Test: Citroën C4 (2010)

Citroën lijkt met de nieuwe C4 op twee gedachten te hinken: hij moet apart genoeg zijn om als echte Citroën door 't leven te gaan maar tegelijker-tijd moet-ie ook doorsnee genoeg zijn om de 'gemiddelde' koper en de zakelijke rijder in dit segment te kunnen bekoren. Vaak belooft de uitkomst van een compromis niet veel goeds, het wordt veelal vlees noch vis. Is dat met de nieuwe C4 ook het geval? Zo zwart-wit ligt 't niet, maar je kunt er evenmin omheen dat de nieuwe C4 nog braver oogt dan z'n (vijfdeurs) voorganger; het design loopt helemaal in de pas met de heersende trends en wie niet beter weet, zou 'm zomaar kunnen verwarren met een Opel Astra of Renault Mégane. Citroën heeft de wilde haren, voor zover aanwezig, van de C4 afgeschoren, zoveel is duidelijk. Wie iets extraverts wenst, kan terecht bij de DS4. Ten opzichte van z'n voorganger oogt de nieuwe C4 een stuk robuuster, met dank aan de nodige vouwen en lijnen in het koetswerk. Het front ziet er stoer en herkenbaar Citroën uit, wat daar achter zit, is stukken minder karakteristiek. Lengte, breedte en hoogte namen toe met respectievelijk 5, 2 en 3 centimeter, de wielbasis bleef gelijk en volgens Citroën is de C4 ondanks z'n groeistuipen niet in gewicht toegenomen. Met een inhoud van 408 liter claimen de Fransen de grootste bagageruimte in dit segment te hebben en een rondje langs de belangrijkste concurrenten leert dat dit inderdaad het geval is.

Ware revolutie

Uiterlijk is de nieuwe C4 een evolutie van z'n voorganger, aan de binnenkant heeft een ware revolutie huisgehouden: verdwenen is het centraal geplaatste oranje display dat deed denken aan het beeldscherm van je allereerste pc, weg zijn ook de 'parfumeur' en dat bijzondere stuur met vaste kern.Aan de ene kant is het jammer dat dit soort eigenaardigheden zijn verdwenen, aan de andere kant krijg je er een veel beter en volwassener ogend dashboard voor terug, dat is opgetrokken uit mooiere materialen. Het instrumentarium bestaat nu 'gewoon' uit drie ronde klokken achter het stuur (dat nog wel vol zit met knopjes, net als bij de vorige) en de gekkigheid moet bij de C4 tegenwoordig worden gezocht bij de vier 'ringtones' voor de waarschuwingssignalen en de naar eigen smaak instelbare verlichting van de tellers, van wit via lichtblauw naar donkerblauw. Aardige gadgets maar ook niet meer dan dat. Een primeur voor het C-segment is de massagefunctie van de stoelen, uiteraard tegen meerprijs. Noemenswaardig zijn ook het (optionele) panoramadak, het 3G wifi-netwerk voor het interieur, de op vijf snelheden te programmeren cruisecontrol en de dodehoek-waarschuwingslampjes in debuitenspiegels, zeg maar Citroëns versie van het BLIS-systeem van Volvo. Ook niet verkeerd: het tegen meerprijs leverbare Denon-audiosysteem met subwoofer in de kofferbak (daar gaat je 408 liter!).

Geen verrassingen

Verwacht op 't gebied van rijeigenschappen geen bijzonderheden, Citroën biedt bijvoorbeeld geen hydropneumatisch veersysteem aan op de C4. De nieuweling doet netjes wat-ie moet doen maar hij biedt ten opzichte van de concurrentie geen verrassingen; het onderstel is comfortabel maar zeker niet boterzacht, de besturing werkt licht en precies. Met zo'n onderstelafstemming stoot je niemand voor het hoofd. Citroën levert in Nederland drie diesels en drie benzinemotoren, bij de introductie in Zweden reden we van beide smaken de sterkste versie. De 1,6-liter THP van 156 pk is een prima motor (en de motorgeluiden blijven dankzij goede isolatie mooi op de achtergrond) maar helaas is deze standaard gekoppeld aan Citroëns EGS-bak, een gerobotiseerde 6-traps handbak die we leerden kennen als Sensodrive. En da's een draak van een ding; in een tijd dat de naadloos schakelende dubbele koppelingen voor het oprapen liggen, is het onbegrijpelijk dat Citroën voor dit trage, achterhaalde concept kiest. Gelukkig hebben we ook met de potige, 150 pk sterke 2,0-liter HDi gereden, met handgeschakelde zesbak. Dat rijdt een stuk prettiger, je hebt veel meer feeling met de auto en die 150 pk komen ook uitstekend uit de verf. De zakelijke 20 procent-bijtellers kunnen terecht bij de 1,4-liter VTi of de 1,6-liter HDi (92 pk) of e-HDi met 112 pk. Die laatste stoot dankzij de EGS-bak en een start-/stopsysteem 109 g/km uit, dat eind 2011 wordt gereduceerd tot 99 g/km.

Samengevat is de nieuwe C4, die in november vanaf net geen 19 mille bij de dealers staat, in zo'n beetje alle opzichten (op het onderdeel 'originaliteit' na) een grote vooruitgang ten opzichte van z'n voorganger. Met name binnenin zijn er grote stappen gemaakt. Maar of dat genoeg is om de concurrentie in dit segment te verontrusten, betwijfelen we. Het ingetogen uiterlijk zal zeker nieuwe klanten aantrekken maar we kunnen ons voorstellen dat de echte fans die de typische Citroën-eigenwijsheid missen. Die zullen moeten wachten op de DS4. En daarmee lijkt het er sterk op dat de DS-lijn vandaag de dag de ware Citroën-identiteit herbergt ...