Opel Astra 2.0-16V GSI – 1992 – 440.277 km - Klokje Rond

Deze Opel Astra is de eerste auto van Willem Jan Kruizinga. “Destijds werd je er nog mee doodgegooid. Ik heb hem gekocht omdat ik het een mooie auto vond, niet per se omdat ik iets heb met snelle auto’s of Opel in het bijzonder. Inmiddels staan er in Nederland nog zo’n 200 op kenteken.” Hij erkent dat hij destijds niet het mooiste exemplaar van ons land heeft bemachtigd. “Ik had een veel betere kunnen vinden voor wat ik ervoor heb betaald.

Een jaar na aanschaf heb ik de roestvorming grondig aan laten pakken. De andere keuze was hem naar de sloop brengen. Het is ook gebleken dat het een schadeauto is geweest. Ik geloof dat alleen de dakplaat en het linker voorportier nog origineel zijn. Verder is hij begonnen als achtklepper. Inmiddels zit er een 16V-motor in. Hij heeft in 2007 een nieuw onderblok en een gereviseerde kop gekregen. Ik heb die destijds zelf ingebouwd.”

Willem Jan kocht zijn auto ooit voor woon-werkverkeer. In de piektijden reed hij er 100 kilometer per dag mee. Inmiddels is de GSi de tweede auto in zijn gezin en rijdt hij nog 4.000 kilometer per jaar. “De eerste auto bij ons is een Astra Sportstourer, maar het is toeval dat dat ook een Astra is. Ik heb bijvoorbeeld ook een Golf overwogen. Maar Opel is wel een merk dat me aanspreekt. Het pretentieloze imago past wel bij me.”

GEEN SHOWAUTO

Voordat we met de keuring beginnen, meldt Willem Jan dat zijn GSi geen showauto is. “Het is voor mij meer de hobby om hem op de weg te houden. Er mankeert natuurlijk van alles aan. Vaak ben ik zelf bezig met het onderhoud, maar hij gaat ook nog vaak naar de dealer in Doetinchem. Daar kent de werkplaatschef deze auto’s nog.”

Maar als keurmeester Joep Schuurman de Opel ziet, wordt het meteen al een stuk zonniger voor de Astra. Hij smelt zowat bij de aanblik. “Dit is een zeldzame auto geworden. Ik ken hem natuurlijk nog wel van vroeger, al moet ik er eerlijk bij zeggen dat ik destijds van het andere kamp was. Op één of andere manier ben ik bij de Volkswagens terechtgekomen. Ik ben echt heel benieuwd hoe hij erbij staat.”

Na de proefrit is het commentaar vooral dat de auto ‘moe’ is. “Ik dacht dat ik met een achtklepper te maken had. Hier zit echt geen 150 pk meer in. Ik denk dat je blij mag zijn als je nog 110 pk haalt.” Verder informeert Joep naar het olieverbruik. Dat blijkt een liter op 2.000 kilometer te zijn. Niet zo’n ramp natuurlijk als je maar 4.000 kilometer per jaar rijdt. “Maar als je stevig gas geeft, komt er een flinke gifwolk uit. Dat is natuurlijk niet oké.” Als de motorkap open gaat, komt er goed nieuws. “Heb je die motor zelf ingebouwd? Dat heb je dan heel mooi gedaan.

Vaak zie je allerlei losliggende onderdelen en verkeerd gemonteerde kabelbomen, maar dat is hier zeker niet het geval.” Verder wijst Joep ons er nog op hoe vol het is onder de motorkap. “Voor zo’n compacte auto heeft hij een flinke motor. Daar moest ook nog eens de stuurbekrachtiging en de ABS bij. Die zaken waren toen nog helemaal niet zo compact als nu. Het is best moeilijk sleutelen aan deze auto.”

Als de Astra op de brug staat, blijkt het met de roest heel erg mee te vallen. Dat is opmerkelijk, omdat veel exemplaren juist aan het roestspook ten onder gingen. Een plek onder de carport is natuurlijk pure winst. “Maar je bent ook behoorlijk op tijd geweest met tectyleren. Dat heeft de schade flink beperkt.” Dan valt het oog van Joep op de achteras, waarin hij zomaar een gat prikt. Willem Jan staat er glimlachend bij. “Daarvan was ik al op de hoogte. Gelukkig heb ik op de sloop al een andere achteras gekocht. Die moet er binnenkort onder.”

Verder heeft Joep in no-time de oorzaak van de rammel gevonden waarnaar Willem Jan naarstig op zoek was. “Er ontbreekt een bout aan de uitlaatbeugel vlak bij de motor.” Het spreekt voor zich dat Joep niet te beroerd is om er even een nieuwe in te draaien. “Daarvoor is deze auto sympathiek genoeg.”

GEZAMENLIJK PROJECT

Uiteindelijk verloopt de keuring volgens verwachting. Er zijn genoeg gebreken aan deze Astra, maar een wrak is het zeker niet. “Ik wil hem nog een paar jaar houden en hoop dat mijn kinderen uiteindelijk geïnteresseerd raken. Het zou leuk zijn om van bijvoorbeeld de motorrevisie een gezamenlijk project te maken.” Als blijkt dat de kinderen helemaal geen aandacht voor de auto ontwikkelen, zou het muntje best nog wel eens de andere kant op kunnen vallen. “Dan denk ik dat ik hem tegen die tijd wegdoe.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Deze Opel is een ontzettend leuke auto, die bovendien geen veiligheidsrisico’s heeft. Leeftijd en kilometerstand in acht genomen vind ik het een heel klein duimpje waard.”