Politiemannen van de week

Vaak is het wederzijds begrip met de politie ver te zoeken. Enkele dagen geleden hadden we echter twee keer een aangename – ja, echt! – ontmoeting met de vertegenwoordigers van de wet. Zoals wel vaker stonden we te fotograferen op een plek waar het niet mocht, een open terrein in Amsterdam Zuid-Oost dat verboden toegang is. De ruimte was gewoon te mooi om níet te benutten. Bovendien was er geen sterveling te bekennen, zodat onze fotograaf ongestoord de nieuwe BMW M3 en een Aston Martin V8 Vantage op de gevoelige plaat kon zetten. Een paar uur lang was er niets aan de hand, totdat er vanuit het niets, haast als een kakkerlak, een wit busje met de welbekende gekleurde strepen het terrein op kwam rijden. Vriendelijk lachend stapte ik op de agent af, intussen allerlei uitvluchten verzinnend om onder die boete uit te komen. "Is het ehhh..... verboden hier te staan?", probeerde ik zo nonchalant mogelijk. In plaats van een reprimande kreeg ik het verrassend amicale antwoord: "Jullie doen ook maar je werk. En je hindert er niemand mee. Geen probleem, hoor." Terwijl ik met moeite een openvallende mond tegen kon gaan, vervolgde hij: "Zeg, die auto's van jullie gaan wel lekker vooruit, zeker?" Ik, schijnheilig: "Mwah, kunnen we hier in Nederland niet zo goed proberen." Waarop de politieman prompt met allerlei routesuggesties kwam, waar we volgens best hem lekker konden doorrijden. Kijk, dat is nog eens meedenken!

Een dag later waren we, voor dezelfde reportage, actiefoto's aan het maken in de Flevopolder. We hadden een rustig bochtje uitgezocht waar we lekker doorheen konden knallen. Uiteraard net iets te hard en te wild voor de goede orde, maar ja, wederom deden we er geen vlieg kwaad mee. Alles voor een mooie foto, moet u maar denken. Het ging een keer of wat goed, totdat ... u raadt het al, politie. "U bent foto's aan het maken, zie ik? U rijdt echter wel érg sportief die bocht om", aldus deze agent. Een door de ambtelijke plicht ingegeven preek lag zichtbaar op het puntje van zijn tong, maar werd op het laatste moment verdrongen door een gulle glimlach. "Ze lenen er zich wel voor hé, die auto's. Werk ze!"

Of het kwam doordat de zon net tussen de buien doorbrak, omdat het zomervakantie is of omdat de agenten in kwestie net een nieuwe liefde hadden, zó willen we ze wel vaker tegenkomen!