Mitsubishi Space Wagon 2.0 GLXi (1994)

Voor een modaal gezin lijkt een stationwagen ideaal. Veel ruimte, die goed toegankelijk is, in een auto die bovendien net zo goed rijdt als een "gewone" sedan of hatchback. Automobilisten die regelmatig in de slag zijn met reiswiegen, wandelwagens, golftassen en weekendboodschappen voor het hele gezin, weten waarover we praten. Maar het kan allemaal nog praktischer, ruimer en duurder.
Voor een groter, bovenmodaal gezin, is de zogenaamde MPV (Multi Purpose Vehicle) of ruimtewagen het antwoord. Achter de achterbank bieden ze minimaal net zoveel laadruimte als een stationwagen (meestal nog wat meer door een grotere hoogte), maar belangrijker is dat die ruimte naar behoefte is in te delen. U kunt dus ook voor 2 extra zitplaatsen, een tweede achterbank, kiezen in plaats van die grote bagageruimte. Daarin schuilt de kracht van de MPV: ruimteaanbod naar specifieke behoefte.

Gevestigde orde
De Space Wagon (Space Runner heet z"n kortere broertje) van Mitsubishi hoort bij de gevestigde orde van ruimtewagens. Maar deze auto gaat zijn eigen weg. Want de vijfdeurs Japanner is een slagje kleiner dan MPV"s als Espace/Voyager/806 maar, in onze 2-liter benzine-uitvoering, ook een tikkeltje minder duur. Ons testexemplaar schommelt rond de halve ton. Dat is een boel geld, maar na een weekje op pad met de Space Wagon kunnen we stellen: je krijgt er ook een boel auto voor.
De tweeliter benzinemotor (uiteraard met Japanse multikleptechniek) is één van de twee leverbare motoren in de Space Wagon. Er is ook een turbodiesel-krachtbron van dezelfde inhoud. Op de viercilinder benzineversie hebben we één puntje van kritiek. Bij optrekken laat de motor zich behoorlijk horen. Op constante snelheid geen klachten, maar bijvoorbeeld vanaf stilstand vlot de autosnelweg oprijden via de invoegstrook, waarbij je in alle versnellingen even lekker doortrekt, klinkt het binnenin niet als een auto van 50.000 guldens.
Zoals gezegd, dat is het enige punt van kritiek. Want de prestaties zijn, ook met bezetting van zeven zitplaatsen, bovengemiddeld en de Japanner vraagt niet eens teveel brandstof voor zijn inspanningen. Na driehonderd kilometers met de snelheidsmeter op minimaal 140 km/h scoorde de Space Wagon 1 op 8,6. Een "normale" rit leverde 1 op 11,4 op. Een keurig cijfer voor zo"n auto.
Over de vijfversnellingsbak (automaat is leverbaar) niets dan lof: licht, direct, precies ga je van z"n vrij tot vijf en weer terug. Het meubilair en de uitrusting van de Mitsubishi passen bij zijn prijskaartje. Op deze punten kun je rustig spreken van "riant vervoer". Alleen de koersvastheid in rechte lijn op de snelweg viel iets tegen. Je moet best wel eens bijsturen.
Stappen we over naar het onderwerp waar het allemaal om te doen is: ruimte. Voorin én op de eerste achterbank hebben we niets te klagen. Been- en hoofdruimte zijn ruim voldoende. Ook de instap (de Space Wagon heeft vier openslaande portieren) is in orde. Maar helemaal achterin is het behelpen en daar wreekt het concept van de Space Wagon (ietsje kleiner, ietsje minder duur) zich. Twee volwassenen kunnen er niet met goed fatsoen zitten en om op die achterbank te komen is ook behoorlijk wat lenigheid vereist. Daarbij komt natuurlijk dat de bagageruimte ook behoorlijk beperkt is als de 2e achterbank rechtop staat. Ter illustratie: het (ingeklapte) onderstel van een kinderwagen kun je nét kwijt. Overigens zijn beide achterbanken in delen neerklapbaar. Voor diezelfde broodnodige variatie.
Dus: als u zich weet te beperken tot drie kinderen, heeft u aan de Space Wagon een riante, praktische auto voor een realistische prijs. En als Opa en Oma een keer mee willen, zet u de neergeklapte rugleuning van de 2e achterbank weer rechtop, verhuist u uw kroost ‚‚n rij naar achteren en biedt de old-timers een plekje op de tweede rij aan. Gezellig met z"n zevenen op stap!