Test: Volvo XC70 D5 (2002)

De Volvo V70 XC heet tegenwoordig XC70. Daarmee loopt Volvo vooruit op de komst van zijn grote broer de XC90, die in Detroit debuteerde en in de herfst op de markt zal komen. Tegelijk met de wijziging van de typeaanduiding, kan de sportieve Volvo binnenkort ook worden geleverd met de D5-dieselmotor.
Die zelfontbrander kennen we al uit de S60, de V70 en de S80. Omdat de opmars van de diesel in Europa nog steeds voortgaat (het aandeel steeg in het laatste kwartaal van 2001 tot 40 procent), kon Volvo niet achterblijven en introduceerde vorig jaar de D5 in de S60 en S80. Dit is de eerste dieselmotor die Volvo zelf bouwt in zijn moderne motorenfabriek in Skövde, in Zweden. Hij behoort tot een grote motorenfamilie, die gebaseerd is op de zescilinder-in-lijn-benzinemotor in de S80.
De aluminium D5 heeft een cilinderinhoud van 2401 cc en levert een vermogen van 163 pk bij 4000 tpm. De zelfontbrander heeft elektronisch geregelde, gekoelde uitlaatgasrecirculatie. Een turbocompressor met variabele geometrie zorgt voor het hoge koppel van 340 Nm, dat tussen 1750 en 3000 tpm beschikbaar is. De XC70 D5 moet van 0-100 km/h kunnen accelereren in 11,5 seconden en bereikt een topsnelheid van 195 km/h.
In de XC70 D5 is de Geartronic, een elektronisch geregelde vijftrapsautomaat standaard. Deze transmissie heeft een 'W'-stand voor gladde wegcondities en natuurlijk een lock-up, die het brandstofverbruik tijdens constante snelheden gunstig beïnvloedt. Een handgeschakelde bak zal in het tweede kwartaal van 2003 beschikbaar komen.
Volvo geeft voor de XC70 een gemiddeld verbruik op van 8,5 l/100 km, wat inhoudt dat de actieradius 810 km bedraagt.
De XC70 D5 is standaard uitgerust met elektronisch geregelde AWD, dat via sensoren 'voelt' wat de wegomstandigheden zijn en wat de bestuurder van plan is. Vergeleken met het vorige systeem van vierwielaandrijving, met viscodifferentieel, reageert het nieuwe systeem veel sneller. Als één van de voorwielen met slechts een zevende omwenteling begint te slippen, wordt de kracht al naar de achterwielen gestuurd.
Het is mogelijk om de XC70 te bestellen met DSTC-stabiliteits- en tractiecontrole.

Van katoen
De D5 diesel hebben we in de S80 al leren kennen als een fantastische motor. Een huwelijk met de vierwielaangedreven Cross Country lijkt dan ook op voorhand al te kunnen slagen. Met deze motor is de XC70 weliswaar niet zo snel als met de 2.4 T, maar met zijn prachtige koppel is hij vooral een sportieve alleskunner. De D5 loopt als een zonnetje en de XC70 hangt gewillig aan het gas. Dat koppel hè, dat is hét sterke punt van deze diesel. De fraaie automaat schakelt netjes en nauwelijks voelbaar door de versnellingen heen, maar het is wel een beetje jammer dat vooral de vierde trap wat aan de lange kant is. Dat neemt overigens niet weg, dat we op de rustige wegen in Zweden met volle teugen konden genieten van de fijne rijkwaliteiten van de XC70 D5.
De Volvo ligt voor een sport utility vehicle best goed, al kun je ook hier merken dat het zwaartepunt zich op een hoger punt bevindt dan bij een gewone personenwagen. Je voelt dan ook altijd wat beweging in de carrosserie, bijvoorbeeld als je op niet zo vlakke asfaltwegen rijdt. Op bochtige binnenwegen gedraagt de XC70 zich solide, maar als je onverwacht moet remmen in de bocht, dan komt zijn kont een beetje naar buiten. Geef je vervolgens een dot gas, dan neigt de voorkant naar onderstuur. Kortom: je kunt de XC70 D5 best van katoen geven, maar hij is niet bedoeld om eens echt sportief mee te gaan knallen. Hij is met deze motor met recht een alleskunner, die je met zijn vierwielaandrijving op onverhard terrein niet zo snel in de steek zal laten. Met zijn representatieve imago en zijn imposante prestaties zal hij voor liefhebbers van een auto met vrijetijdskwaliteiten begerenswaardig zijn. Al scheidt hij met zijn prijs het kaf van het koren: als hij in september in de Volvo-showrooms verschijnt, zal er immers minimaal € 50.000 op zijn prijskaartje staan.