hand met deze auto.
Op de snelweg is het een iets ander verhaal, want deze auto heeft toch wat meer moeite om op cruisesnelheid te komen.
Nu is dit een kwestie van wennen en de motor leren kennen.
De 1.2 16V met zijn 75PK is een motortje die je wat hoger in de toeren moet jagen.
En ja, boven de 4000 toeren trek hij inderdaad toch nog lekker door.

In het heuvelachtige Duitse Eifel of de Belgische Ardennen viel mij deze Clio niet echt tegen. De auto kan zelfs met vier volwassenen best prima meekomen in het verkeer,
zolang hij dus maar een beetje op toeren blijft.
Tussen de 160 en 170 Km per uur op de Duitse autobahn blijft hij toch comfortabel en strak rijden.
Het is geen RS, maar voldoet toch prima aan het huidige verkeer.

Het sturen met de Clio is eveneens even wennen.
De stuurbekrachtiging is snelheidafhankelijk en is op lage snelheid erg licht.
Dit is even wennen. Op lage snelheid stuur je met de pink en heb je niet echt het gevoel op je wielen.
Op hogere snelheid word de invloed van de stuurbekrachtiging minder maar je voelt toch niet echt de gewenste communicatie met het asfalt.
Na een periode van gewenning verdwijnt dit gevoel en voelt de auto comfortabel aan.

De remmen van de Clio zijn uitzonderlijk goed. In het begin is dit ook even wennen, want als je de eerste keer op het pedaal trapt hang je zo in de gordels.
Dit is ook even wennen, want anders maak je keer op keer een noodstop.
Grappig is dat dit meteen resulteert in het activeren van de gevarenlichten.
Het schakelen van de vijfbak is behoorlijk soepel, hoewel vanuit stilstand de achteruit weleens hakerig is.

De auto.

De Clio 3 is met zijn gewicht en afmetingen behoorlijk gegroeid t.o.v. de Clio 2.
Deze auto is een B segmenter, maar is eigenlijk net zo groot als een C segmenter van 10 jaar geleden. Mijn vorige Megame was niet echt groter.
De vijfdeurs uitvoering straalt echt wel het gevoel van een familie auto uit, terwijl de bij drie deurs meer een sportieve hatch is.
De uitvoering Special Line is leuk en compleet. De auto is uitgevoerd met airco, mistlampen in de voorbumper, Radio CD en veel airbags.
Maar ik mis toch wel enkele zaken in de auto.
De radio is maar uitgevoerd met speakers aan de voorkant en er ontbreken handgrepen
bij de achterpassagiers. Deze hebben ik achteraf voor een redelijk bedrag zelf ingebouwd.
De stoelen zijn wat kort wat bij iets langere personen wat problemen kan opleveren.
Wat ik echt mis is de buitentemperatuurmeter. Deze is normaal in de buitenspiegel verwerkt.
Maar omdat deze handbediend zijn ontbreken deze in de Special Line.
Voor de rest is de auto prima afgewerkt en zijn alle opties aanwezig.

Kwaliteit.

De auto heeft nu 21.000 km op de teller, en ik moet zeggen het is een betrouwbare reispartner gebleken zonder enige storingen of mankementen.
Het is alleen raadzaam om bij je dealer de privilegepas aan te vragen.
Alleen al om het verwisselen van lampjes.
Het is namelijk zo, dat als er een lampje van de koplampen stuk gaat, de hele bumper eraf moet.
Dit is geen klus voor vijf minuten, en met de privilege pas is het gratis bij je dealer.
De pas kost +/- 40 euro (afhankelijk van de dealer).
Voor de rest vind ik het een kwalitatief prima auto welke je betrouwbaar jaren van A naar B brengt.

Brandstofverbruik.

De 1.2 moet een aardige prestatie leveren om de bijna 1100KG zware Clio te bewegen.
Ondanks deze opgave valt het verbruik van het motortje mij niet tegen.
Je moet realistisch blijven en accepteren dat deze geen 1:20 haalt.
Maar met een gemiddelde van 1:16 hoor je mij niet klagen.
Uiteraard levert de 1.2 TCE meer vermogen met een gunstiger verbruik, maar houd er wel rekening mee dat een turbo storingsgevoeliger is dan een traditionele 1.2.

Update december 2010 "Winterbanden"

Even een korte update ...
Het winterweer bezoekt ons dit jaar wel erg snel.
Dus is het tijd om toch maar de winterbandjes er snel onder te schroeven.
Bij het verwijderen van de originele Bridgestone zomerslofjes schrok ik toch wel even over de conditie van de bandjes.
Het profiel is na een krappe 23000 Km niet meer als 2mm.
Dit is toch wel erg heftige slijtage.
Tevens viel het mij op dat de Clio op mijn winterbanden een stuk strakker spoorde dan op de Bridgestones.
Dit is mijn eerste nieuwe Renault welke niet met Michelins zijn uitgevoerd, maar dit vind ik toch een bezuiniging welke de kwaliteitsbeleving niet ten goede komt.
In het voorjaar komen er toch weer echte Michelins onder.

8,5