Test: Seat Ateca (2020)

Het gamma van Seat is een goed voorbeeld van wat er de afgelopen vijf jaar is veranderd in autoland. In 2015 hadden we de Ibiza, de Leon, de Mii, de Toledo, de Altea en de Alhambra. Nu zijn we vijf jaar verder en hebben we nog steeds een Leon en een Ibiza, uiteraard in volledig nieuwe uitvoeringen. De Mii is er ook nog, maar nu alleen nog maar als elektrische auto. De andere auto’s zijn verdwenen en kregen geen opvolger. Drie nieuwe modellen completeren in 2020 de line-up: de Arona, de Ateca en de Taracco.

Drie SUV’s waar niemand in 2015 nog van had gehoord. Dat die ook nog eens goed zouden zijn voor de helft van de totale Seat-verkopen, dat was in 2015 lastig voor te stellen. De Seat Ateca kwam in 2016 als eerste Seat-SUV niets te laat en was meteen een hit. Erboven en eronder volgden de Taracco en de Arona en ook deze auto’s wisten de weg naar de veeleisende autokoper van de huidige tijd te vinden: het moet tegenwoordig hoger en het moet er stoer uitzien. SUV’s domineren de verkooplijsten en dat is bij Seat niet anders.

NA DE CUPRA

De Ateca is evengoed dus alweer ruim vier jaar oud en de Spanjaarden vonden het tijd voor een update. Veel wijzigingen komen ons vrij bekend voor, aangezien we in het begin van de zomer al met de gefacelifte Cupra Ateca op pad gingen: net als die rauwdouwer kreeg de Seat Ateca een nieuwe neus met grotere luchtopeningen, waardoor de lampen werden samengeknepen voor een wat stoerder uiterlijk. Volledig led is standaard. Aan de achterkant werd de boel eveneens strakgetrokken met de inmiddels kenmerkende doorlopende ledstrip. Aan de binnenkant zien we eveneens wat optionele wijzigingen. Het multimediasysteem werd het nieuwe grote touchscreen dat we ook kennen uit de nieuwe Seat Leon en de analoge klokken maakten eveneens plaats voor een digitaal scherm voor je neus, waarop je de getoonde informatie naar wens kunt wijzigen. Het touchscreen is groot, scherp en uitgebreid, maar erg omslachtig en onoverzichtelijk in de bediening. Veel analoge knoppen sneuvelden, wellicht iets te veel. Gelukkig is de klimaatcontrole nog wel apart te bedienen.

Omdat de buitenmaten verder niet zijn veranderd is de ruimte op achterbank gelijk aan voorheen. En dat is verder prima: hoofden beenruimte zijn ruim voldoende en door de hoge bank is de zitpositie ook fijn. De materialen gingen er iets op vooruit, maar de Ateca maakt daarmee meer een broodnodige inhaalslag dan dat het nu erg verrast. Ook de veiligheidstechnieken kregen een update: denk aan verbeterde dodehoekdetectie en een beter autopilotsysteem. Dat laatste werkt nu ook op ho gere snelheid, maar is niet leidend in zijn klasse: dat van Ford in de Kuga is bijvoorbeeld een klap beter.

Qua aandrijflijnen kent de Ateca minder keus dan in sommige landen om ons heen, omdat de belastingen sommige modellen uit de markt prijzen. Zo ben je in Nederland als je de SUV met vierwielaandrijving wilt hebben veroordeeld tot de 2.0 TSI met 190 pk en automaat, terwijl een dikke diesel gevoelsmatig een fijnere combinatie is voor zaken als caravantrekken of het incidentele offroadwerk. Maar dieseluitvoeringen zijn volgens de Nederlandse importeur steeds minder belangrijk gezien de hoge belastingen en een vierwielaangedreven versie loont niet om in het gamma op te nemen. De verkrijgbare diesels hebben dus voorwielaandrijving. Dat geldt ook voor de 1.5 TSI met 150 pk, die voor Nederland de versie is die je moet hebben.

Een 1.0 TSI volgt later, maar die zouden we overslaan als je ook wel eens met de hele familie met vakantie wilt, en de genoemde 2.0 TSI met 190 pk is erg lekker, maar wordt ook snel erg duur door de standaard 4WD en de hoge CO2-uitstoot die daarmee gepaard gaat. Naast de 1.0 TSI volgt later ook een 2.0 TDI met 115 pk. Wij mochten evengoed op pad met de dikste versie: de 2.0 TSI met 4WD. De motoren kregen uiteraard de technische updates die de huidige milieueisen met zich meebrengen zoals een partikelfilter, maar verder voelt het allemaal heel erg bekend in combinatie met een zeventraps DSG-automaat.

NIET ONCOMFORTABEL

De motor is prettig, doordat het vermogen over het hele toerenbereik beschikbaar is en de automaat doet wat hij moet doen zonder dat hij ergert. Het onderstel is vervolgens braaf maar wel zoals je het van een Seat verwacht: net wat steviger dan gemiddeld in de Volkswagen Group en de SUV voelt nooit zwaarlijvig of week, terwijl hij totaal niet oncomfortabel is. Het is voorspelbaar en degelijk. In combinatie met een toch wel wat eentonige en niet opzienbarende cockpit voelt het een beetje als een invuloefening; de SUV’s van de groep lijken allemaal nog meer op elkaar dan de lagere modellen. En de updates van de multime diatechniek en veiligheid zijn goed, maar doen weinig aan het karakter van de auto. De Ateca faalt nergens en scoort best goed op technische onderdelen als de aandrijflijn, maar heeft ook niet veel onderscheidend vermogen in dit drukke segment.