Peugeot 405 GRX 1.8i (1994) - Test

Peugeot heeft zich altijd een beetje onderscheiden van de andere Franse merken. Vermoedelijk heeft dat te maken met traditie, want Peugeot is afkomstig uit het Duits-Franse grensgebied Elzas-Lotharingen, waar het wat minder uitbundig toegaat dan in de rest van Frankrijk. Niet voor niets werden de grote Peugeot-modellen vroeger wel eerbiedig aangeduid als 'Franse Mercedes', wat ongetwijfeld een compliment voor de degelijkheid inhield.
Dat is uiteraard historie, maar zelfs nu Peugeot zich sinds enige tijd met het super-Franse Citroën heeft verenigd in het PSA-concern heeft het solide beeld van het merk met de leeuw nog niets aan kracht ingeboet. Integendeel: het heeft er veel van weg dat de degelijke inbreng van Peugeot een gunstige invloed heeft gehad op het fantasierijke, maar tamelijk fragiele Citroën-image. Omgekeerd heeft Citroëns creatieve bijdrage aan de PSA-samenwerking ook Peugeot geen kwaad gedaan: een vlottere lijn, een levendiger karakter en een meer uitgesproken persoonlijkheid hebben veel bijgedragen aan de wedergeboorte van Peugeot. Een goed voorbeeld daarvan is de in deze test optredende 405.
Bij zijn komst in 1988 kreeg hij meteen al de eretitel Auto van het Jaar en sindsdien vormde hij samen met de 205 de ruggegraat van de recente Peugeot-successen. Hoewel het model bepaald nog niet aan het einde van zijn levensduur was, vonden zijn makers het in 1992 toch nodig om het enigszins te actualiseren.
Met als resultaat de 1993-editie, die zich van zijn voorganger onderscheidt door een lichte uiterlijke facelift, een flink gerestyled interieur en een nieuwe serie motoren. Een van die motoren is de 1,8-literversie waarmee de testwagen was uitgerust. Vergeleken met de eerder beproefde 1900 cc-motor levert hij slechts een paar pk'tjes minder en ligt de trekkracht ruwweg op een vergelijkbaar niveau, maar het grote verschil is, dat hij zich vooral rustiger en ook wat soepeler gedraagt. Vooral op lange ritten is dat aangenaam: de auto is over het geheel erg stil en de gelijkmatige vermogensontwikkeling bevordert een ontspannen, zenuwsparende rijstijl. Aan de andere kant mist de 405 daardoor wel iets aan levendigheid: mede door de vrij hoge vijfde versnelling reageert de auto op de snelweg nogal lui op commando's van de rechtervoet. Terugschakelen is dan het devies, maar als je zo lekker rustig voortzoeft, is dat niet de eerste aanvechting.

Spaarversnelling
Voor de 405 heeft de keuze voor een hoge '5' trouwens niet altijd het gewenste effect, want als er een enigszins ongeduldige chauffeur achter het stuur zit, is het resultaat averechts. Bij het uitblijven van een vinnige reactie op het gaspedaal ga je onwillekeurig méér gas geven en dat kost nu eenmaal sloten benzine. Aan het testverbruik was dat te merken: met omstreeks 1:10 was de 1.8-motor minder zuinig dan destijds de 1900 cc'er die onder vrijwel dezelfde omstandigheden bijna 1:11 liet noteren. Nogmaals, de rijstijl is daarbij van grote invloed, want wie ècht rustig met het gaspedaal omgaat, moet met de 1800-motor ergens in de buurt van de 1:13 kunnen uitkomen.
Een flink verschil met de vorige 405 toont het interieur, dat beduidend vriendelijker overkomt dan voorheen. Daarvoor zorgen een nieuwe vormgeving van het dashboard en de toepassing van 'softe' materialen. En aangezien ook de knoppen, hendels en schakelaars logisch en overzichtelijk op hun plaats zitten, is dat alles-bijeen een flinke verbetering. Jammer genoeg past de vormgeving van stoelen nog steeds niet helemaal bij het rustige reiskarakter van de auto: op lange ritten merk je dat de zitting aan de korte kant is en de bovenbenen weinig steun geeft. De krappe ruimte rond de pedalen is verbeterd. Bestuurders met een forse schoenmaat zullen bij remmen of ontkoppelen niet gauw meer met hun tenen ergens achter blijven haken.
De rij-eigenschappen van de 405 zijn nog steeds van hoge kwaliteit. De auto gedraagt zich onder alle omstandigheden heel stabiel, ongewenste reacties zijn in hoge mate uitgebannen en de bekrachtigde, vrij directe besturing verdient een pluim voor zijn gevoeligheid. Met een wat pittiger motorkarakter zou dat er nog beter uitkomen, maar we moeten ons realiseren dat het huidige verkeer zo langzamerhand steeds minder mogelijkheden biedt om er zonder risico eens flink aan te trekken. In dat opzicht is de 405 een heel aantrekkelijke middenklasser voor de jaren '90: comfortabel, betrouwbaar, ruim, snel genoeg en bedeeld met een reputatie die een lang en zorgenvrij leven garandeert.