Saab 900 2.0i-16 – 1992 – 542.185 km - Klokje Rond

Niemand rijdt ‘zomaar’ een Saab 900 van deze generatie. Michiel van Tongeren vormt daarop geen uitzondering. Hij behoort tot de échte liefhebbers van dit illustere merk. “Toen ik een kleine jongen was, reed mijn vader in een 99. Dat vond hij niet alleen zelf een ontzettend leuke auto, maar ik was er ook helemaal weg van. Ik denk dat toen de liefhebberij voor Saab al is begonnen.”

Vanzelfsprekend vergezelt de oude Van Tongeren hem bij de keuring. Zijn eigen ‘klassieke’ 900 – zoals dit type in kennerskringen wordt genoemd – staat zij aan zij geparkeerd met de Klokje Rond-auto van deze week. Joep Schuurman drentelt in de aanloop naar de proefrit inmiddels ongedurig om de auto heen. “Fraaie auto, hoor”, zegt hij. Dat kunnen we beamen. De 900 van Michiel ziet er nog schitterend uit. De bodykit, door Michiel het pamperpack genoemd, in combinatie met zwarte lak en bijpassende, mooie wielen helpt daarbij.

Als Joep eenmaal onderweg is, doet Michiel zijn verhaal: “Ik kocht de auto van iemand die ook liefhebber is van het merk. Hij verruilde deze auto voor een 900 Turbo; dat is natuurlijk de Saab die iedereen eigenlijk wil hebben. Dat is nu 20.000 kilometer geleden.” Hij liet zich dus niet afschrikken door de hoge kilometerstand. “Dat vind ik niet zo belangrijk. Ik kijk liever naar een complete onderhoudshistorie en die is bij deze auto overtuigend.

De grootste vijand van een 900 op leeftijd is roest. De vraag is dan ook niet óf deze auto roestig is, maar hóé roestig precies. Als ik dat weet, weet ik waaraan ik moet gaan werken, want als het aan mij ligt, ga ik nog een groot aantal jaren met deze auto rijden.”

Wanneer Joep terugkomt van zijn proefrit, is hij zeldzaam enthousiast. “Deze auto vind ik helemaal leuk. Hij rijdt nog heel lekker en schakelt zelfs nog superstrak.” Een bijzonderheid, want de transmissie van een 900 staat nu eenmaal niet bekend als het allerbeste onderdeel.

Intussen staat de Saab in de werkplaats uit te blazen. De uitlaat laat op de koop toe een fraai geluid horen. Hij roffelt zachtjes, als een bootje dat in de haven ligt te wachten. Michiel ligt toe: “Van zichzelf maakt deze uitvoering geen buitengewoon geluid. Ik heb dus de einddemper er afgehaald en vervangen door eentje van een 900 Turbo om hem wat mooier te laten klinken.” Missie geslaagd, wat ons betreft.

ALLES IS ANDERS-SHOW

Als we aan de keuring beginnen, is het alsof de alles-is-andersshow start. Dat begint al met het openen van de motorkap. Die klapt namelijk naar voren. Wij vinden dat een hartstikke leuk detail, Joep vindt het vreselijk onhandig. Juist ja. Aangekomen bij de motor heeft hij weinig reden tot klagen. “Er is in de loop van de tijd genoeg aan gedaan. Dat kun je wel zien.

Evengoed ziet hij er keurig uit. Met uitzondering van deze koelslang”, zegt hij, ons wijzend op een slang die, behalve met een klem, ook met een klodder kit vastzit. “Dat ziet er heel stom uit, maar het werkt wel.”

Wat een beetje zorgwekkend is, is dat de 900 na de proefrit een aanzienlijke plas koelvloeistof achterlaat op de garagevloer. Na een korte zoektocht blijkt dat het reservoir aardig lek is. “Ik ga vanmiddag nog een nieuwe bestellen”, zegt Michiel. Als Joep achter de grille loert, wordt de eerste roest zichtbaar. “Ik zou niet weten hoe dit onderdeel heet, want het hoort bij de aparte constructie van deze Saab. Het is iets subframe-achtigs, waar ik zo doorheen kan prikken.”

HOEKJES EN KIERTJES

En daar begint een uitgebreide sessie van prikken door roestgaten. Aan de Saab blijkt al flink gelast, maar de toorts kan weer gaan gloeien, want er is werk aan de winkel. “Gezien de manier waarop deze auto is geconstrueerd, kan dat ook niet anders. Er zitten zo veel hoekjes en kiertjes; dat zijn allemaal regelrechte roestnesten.”

De beruchtste plek van de 900 zijn de asdoorvoeren. “Daar kijk ik niet van op”, zegt Joep. “Die lopen door een ruimte waarin wel water, vuil en pekel móét blijven staan.” Uiteindelijk zijn er toch zalvende woorden. “We mogen niet vergeten dat dit 26 jaar lang een dagelijkse auto is geweest. Dan is het geen schande dat hij nu roestig wordt. Er is werk aan de winkel, maar daarna zal het pappen en nathouden blijven. Deze auto houd je geen tien jaar meer op de weg.”

Bij de ophanging wordt Joep veel enthousiaster. “Dat is bijzonder: de veer en de schokdemper draaien niet mee met het wiel. Tegenwoordig zie je dat vaker; zoals op een Renault Mégane RS of een Ford Focus RS, maar Saab deed dat dus al in 1992 ...”

In de achterste wielkuip gaat het roestprikken gewoon verder. Voordat Joep het weet, komt zijn schroevendraaier er tussen de achterbank weer uit. Michiel vat het nuchter op. “De hoeveelheid roest valt me nog niet tegen. Het gaat erom dat hij nog veilig is en leuk om naar te kijken; en dat is nog steeds zo. Ik rijd hem niet uit rationele overwegingen. Ik heb deze auto omdat ik hem leuk vind. Dat zal de komende paar jaar nog wel zo blijven.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

Het is niet alleen een leuke auto, hij rijdt ook nog eens hartstikke goed. Als er 150.000 kilometer op de teller had gestaan, had ik het ook geloofd. Aan de roest moet snel worden geklust en dan zijn er toch ook nog wat andere defecten.