Polestar zoekt in België toch maar de Volvo-dealer op

Het was een opvallend citaat van nieuwbakken ceo Michael Lohscheller. “We moeten niet alleen auto’s tonen, maar ze ook verkopen”, zei de voormalige Opel-topman recent. Om de boekhouding weer op orde te krijgen, past Polestar zijn verkoopmodel aan en breidt het zijn retailnetwerk uit - te beginnen in België.

Michael Lohscheller.

Dieprode cijfers
De marketing van Polestar is nochtans uit de kunst. De reclamejongens en -meisjes zijn erin geslaagd om een sportief submerk om te toveren tot een elektrische autofabrikant die tot de verbeelding spreekt. Zowat iedereen vindt het zustermerk van Volvo cool, terwijl de Chinese invloed netjes uit beeld blijft. Bij zo’n uitdager hoort een apart businessmodel, dat Polestar met zogenaamde ‘Spaces’ invult. In Nederland zijn er momenteel vijf plus een distributiecentrum, in België vier waarvan drie in Vlaanderen. Die compacte toonzalen situeren zich doorgaans op atypische locaties in winkelcentra met hooguit een paar wagens. Op het moment van schrijven zijn dat de Polestar 2, de 3 en de 4.

Een dergelijke aanpak zorgt weliswaar voor exposure, maar niet noodzakelijk voor winst. Vorig jaar boekte Polestar een omzetverlies van 3 procent, dit jaar staat de teller al op -17 procent. Reden genoeg voor crisismanager Lohscheller om de broekriem aan te trekken, de strategie aan te passen  en het managementsteam te herzien. In België wordt de bestaande samenwerking met de Volvo-verdelers ACG Gent, Sterckx-De Smet, Mobicore groep en Vermant Group versterkt met drie nieuwe Spaces in 2025. Die moeten actief gaan bijdragen aan de verkoop, beter dan alleen auto’s te showen en potentiële klanten door te verwijzen naar het online salesplatform.

Toch weer (een beetje) met Volvo
De nieuwe Spaces krijgen opnieuw aparte locaties en worden dus niet in bestaande dealerpanden geïntegreerd. Het is per slot van rekening niet de bedoeling dat klanten bij Volvo binnenlopen en met een Polestar naar buiten rijden, ook al wordt de band tussen de twee merken op die manier wel versterkt. Dat is best vreemd, aangezien Volvo zijn aandeel in Polestar net van 48 procent naar 18 procent heeft teruggebracht. Het aloude adagium ‘nood breekt wet’ heeft daar mogelijk de hand in gehad, aangezien Polestar er met leuke marketing alleen niet meer komt in 2024. Met basisprijzen van dik €50.000 tot bijna €80.000 biedt het immers niet de EV’s aan waar particulieren momenteel op azen.

Als autojournalist heb ik overigens nauwelijks contact met Polestar. Dat klinkt misschien vreemd, maar ook weer niet als je bedenkt dat het merk geen nationale persafdelingen heeft maar met pr-bureaus werkt. Daar zitten doorgaans jonge dames en heren die ’s ochtends koffiemerken promoten, ’s middags haute couture en ’s avonds misschien nog wat auto’s. Ik zou op dit moment niet eens weten wie ik moet benaderen voor informatie of een proefrit, aangezien het verloop er doorgaans groot is en de agentschappen nogal eens wisselen. Zo’n 2.0-aanpak is dus leuk in theorie, tot op het moment dat klanten het allemaal te alternatief vinden en liever bij hun lokale dealer binnenlopen voor een koffie en wat rekenwerk. Met de Belgische uitbreiding wordt daarmee in ieder geval een stap in de goede richting gezet.