Mitsubishi Space Runner 1.8 GLXi (1994)

De eerste die zo'n tien jaar geleden een ruimtewagen op de Nederlandse markt zette, was Mitsubishi met de Space Wagon.
Sindsdien heeft dat karakteristieke silhouet als voorbeeld gediend voor de vele andere merken. Maar Mitsubishi is het aan zijn eer verplicht om zich in het toenemende ruimtegevoel te blijven onderscheiden en daarom hebben de inventieve Japanners niet één, maar twéé van die overmaatse vervoermiddelen op het programma staan. Dat zijn de Space Wagon en de iets bescheidener Space Runner. De gedachte achter zo'n ruimtewagen is het éénvolume concept, dat wezenlijk verschilt van traditionele auto's. Die bestaan immers uit drie van elkaar gescheiden dozen: de motorruimte, de cabine voor de inzittenden en de kofferbak, die samen een auto vormen.
Het woord zegt het al: het kenmerk van de ruimtewagen is zijn grote beschikbare ruimte. En aangezien dit soort auto's meestal ook nogal fors is uitgevallen biedt het interieur gewoonlijk plaats aan zes, zeven of zelfs acht inzittenden. Behalve bij de Space Runner van Mitsubishi, die gewoon over twee voorstoelen en een achterbank beschikt. Een vierzitter dus, die zijn reizigers weliswaar met veel beenruimte, bijna stahoogte en een reusachtige bagageruimte verwent, maar in principe niet meer mensen kan vervoeren dan een Fiat Panda of een Suzuki Alto.
Het is dan ook niet goed te bevatten wat Mitsubishi precies met deze pseudo-ruimtewagen voorheeft. Natuurlijk, de binnenruimte is heel comfortabel, de hoge zitpositie geeft een prima zicht op het verkeersgewoel en door zijn indrukwekkende postuur wordt de Space Runner door de andere weggebruikers met ontzag bejegend. Een sterk punt is bovendien dat die forse bak zich net zo makkelijk laat rijden als een compacte middenklasser en dat hij minstens even goed presteert. Maar op puur rationele of economische gronden laat het bestaan van de Space Runner zich moeilijk rechtvaardigen.
Nu hoeft dat niet per se, want ook de ruimtewagens die wél flink gezelschap kunnen vervoeren, zie je meestal met één of tweepersoonsbezetting rondrijden. Zo bekeken is de Space Runner eigenlijk bescheidener dan al die Voyagers, Espaces, Previa's, Trans Sports, Lumina's, Prairies en Space Wagons die voornamelijk bezig zijn met het verplaatsen van lege ruimte.

Tijdsverschijnsel

Ruimtewagens delen hun populariteit overigens met andere buitenbeentjes, zoals terrein-voertuigen en sportcoupeetjes, die ook maar zelden worden gebruikt voor het doel waarvoor ze zijn gemaakt. Ze zijn een tijdsverschijnsel, dat de automobilist de kans biedt om zich van de massa te onderscheiden.
Toegegeven: als je een paar fietsen, een kamerpalm of een koelkast wilt vervoeren is zo'n Space Runner best handig. Want door het uitnemen van de hele of halve achterbank verandert hij in een paar tellen in een flinke bestelwagen, die door de schuifdeur achter-opzij uitstekend valt te beladen. Maar het is de vraag of je voor zo'n enkele keer niet beter een busje kunt huren.
Afgezien van deze discussie over het wezenlijk nut van de Space Runner moeten we volmondig bekennen dat hij voortreffelijk op de weg ligt, dat hij met zijn gevoelige stuurbekrachtiging en korte draaicirkel heel wendbaar is en dat zijn krachtige zestienkleps-motor hem tot uitstekende prestaties brengt.

Vreemde bak

Ook op de uitrusting is weinig aan te merken en ondanks het vrij stug afgeveerde onderstel biedt hij een uitstekend comfort. Een minpuntje was wel dat de optionele versnellingsautomaat in de testauto de gretige motor met moeite in toom kon houden, waardoor hij vrij ruw schakelde en in de kickdown soms zelfs uit de toeren dreigde te lopen.
Met die bak is nog iets vreemds aan de hand, want Mitsubishi zegt weliswaar dat de automaat van drie versnellingen plus een overdrive is voorzien, maar dat is echt niet waar. In de praktijk is het gewoon een vierbak, waarvan de hoogste versnelling deftig als overdrive te boek staat. Probeer maar eens in '3' een kruissnelheid van 120 aan te houden: met 4500 toeren op de klok is dat waarschijnlijk geen pretje.
Met de ingeschakelde nep-overdrive is het echter een genoegen om met de Space Runner comfortabel en in alle rust over s'Heren wegen te zoeven. Je troont als een vorst hoog boven het aardse gewoel, je hebt ruimte om je heen en met de radio aan heb je het gevoel onderweg te zijn in een gerieflijke koets, die qua rij-eigenschappen echter niets hoeft in te leveren op zijn lager-bij-de-grondse concurrenten.
Die beleving geeft extra kleur aan het alledaagse autorijden en dat is dan ook de toegevoegde waarde die de Mitsubishi Space Runner zijn bestaansrecht verschaft.