Menu
Lekker weer een onverstandige auto erbij. Toyota waardeerde de standaard 143 pk sterke 1.8-Celica op met een opgefokte motor die behalve variabele kleptiming ook variabele klep-tilhoogte biedt. Hup, zomaar 49 pk erbij. Brengt het totaal op 192 pk. Dat vraagt natuurlijk om een straffer onderstel, grotere schrijven rondom en als tractatie doet Toyota er nog een automatische airco bij en twee exclusieve lakkleuren. Voor f 11.000 meer heb je een T Sport. Van de naam hoort u nog meer bij andere Toyota"s; het is het begin van een nieuwe sportversies-lijn. Is deze TS een bruut vergeleken met de vrij beschaafde standaard Celica?
Verwacht geen Evo of Impreza-toestanden
Als je met Clio"s V6, Lancers Evo en Impreza"s Turbo hebt gestoeid en je verwacht iets dergelijks van deze T Sport, dan wacht je een teleurstelling. De nieuwe Toyota is absoluut snel, maar niet beestachtig. Op alle fronten verslaat "ie zijn basisbroer, maar kijk uit met het uitdagen van, bijvoorbeeld, een Clio 2.0 16V. En vergeet niet die oude Sainz-Celica met 2-liter turbomotor en vierwielaandrijving.
Wat opvalt aan het prestatieniveau: de motor is helemaal gek op veel toeren. Achter in de 6000 toeren voel je automatische kleppenverstelling en zeer gretig trekt de krachtbron door tot 8500 toeren. Dan is het van dud-dud-dud-dud en grijpt de begrenzer in. Veel, heel veel toeren, daar houdt deze viercilinder van. Laat die Japanse druktemaker ook maar razen in dat toerengebied, dan heb je meeste pret. Want qua koppel biedt de opgefokte motor maar nauwelijks meer.
Ongehoord goed vinden we de handelbaarheid en de bediening van deze Toyota sportcoupe. Wat een ongelooflijke lekkere korte en directe zes(!)bak, wat een fijne precieze besturing en wat zijn die pedalen goed geplaatst en wat zitten we perfect achter het stuurwiel. Alleen... daar hoef je dus geen T-Sport voor te kopen want dat biedt de "standaard" ook allemaal!
Geperforeerde pedalen
Wel leent de sterkere T-Sport zich beter om het weggedrag per geperforeerd gaspedaal te sturen. De Celica is eigenlijk een dertien-in-een-dozijn voorwielaandrijver. Qua reacties dan. Hij blijft wel behoorlijk lang neutraal maar zoekt uiteindelijk de buitenkant van de bocht op via de aangedreven voorwielen. Gas liften en de achterkant reageert meteen. Maar niet oncontroleerbaar heftig. Op nat hebben de voorwielen wel wat moeite met de pk"s. Dan is traction control (zit er dus niet op) wenselijk. In korte bochten op droge weg zou het z"n nut ook bewijzen maar het haalt natuurlijk wat spektakel weg. En bovendien... is het niet juist de kunst om beheerst, gecontroleerd, efficient en toch hard te rijden?
