Praktijkervaring Honda Insight: Schaduw-hybride door ogen van eigenaren

Huh, de tweede generatie Insight? Jawel, al in 1999 kwam de eerste generatie op de markt. Een auto die we in Nederland officieel niet kenden, maar die door liefhebbers toch mondjesmaat is geïmporteerd. Liefhebber moest je ook wel zijn om met dit niet heel praktische coupeetje te rijden, maar dan reed je wel in iets bijzonders. De Insight die we in dit artikel bespreken, is met zijn vijf deuren heel wat consumentvriendelijker.

Praktische hybride?

Laten we maar gelijk doorgaan met de praktische aspecten, al is een kleine situatieschets ook wel prettig. Daarvan voorziet de volgende eigenaar ons. “Het dashboard is wat apart, maar toch gemakkelijk te bedienen. De panelen zijn vrij hard, maar alles wat je moet aanraken, zoals knoppen en stengels, heeft toch dat beetje ‘soft-touch’ gevoel. En laten we eerlijk zijn, de rest van je dash raak je eigenlijk nooit aan.” 

Goed, dat geeft inderdaad enig gevoel bij de auto, maar is het interieur van zijn Insight uit 2009 ook nog een beetje slim ingedeeld? “De vakken in de deuren zijn redelijk groot en dat geldt ook voor het dashboardkastje. De ruimte in de middenarmsteun is vrij smal, maar wel diep. Daarvoor heb je nog twee slimme bekerhouders en twee opbergvakjes. Verder is er nog een verborgen muntenbakje dat ik nog niet heb gebruikt.”

Zitcomfort voor- en achterin

Goed, best praktisch dus, en ook over de interieurruimte zijn eigenaren redelijk tevreden. Hoewel… “Het ruimteaanbod valt inmiddels wat tegen door de komst van een kindje. Wij zijn allebei lang (2,00 en 1,85 meter) en vóór de kinderstoel zitten, is eigenlijk alleen nog comfortabel op korte afstanden. Dit wordt mogelijk beter als we het stoeltje omdraaien. Ook in de kofferbak blijft er wat weinig plaats over als er ook een kinderwagen mee moet. Op vakantie moet je wat meer passen en meten, maar het lukt wel.” We durven wel te stellen dat het met de ruimte goed zit. Veel stellen met een kleine grijpen immers meteen naar de stationwagon of SUV.

Toch is het ook bij andere rijders niet allemaal pais en vree. Zo snoept de aflopende daklijn achterin wat ruimte weg. “De zitplaatsen voorin blijken voldoende steun te geven en ook na enkele uren achtereen sturen, kom je redelijk fit uit de auto gestapt”, schrijft een van hen. “Achterin is het echter een iets ander verhaal door de sterk aflopende daklijn. Ben je langer dan 1,80 meter, dan moet je toch wel behoorlijk onderuitgezakt zitten om niet steeds met je hoofd tegen het dak aan te komen.” Een andere gebruiker benadrukt dat vooral de instap achterin wat aandacht vergt. “De helling van het dak is dusdanig dat je lange passagiers achterin moet waarschuwen, om te voorkomen dat ze bij het uitstappen hun hoofd stoten. De hoofdruimte binnenin vind ik echter voldoende. De beenruimte is er wat bescheiden, maar ook voldoende.”

Weggedrag Honda Insight

Over het algemeen maakt Honda aangenaam rijdende auto’s. Ook de Insight kent veel tevreden (be)stuurders, al zijn er ook de nodige kanttekeningen. “De wegligging van de auto is goed, zeker als je nagaat dat de auto op smalle banden staat. Ik heb de bandenspanning verhoogd naar 2,8 bar, waardoor de auto net wat soepeler (en zuiniger) rijdt. Het accupakket van de Insight is niet zo groot en zwaar en heeft hoegenaamd geen invloed op het weggedrag”, schrijft een overwegend tevreden bestuurder. 

Een ander merkt toch een wat stug karakter op: “De wegligging is prima, nauwelijks onderstuurd, gewoon een voorspelbare auto. Het veercomfort is behoorlijk stug en op de vele drempels bij ons in de buurt laten de schokdempers zich ook nadrukkelijk horen. Dat verdient geen hoofdprijs.” Het is iets waarmee ook veel andere bestuurders in meer of mindere mate moeite hebben. “De vering is wat stug, maar niet té, en de auto laat zich mede dankzij die stugge vering goed de bocht door sturen en gaat lekker rechtuit. We voelen wel de hobbeltjes en die beroemde Nederlandse drempels moeten we niet met al te hoge snelheid nemen”, schrijft een van hen. De conclusie luidt: “Hinderlijk is het echter niet.”

Een andere rijder maakt na twee jaar de balans op, die toch negatief uitslaat als het gaat om het onderstel. “Voornaamste punt van kritiek is de vering/demping. Volgens mij is de vering te slap en de demping te stug. Bij drempels veert de auto soepel in, maar uitveren gaat met een schok, waardoor het oncomfortabel aanvoelt.” Een ander punt van zorg dat door meerdere bestuurders wordt aangekaart, is de zijwindgevoeligheid.

En de aandrijflijn?

Voor de aandrijving zorgt een 1,3-liter viercilinder die in combinatie met een elektromotor 98 pk levert. Honda voorziet het geheel van een CVT-automaat met traploze overbrenging. Hoe dat in de praktijk rijdt? “Dat rijden vergt wat gewenning”, licht deze eigenaar toe. “Het gaspedaal tot op de vloer intrappen, heeft totaal geen zin. De motor begint dan te loeien en de auto reageert vertraagd op je input. Niet doen dus. In een Insight doe je dit met beleid.” 

Een ander haakt op dit punt in.“De kickdown heb je eigenlijk niet nodig. Duw het pedaal in tot 3.000 toeren (mee met de snelheidsmeter), en het gaat even snel en veel stiller. Pas boven de 3.000 toeren maakt de motor echt veel lawaai. Ik ben van mening dat iemand die een auto met CVT-bak laat loeien eigenlijk niet weet hoe hij of zij van een CVT gebruik moet maken.”

Toch ontkomt niet iedereen altijd aan het motorgeluid, zoals deze rijder: “Het meeste wennen was de CVT-automaat. Deze is vooral erg storend bij het accelereren, wat bijvoorbeeld elke keer voorkomt bij het invoegen op de snelweg of het inhalen op de provinciale weg. Bij het rijden met een constante snelheid valt het nagenoeg niet op.” Daarbij kent de CVT een groot voordeel, dat weer een andere rijder graag benadrukt. “Rijden met 120 gebeurt met zo'n 2.500 toeren. Tenzij je diesel of een groot slagvolume gewend bent, is dit een rustgevende ervaring.”

Onderhoud, storingen en irritaties

We weten het, voor sommige lezers is het smullen geblazen bij bovenstaande kop. Bij de Insight is dit anders: eigenaren melden écht geen grotere problemen. Eén structureler probleem is windgeruis bij de voordeuren, wat kan worden verholpen door de deur of het rubber opnieuw af te stellen. Deze kwaliteit betekent natuurlijk niet dat de Insight onderhoudsvrij is. Deze rijder geeft inzicht in de kosten: “Wij hebben bij 120.000 km een ‘mid-life’-beurt laten doen, inclusief vervanging van de (peperdure) iridiumbougies, CVT-olie en alle filters. Dat was ruim € 1.000.” Ook meldt deze rijder dat de 12v-accu al tweemaal is vervangen. “Die is krap gedimensioneerd en vrij snel leeg.” 

Eén van de Insights heeft inmiddels ruim 300.000 km op de teller staan, waarvan het gros ook nog eens op lpg. “Drie ton en tot zover geen problemen. Hij rijdt nog steeds prima en heeft nog geen reparaties nodig gehad. De Insight blijft gewoon zuinig rijden en ik blijf er vooralsnog in rijden”, schijft de eigenaar tevreden.

Het lijkt erop dat we dit keer echt een miskend talent hebben opgediept. De Honda Insight doet vooral veel goed en weinig fout. En voor wie benieuwd is naar het brandstofverbruik in de praktijk? Dat zochten we al eerder uit aan de hand van de AutoWeek Verbruiksmonitor. Ook dat viel zeker niet tegen.