Opel Meriva 1.6-16V Essentia (2003)

De Meriva is aan alle kanten heel herkenbaar als Opel-van-nu. Toch is de bloedband met de Corsa nauwelijks te zien, of het moeten de hooggeplaatste achterlichten zijn. Maar we beginnen ons diepgravende onderzoek natuurlijk 'n de auto. Voor de achterbank is namelijk door de research & development-afdeling een ongelooflijke partij denkwerk verricht. Het heeft kennelijk zoveel geld en energie gekost, dat Opel het ook meteen een hippe naam heeft gegeven: FlexSpace.
Als je de achterste portieren opent, ziet de Meriva er in eerste instantie net zo uit als elke andere auto met vijf deuren. Namelijk met een gewone achterbank. Maar in tegenstelling tot de achterbank van de meeste andere auto's, is het Meriva-exemplaar niet in twee delen neerklapbaar, maar in drie. De twee buitenste plaatsen kun je ook nog wat verschuiven om de bagageruimte te vergroten. Als die middelste zitplaats is neergeklapt, dan kun je buitenste twee plaatsen wat naar het midden schuiven, zodat er iets meer schouderruimte ontstaat. Wie de leuning nog wat achterover gooit, zit werkelijk prinsheerlijk. Als je de leuning vooroverklapt, heb je een aardig bestelwagentje tot je beschikking. Maar de grap zit Õm in een hendel achter op de rugleuning. Klap hem omhoog en je kunt de stoelen nog paar centimeter laten zakken, zodat er een bijna vlakke vloer ontstaat. De totale laadruimte meet nu 1.308 liter. De bediening van dit hele systeem is vrij eenvoudig, ook al is het in het begin even wat gepuzzel welke greep ook alweer waarvoor is.

Dode hoek
De variabele indeling van het interieur, daar gaat het bij deze auto om. Maar we gaan ervan uit dat de bezitter van zo'n auto meer tijd achter het stuur bezig is dan met het veranderen van het interieur. Dus zijn de rijeigenschappen zeker ook belangrijk.
Je hebt in de Meriva 1.6-16V niet direct het gevoel met een auto onderweg te zijn die bijna even hoog als breed is. Hij helt wel wat over en omdat je vrij hoog zit, voel je dat natuurlijk meer dan in een 'gewone' auto. Het bochtengedrag wordt nauwelijks beïnvloed door zijn hoogte, want de Meriva laat zich graag de hoek om jagen. Hij blijft heel lang in het spoor en gaat pas vrij laat over zijn voorwielen schuiven. Maar pas dan op met plotseling gas loslaten. De kont heeft dan een zeer sterke neiging om een stap opzij te zetten. Het is even wennen aan de besturing, die een vrij sterk centrerend karakter heeft. Op de rechte weg is de Meriva zeer prettig. De vering en demping zijn stevig, maar vóór is hij iets softer dan achter. Hij schakelt, remt en koppelt naar volle tevredenheid. De prestaties houden niet over voor een auto met 100 pk, maar het gewicht van 1.275 kg is dan ook niet misselijk.
Slecht voor je humeur is de A-stijl. Daar zit wel een klein ruitje in gemonteerd, maar dat helpt maar weinig. Je hebt aan elke kant van de auto een dode hoek waar verbazend grote voertuigen in verdwijnen.
Wat krijg je allemaal voor je geld? Tot onze grote frustratie heeft de Meriva Essentia slingerramen. Je kunt voor € 250 elektrisch bedienbare exemplaren laten monteren. De standaarduitrusting laat het op nog een aantal punten afweten: ook geen elektrisch verstelbare buitenspiegels. Bovendien kun je in de Opel ook fluiten naar een cd-speler en airco is ook niet standaard. De Meriva heeft echter wel weer een cruise control standaard.