Ravenstein-De Biesbosch per Toyota Corolla GR - De Dijk

De ene dijk is de andere niet. Dat wordt nog eens bevestigd wanneer we bij Ravenstein, handig gelegen aan de A50, de Maasdijk oprijden en koers zetten richting het westen. Net als in de eerste aflevering van deze serie rijden we op een rivierdijk, maar dan een kilometer of 20 zuidelijker. Het maakt een wereld van verschil. Geen leeg, weids uitzicht dit keer, maar veel bomen, schilderachtige boerderijen met rieten daken en mooie dorpjes. Het zorgt voor volop charme. Tegelijk dien je door de frequente open afritten extra goed op je qui-vive te zijn voor tractoren en auto’s die plots voor je neus verschijnen. Helemaal omdat het hier en daar wat smal en onoverzichtelijk is.

Niettemin is het uitzicht tijdens de eerste 20 kilometer prachtig divers; de bochten verschijnen in allerlei hoeken, radiussen en combinaties, waardoor je in een heerlijke cadans van remmen, sturen en accelereren komt. Bij Megen maken we een noodzakelijk ommetje landinwaarts, via Macharen vervolgen we onze route over de Kasteeldijk en de Oijense Bovenen Benedendijk. Zo puur en ongerept sturen als op het traject langs de Lek tussen Nieuwegein en Amerongen (Dijk 1) is het niet, maar evengoed is er uitdaging te over. De Toyota Corolla pakt die handschoen graag op. We kennen hem al als een fijn rijdende auto en het sportieve pakket GR-Sport Plus doet daar nog een schepje bovenop.

Niet dat de Corolla daarmee ineens in een hot hatch transformeert, want de aanpassingen zijn vooral cosmetisch. Het oog en gemoed willen ook wat! Neem de welgevormde sportstoelen en het sportstuur, die een significante bijdrage aan het rijplezier leveren. En hoewel het onderstel niet is aangepast, leidt het lage 18-inch Falken-sportrubber wel degelijk tot meer scherpte. Overigens is deze hatchback net iets GR-waardiger dan de stationwagon die we onlangs in gelijke trim testten; die Touring Sports zet 30 kg meer op de schaal en heeft een zes centimeter langere wielbasis. Dat maakt hem een fractie minder lichtvoetig.

BOUDEWIJN DE GROOT

Bij Lithoijen gaat de dijk samen met de doorgaande weg N625. Rustig toeren we verder, genietend van het uitgebreide audiosysteem met JBL-boxen, dat standaard is op de GR-Sport Plus. Even voorbij Maren pakken we de pont en steken we de Maas over, om 10 kilometer verderop bij Zaltbommel de Waal op te zoeken. Dat doen we niet voordat we een bezoekje hebben gebracht aan dit mooie vestingstadje, dat in de zestiende eeuw meerdere keren werd bezet door de Spanjaarden. Er zijn in dit gebied nog veel meer herinneringen aan de Tachtigjarige Oorlog; niet voor niets refereert Boudewijn de Groot er losjes aan in zijn betoverende lied Het land van Maas en Waal (“We zijn aan de koning van Spanje ontsnapt”).Op de Waalbandijk kan er wat gas bij. De 12 kilometer naar Brakel zijn niet te versmaden. Het is weidser dan eerder vandaag en de lange, lome bochten nodigen uit tot een strak, continu tempo. Je wordt op deze route wel een paar keer uit je roes gehaald door de dorpen die je op je weg tegenkomt en waar drempels, bloembakken en andere obstakels de noodzakelijke vertraging inbouwen.

Nadat we bij Sleewijk de A27 onderdoor hebben gekruist en richting Werkendam rijden, volgt een overheerlijke uitsmijter. De met cultuur doorspekte omgeving waarvan we net hebben genoten, gaat over in pure natuur wanneer we De Biesbosch betreden. Daar kun je een ronde maken van circa 25 kilometer die over lage en hogere dijken voert, waarbij je slingerend langs en tussen het water rijdt. Opnieuw krijgen we een fijne variatie aan bochten voorgeschoteld, die bovendien zeer overzichtelijk zijn. Tel daarbij op het strakke asfalt en het lijkt hier en daar haast op een racecircuit! Normaal gesproken zou het uitnodigen om er nog eens goed voor te gaan zitten en alle 184 pk’s van de Toyota de sporen te geven, maar de natuur om je heen en het besef dat je door een nationaal park toert, bewerkstelligen precies het tegenovergestelde. Ze brengen ons in de onthaastmodus.

We zetten de Drive Mode van Sport in Eco en met een fluwelen rechtervoet proberen we op dit traject zoveel mogelijk de elektrokracht van de Corolla te benutten en zo weinig mogelijk de benzinemotor op toeren te jagen, hoe lekker die ook kan doorhalen naar de 6.000 toeren. Zodoende zoeven we rustig richting de eindstreep, intussen genietend van het bijzondere uitzicht. Niet eerder voltooiden we zo onthaast een dijkroute als vandaag.