Peugeot 406 Coupé 2.2-16V (2002)

Bij de introductie van de jongste Peugeot 406 Coupé 2.2-16V spreek je feitelijk over een nog verder gepolijste versie van de toch al uiterst strak in zijn vel zittende Pininfarina Coupé. Ingetogen sportief, met een duidelijk chique accentje. Wat zijn ontwerp aangaat, valt op dat er naast een paar kleine, uiterlijke details, vooral aan het interieur en de techniek is gewerkt. Zo heeft de testauto een nieuw 'Chess'-interieur, met een fraaie combinatie van stof en leer. Maar ook de toevoeging van ESP, ASR en cruise control mag zeker even worden aangestipt. Dat komt uiteraard bovenop de toch al niet kinderachtige uitrusting die de 406 Coupé al had. Inclusief zaken als klimaatregeling en een geïntegreerde radio-CD. De hardware is, ondanks zijn nogal ingetogen uitstraling, goed voor elkaar. Het is zelfs opvallend dat hij, ondanks zijn jaren, wel is voorzien van de meeste nieuwe veiligheidssnufjes. Denk aan ABS met elektronische remkrachtverdeling, noodstopassistentie, adaptief werkende airbags, ver omhoog doorlopende zij-airbags en gordelkrachtbegrenzing. Plus automatisch inschakelende verlichting en ruitenwissers.

Onhandig grote portieren
Instappen dan maar. Daarbij valt een aantal (on)praktische details op. Om te beginnen moet je opletten waar het enorme portier bij het openen heenzwaait. Van smalle parkeerplekjes houdt de Coupé dus niet bepaald. Ook ligt de raamstijl zo vlak, dat je wel even moet opletten dat je er bij het instappen niet tegenaan stoot. Kleinigheden waar je best mee kunt leven. Wat bij ons zwaarder meetelt, is het wat alledaagse interieur. Weliswaar prettig grote en comfortabele stoelen, maar voor een coupé hadden ze wel iets sportiever mogen zijn, met meer zijdelings steun. Een dashboard dat weliswaar uitstekend functioneert, maar ook best iets exotischer mag worden uitgevoerd. Meer zicht op de bovenzijde van het meter-paneel is trouwens ook nooit weg. En tot slot noteren we een opvallend gebrek aan opbergruimte. De grote handschoenenkast moet het werk in theorie doen. In de praktijk legden we losse spullen in het verborgen bakje tussen de achterstoelen.
Toch is de 406 Coupé geen overmatig eigenzinnige auto. De semi-sportieve zitpositie bevalt goed en ook achterin kunnen twee personen heel behoorlijk zitten, al houdt de hoofdruimte daar niet echt over. Overigens vind je ook daar de belangrijkste bergruimte achter je, in een vak in de hoedenplank. Nu we toch achterom kijken: de forse bagageruimte draagt er ook flink aan bij dat hij uitstekend inzetbaar is voor dagelijks gebruik. De bak is wat aan de lage kant, maar mooi diep en breed, terwijl 't deksel met nette gasveren opklapt. Een onpraktisch detail is de hoge tilrand.
Je moet nu eenmaal wat inleveren als je in zo'n tamelijk exclusief ontwerp wilt rijden. De beloning in rijplezier is echter fors. De 2,2-litermotor kennen we onder andere uit de 607. Dat geeft al aan dat je op duidelijk grotere spierballen mag rekenen dan bij de vroegere 2-literversie. Het geeft hem heuse GT-rijeigenschappen. De motor is, met dank aan de balansassen, opmerkelijk rustig en prachtig trillingvrij aan het werk, alsof je een zescilinder aan boord hebt. Tegelijkertijd levert hij pittige prestaties. De 2.2 reageert prachtig fel op gasgeven en zoeft ook vlot naar toerentallen waar de begrenzer in actie moet komen. Combineer dat met een trefzeker schakelende versnellingsbak en je weet dat hij iets gedistingeerd sportiefs over zich heeft.
De rest van het vernieuwde 406 Coupé-concept past daar prima bij. De vering voelt solide en comfortabel aan. Vrij zacht en toch dynamisch. Super wendbaar of 'direct' is hij daardoor niet, maar de Coupé gaat keurig rechtdoor en volgt in een bocht heel trouw de gewenste lijn. Het koetswerk helt wat over, de auto lijkt zich even schrap te zetten en geeft daarna geen kik meer. Ook bij behoorlijk hoge snelheden niet. Overigens heeft hij wel een nogal groot uitgevallen stuurwiel.
Aparte vermelding verdient het ESP. Bij een gangbare rijstijl heel plezierig in de bewaking, maar als het in een sportieve bui eens wat harder gaat, kun je hem soms maar beter uitschakelen. Het bochtengedrag wordt er wat hoekiger en onrustiger van, waar je hem zonder elektronica juist solide een bocht om kunt zetten. Met een lichte aanleg voor onderstuur. Ook als je de pure prestaties bekijkt, doet de 2.2 het heel best. Zo kun je met een top van 220 km/h op de Autobahn aardig meedoen en hoef je bij een stoplichtsprint maar weinig medeweggebruikers voor je te dulden. Al haalden wij de opgegeven sprinttijd 0-100 niet helemaal. Ook dan is de ESP/ASR nogal nadrukkelijk present. Maar toch: een auto om voor te gaan sparen!