Subaru Legacy Outback H6-3.0 AWD (2001)

Het is duidelijk dat je het "offroad"-accent van de Outback met "n schepje zout moet consumeren. Hij staat iets hoger op de wielen en heeft rondom wat extra bescherming. Tja, en het meest opvallende detail aan de Outback is eigenlijk dat aardige uitgebouwde frontje. Bij nadere inspectie een accessoire. Zit dat er niet op, dan heb je eigenlijk gewoon een ietsjes hoger op de poten gezette Legacy. Multifunctionaliteit is bij een SUV-model van groot belang. Veelzijdig is de Outback zeker. De bagageruimte is in elk geval overtuigend. Je kunt onder het roldek een forse berg koffers kwijt. Of in het golfsets voor vier personen. Verder noteren we achterin de Subaru vier bagagehaakjes en "n in ongelijke delen neerklapbare rugleuning. De afwerking zou nog wel een stukje beter kunnen. Evenals de detaillering. Maar daarentegen zijn er wel een aantal belangwekkende zaken. We noemen de standaard leren bekleding en het elektrisch bedienbare schuif- en kanteldak. Let wel, dat zijn er dus twee: een kanteldakje vóór en een schuifdakje achter. Elk met zijn eigen schuifdeurtje eronder. We zetten onze verkenning voort. Wat de achterbank betreft, is beenruimte geen probleem, het zitcomfort evenmin Het is in de Outback goed uit te houden omdat de zithoogte van de bank prettig gekozen is. Nu we daar toch bezig zijn: de hoofdsteunen zijn in hoog genoeg en prijken daardoor weer hinderlijk in de achteruitkijkspiegel. Voor in de auto vind je een in hoogte verstelbaar stuur, een achtvoudige (elektrische) verstelling van de zithouding en heel fatsoenlijke stoelen. Ze hadden alleen iets langer en meer geprofileerd mogen zijn, wat ons betreft. De Subaru is netjes, maar nogal alledaags ingericht, zeker als je weet dat hij een ton (e 45.380) kost. Iets geloofwaardiger hout en mooiere bedieningsstaken aan de stuurkolom waren bijvoorbeeld aardig geweest. Ook kan hij met de nieuwste veiligheidstechnieken niet helemaal meekomen, maar krijgt wel een echte dynamische tractie- en stabiliteitsregeling mee. Op comfortgebied laat de Subaru geen steken vallen. De lijst extra"s kun je daarom op een sigarettenvloeitje schrijven. Alles zit er al in. Niet altijd even handig geplaatst, trouwens. Zo draait er een staakje voor de bediening van de cruise-control met het stuur mee.

Stoere groottoerist

Bij zo"n stoere groottoerist - "stoerist", zeg maar - draait het naast de veelzijdigheid en het comfort natuurlijk ook in hoge mate om de rijeigenschappen en de power. Al gauw ontdek je waarom Subaru"s in buitenlandse tevredenheidsonderzoeken vaak zo verbluffend hoog scoren. De kracht wordt permanent over alle vier de wielen verdeeld. De naam is All Wheel Drive. Bij deze automaat-uitvoering kiezen ze voor een licht accent op de voorwielen. Dat kan bij verlies van tractie verschuiven naar een nadruk op de achterwielen. Mocht de nood toch nog aan de man komen, dan is er ook nog een elektronische koers- en stabiliteitsregeling aan boord. De Outback staat een centimeter of vier, vijf hoger dan een gangbare auto. Dat voel je best, maar hij laat zich niettemin dirigeren als de luxe personenauto die hij is. Op de grote weg gaat hij strak rechtdoor en op een bochtig traject helt hij niet veel over en laat hij zich heel makkelijk besturen. Opvallend neutraal, zelfs als het zó hard gaat dat je tegen driften aan zit. De laatste troefkaart van de Outback hebben we tot het eind bewaard: de aandrijving. Een fraaie 154 kW/209 pk sterke zescilinder boxermotor met vier kleppen per cilinder, dubbele bovenliggende nokkenassen en een keurig werkende 4-versnellingsautomaat. De zespitter loopt zijdezacht, reiscomfort te over dus. Ook wat de prestaties aangaat, hoort de Subaru in de hogere divisies thuis. Met zijn forse trekkracht en de soepeltjes schakelende automaat is de souplesse voorbeeldig, komt hij hard uit de startblokken en stoom je uiteindelijk door naar snelheden aan de andere zijde van de 200 per uur. Opvallend genoeg houdt de Japanner het qua verbruik ingetogen: gemiddeld 1 op 10. De automaat kent een Sport-stand en een blokkering. De eerste spreekt voor zich, de andere is te gebruiken als je in de winter in "twee" wilt wegrijden. Of om de bak bijvoorbeeld tijdens een fikse afdaling in een trap vast te zetten.