Rij-impressie Volkswagen Golf GTD

Eerder dit jaar lanceerde Volkswagen de GTI-versie van de zevende generatie Golf in Genève, en bij die onthulling werd ook zijn spaarzame broer voorgesteld: de GTD. Die is nog maar eens krachtiger én zuiniger geworden dixit Wolfsburg. Eigenlijk hadden wij niet anders verwacht, maar dat maakt de prestatie er niet minder op. Volkswagen heeft immers een lange historie als het op pittige diesels aankomt; ruim dertig jaar geleden was een zelfontbrander in dit segment geen gemeengoed, maar de Golf I had er een. Een 1,6'je met vijftig pk. En voordat je gaat lachen: dat was toen heel wat, en VW reed er zelfs niet onverdienstelijk de rally van Monte Carlo mee. Later kreeg de motor 54 pk en in 1982 schroefde VW er een turbocompressor op. Zeventig verpletterende paardenkrachten had hij toen. Om al dat geweld te beteugelen, kreeg hij een sportonderstel mee, en uiterlijke GTI-opsmuk om de zaak te accentueren. Een klasgenoot van ondergetekende had zo'n Golf I GTD op de hogeschool. Geloof me, hij stak er iedereen de ogen mee uit - met zijn zeventig pk.

Ook de Golf II en III kwamen er als GTD, maar de komst van de - voor die tijd - heel koppelrijke diesels maakte een eind aan het bestaansrecht van het GTD-predicaat. Maar gelukkig niet voor eeuwig, want in 2009 kwam de GTD terug in de Golf VI. Een GTI met dieselmotor mocht je die eigenlijk niet noemen; hij had wel een sportonderstel, maar niet hetzelfde als de GTI. Bij deze generatie is er minder verschil tussen beide onderstellen, zo verzekert een woordvoerder van de fabriek ons. "We hebben het wel aangepast aan het wat hogere gewicht van de diesel, maar dat is een softwarematige zaak." Wel een wezenlijk verschil met de GTI is dat het optionele sperdifferentieel niet wordt aangeboden in de GTD. "Iemand met circuitplannen gaat sowieso voor benzine."
Aan de buitenkant onderscheid je de GTD van de GTI door onder meer de biesjes die donkergrijs zijn in plaats van rood. En ook aan de binnenkant staat de diesel dicht bij zijn benzinebroer. Inclusief de typische ruitjesbekleding en het golfballetje als pookknop. Dat laatste moet je in de DSG-variant overigens ontberen. Links van de pook zitten knoppen om het start-stopsysteem en ESP uit te schakelen, en een knop om de settings van de systemen te variëren. Je kan kiezen tussen comfort, eco, sport en individueel. Wanneer we de motor starten, valt op dat hij rauw klinkt. Bijterig, dat wel. En dat geldt ook voor de loop van de TDI; hij is ruw, op het onbehouwene af. Je moet hem eerst door een vrij fors turbogat heen trappen, maar als je daar eenmaal doorheen bent, krijg je een blijvende duw in je rug die pas een heel stuk richting de tweehonderd begint te verslappen. De zesbak schakelt secuur, niet te zwaar maar toch met voldoende gevoel. De verzetten zijn lang, zodat de motor bij 120 km/h een rustige 2.000 toeren draait, maar dat kan hij met zijn 380 Nm (vanaf 1.750 tpm) gemakkelijk aan. Het maakt deze Golf vooral een fijne snelwegcruiser. Het is volgens Volkswagen zelf dan ook dé langeafstands-Golf. Dus de rest zijn stadsautootjes? Dat hadden ze er bij de introductie niet bij gezegd.

Kunstmatig

Maar natuurlijk blijven we niet op de autobahn. We hebben de beloofde top van 230 even aangetikt. Geslaagd op dat punt, dus we gaan de heuvels in. En ook daar kun je plezier beleven met de GTD. Duik je te hard een bocht in, dan merk je dat de dieselmotor zwaarder is dan de krachtbron van de GTI, en de bocht uit moet je rechtervoet goed rekening houden met al dat koppel. Maar dat zorgt er wel voor dat je met de GTD ook leuk kunt spelen. Haal aan het eind van de bocht plotseling je voet van het gas en de achterkant neigt naar buiten. Niet heel veel, want daar zijn de systemen weer net te bemoeizuchtig voor. Indrukwekkend is het progressive steering system, dat behalve de bekrachtiging ook de overbrengingsverhouding varieert, afhankelijk van de omstandigheden. De uitersten zijn verbluffend; in de stad is het allemaal vederlicht, terwijl je op snelheid en bij stevig sturen veel meer weerstand voelt dan je van een Volkswagen gewend bent. Het geheel doet wat kunstmatig aan, en dat is het natuurlijk ook. Je moet eraan wennen en ervan leren houden, maar het systeem schenkt in elk geval meer beleving dan de te lichte, gevoelloze besturing die we bij auto's uit dit concern maar al te vaak tegenkomen.

Geen hot item

Een verkoopshit wordt de GTD niet, maar je moet hem evenmin onderschatten. Toen Volkswagen vier jaar geleden de Golf VI GTD onthulde, zei de importeur heel bescheiden dat ze er hoogstens enkele tientallen van zouden verkopen. Dat werden er uiteindelijk heel wat meer, en voor de nieuwe zijn er nu al voorafbestellingen. En dat heeft natuurlijk alles te maken met de lage CO2, of het normverbruik als je zo wil: de GTD stoot slechts 109 g CO2/km uit met zijn 184 pk, wat overeenkomt met een gemiddelde dorst van 4,2 liter diesel per 100 km. In augustus staan de eerste GTD's op Belgisch kenteken. Hij is er vanaf € 31.690 voor de handgeschakelde driedeurs. Met DSG ben je € 33.320 kwijt. Voor een vijfdeurs moet je minimaal € 640 extra neerleggen, terwijl de versie met elektrische ruiten achter € 860 meer kost. Want anders krijg je zelfs in een topmodel als de GTD nog een paar vensterzwengels meegeleverd. Gratis en voor niks