Nissan Almera 1.6 SLX (1997)

Onthullend? Bepaald niet. Verrassend? Nou... nee. Met de Almera koos Nissan de veiligste weg. Vooral uiterlijk moest de nieuwe compacte middenklasser onopvallend in het hedendaagse beeld passen. We kennen geen compacte Japanse sedan die behoudender (saaier?) overkomt dan de Almera. Die voorzichtigheid is overigens niet voor niets. Een boel autokopers willen niet anders.
Gelukkig is Nissan er wel in geslaagd om onder de anonieme koets kwaliteiten te verstoppen. En dat begint voorin. Met de dwarsgeplaatste, viercilinder zestienkleppen benzinemotor: een 1,6-liter. De grootste die je in een sedan kunt krijgen, en hij staat beslist zijn mannetje. Een aardige 100 paardekrachten voor een 1055 kilo zware koets betekent domweg fijn opschieten en zelfs nog iets meer dan dat. En hoewel op papier pas bij 4000 toeren de maximale trekkracht (136 Nm) voorhanden is, kunnen we u geruststellen. Een trage, haakse bocht in de derde versnelling is geen enkel probleem. De Almera pikt 't. En het betekent dat veel schakelen om de gang erin te houden overbodig is.
Nissans ijverige machientje heeft ook minder aangename karaktertrekken. In de vijfde versnelling rond de 120 km/h komt er vanuit de motorruimte een teleurstellend grote hoeveelheid geluid. Net als bij fors optrekken trouwens. Het doet meteen afbreuk aan de Almera sedan als asfalt- kilometervreter. Want de viercilinder draait dan tegen de 4000 toeren en van die arbeid moeten de inzittenden meegenieten. Souplesse en prestaties van de 1.6 slaan we hoog aan, maar mag het geluid iets minder?
Het testverbruik is geen uitschieter. Niet in negatieve, noch in positieve zin. Gemiddeld lag het op 1 op 11,6. Gerelateerd aan de gretigheid van de motor, is dat in orde. Misschien dat Nissan eens moet denken aan een 'langere' vijf. Een overbrenging die verbruik en rust binnenin ten goede zou komen. Hebben we meteen de enige aanmerking in het hoofdstuk 'versnellingsbak' te pakken. Want: weer een heerlijk licht, precies en direct Japans pookje.
De zoektocht naar kwaliteiten onder de anonieme Almera- carrosserie gaat verder. En we belanden bij het onderstel. Welnu, dat Almera-weggedrag is 'circuit-proof'. Petje af voor de Nissan-techneuten die een voorwielaandrijver met toch behoorlijk wat potentie zo neutraal door een bocht laten gaan. En de directe besturing doet gezellig mee. Waar de grens ligt dat de voorwielen zeggen 'zoek het even lekker zelf uit'? We zijn hem zelden tegengekomen. En als deze zich aankondigde, dan manifesteerde de Almera 1.6 zich als een opmerkelijk stabiele, neutrale auto. Hij doet zonder meer een gooi naar 'beste in zijn klasse'. Maar dat wint hij niet. Want er is een keerzijde.

Spijkerharde vering

Terugblikkend op een week Nissan Almera 1.6 SLX sedan blijft in de eerste plaats de spijkerharde vering van de auto bij. En dan pas die indrukwekkende wegligging en die lekkere directe, lichte en ongecompliceerde bediening. Want de vering van de Almera is zo stug dat het niet leuk meer is. Zo hard, dat je je ergert aan elke dwarsrichel in de snelweg. Het betekent een tweede min voor de Almera als reisauto. En één die zwaar telt.
Goed nieuws voor Sunny-rijders: in een Almera is het voor de passagiers achterin beter toeven. Vooral de onderdanen hebben een beter leven. En de inhoud van de bagageruimte maakt de Almera tot een goede slok-op. Fans van de vorige compacte Nissan zullen zich ook prima kunnen vinden in het interieur. Het dashboard spreekt voor zich, hendels en knoppen zijn een feest van Japans bedieningsgemak. En dan de uitrusting. Die is zeker in SLX-uitvoering dik voor elkaar. Want voor het bedrag dat de Nederlander gemiddeld voor een nieuwe auto neerlegt, krijgt u, als u voor de Almera kiest, wel eventjes een airbag voor de bestuurder én een airco kado. Dat zijn plussen voor de Japanse nieuweling.
Nissan heeft zijn compacte middenklasser vernieuwd. En aangepast aan deze tijd. Maar had dat wel wat verfijnder kunnen doen. Het is immers geen Almera GTi, dus mag de familie-sedan wat stiller en comfortabeler?