Pontiac Firebird SE Coupé (1995)

De Pontiac Firebird is een van de vele produkten van General Motors. Hij wordt aangedreven door een zescilinder V-motor. De Firebird-machine is niet bepaald modern. Hij is voorzien van één centrale nokkenas en doet het met twee kleppen per cilinder. Zoals bij Amerikanen gebruikelijk heeft hij een flinke inhoud, 3,4 liter, en een voor het volume vrij rustig vermogen: 109 kW/148 pk. Ook typisch Amerikaans is dat hij een aanzienlijke hoeveelheid trekkracht, 257 Nm, ontwikkelt bij het lage toerental van 3150 tpm.
Daarmee hoeft onze testauto zich niet voor zijn prestaties te schamen. De Firebird heeft een top van 207 en accelereert in zo'n 9,5 seconden van nul naar honderd. De acceleratie van 80 naar 120 is echter maar matig. In de vierde versnelling vergde de tussensprint 12,5 tellen. In de vijfde duurt het maar liefst een kleine 22 seconden. De vijf heeft dan ook een echt overdrive-karakter.
Onze testauto was voorzien van een vijfbak die niet speciaal voor flitsend schakelen lijkt te zijn ontworpen. De pook gaat nu niet direct als een mes door de boter en met name de beweging terug van vijf naar vier moet met wat overleg worden uitgevoerd.
Sportiviteit is niet alleen een kwestie van prestaties, maar ook van bijkomende sensaties zoals geluid. De V6 produceert een onmiskenbaar sportieve 'sound'. Hij trakteert de inzittenden bij pittig optrekken op een imponerend dof geroffel. Dat de prestaties wat minder indrukwekkend zijn dan het motorgeluid is dan een tweede. Als de wagen op snelheid is, houdt de zescilinder zich overigens koest. De motor hoeft zich bij deze snelheden trouwens niet erg in te spannen. Zo draait hij bij 100 in 'vijf' nog geen 2000 toeren per minuut.

Niet opwindend

Bij de Firebird gaat het motorvermogen nog traditioneel naar de achterwielen. Toch heeft hij geen typisch achterwielaandrijverskarakter. Als hij snel door bochten wordt gejaagd, iets waar hij zich prima voor leent, blijft hij in verregaande mate neutraal. Een sportieve en agressieve uitstraling heeft de Firebird beslist, maar dat gaat niet echt gepaard met een overdreven sportief karakter. Zijn bekrachtigde besturing werkt niet zo exact en is ook minder direct dan we zouden wensen. Zijn vering is eerder comfortabel dan stug - ook op slecht wegdek. Remmen doet de coupé, met schijven rondom, voorbeeldig. ABS voorkomt 'uitglijders' bij krachtige remmanoeuvres.
Over het uiterlijk van de Pontiac Firebird lopen de meningen sterk uiteen. Hij ziet er beslist sportief en agressief uit en opvallen doet hij ook. Maar of je hem een esthetisch verantwoorde verschijning vindt, is weer een heel andere kwestie. 'Je moet er van houden,' wordt in zo'n geval vaak gezegd. Het inwendige van de Pontiac is in overeenstemming met zijn uiterlijk. We vinden er veel bol-ronde vormen en vloeiende lijnen. De voorstoelen hebben een uitgesproken sportieve vormgeving en een diepe zit. Ook bij wat langere ritten blijken ze comfortabel. Het stuur, compleet met airbag, is in hoogte te verstellen.
Dat twee volwassenen voorin deze coupé voldoende plaats vinden, spreekt voor zich. Maar achterin is het maar matig. Om in en uit te kunnen stappen mag men bovendien beslist niet stram van leden zijn.
Pas- en meetpogingen met onze koffersets leerden dat de bagageruimte bepaald niet ideaal van vorm is. Gelukkig passen er ook nog een paar koffers op de grote hoedenplank, maar die liggen dan weer in het zicht en vliegen bij een noodstop als projectielen door de auto. De tildrempel is bovendien hoog.
De Pontiac is ruim uitgerust: een uitgebreid instrumentarium, elektrisch verstelbare buitenspiegels, elektrisch te bedienen zijruiten, airconditioning, make-up spiegels in beide zonnekleppen, twee airbags, ABS, sperdifferentieel, in hoogte verstelbaar stuurwiel, bediening van de radio op het stuur en cruise-control.
De Pontiac Firebird SE geldt in de V.S. eerder geldt als een sportieve wagen voor dames-met-een-paar-centen, dan als scheurijzer voor macho's. Onze test bewijst dat dit imago redelijk klopt.