Test: Mercedes-Benz EQA

Op de IAA van 2017 toonde Mercedes-Benz de EQA, een studiemodel van een hatchback met een elektrische aandrijflijn. De naam is gebleven en hij is nog steeds 100 procent elektrisch, maar een hatchback is het niet meer. Mercedes’ nieuwe EV is een elektrische variant van de GLA en daarmee een compacte cross-over. Het gaat hierbij overigens niet om een achteraf geëlektrificeerde versie, want al vanaf het begin is gewerkt aan zowel een conventionele als een elektrische aandrijflijn. Dat de EQA geen elektrische A-klasse is maar een hogere GLA, heeft een praktische reden: bij een cross-over of SUV hoef je als fabrikant minder compromissen te sluiten om alle componenten, en dan met name het accupakket, een plekje te geven en evengoed nog voldoende interieurruimte over te houden.

Klasse hoger

Vlak voor de onthulling van de EQA kunnen we heel kort rijden met een nog van camouflagemateriaal voorzien prototype. Voor we vertrekken, leert een blik in de kofferbak dat er minder bagage mee kan dan in de GLA: 340 versus 435 liter. Op de achterbank komen we voor een auto uit het C-segment niet veel ruimte te kort, al valt wel de lage zitting op, een gevolg van de vloer die nogal aan de hoge kant is. Voorin is het beter toeven en hebben we een normale zitpositie op prima steun biedende stoelen. De opzet van het dashboard is gelijk aan wat we kennen uit de GLA. Dit betekent dat we een groot glazen scherm voor ons hebben, waarop recht voor de bestuurder het instrumentarium wordt geprojecteerd. De rechterzijde fungeert als multimediadisplay. Aan duidelijkheid laat het geheel weinig te wensen over. Het stuurwiel is opvallend. Bij de nieuwe S-klasse en de onlangs gefacelifte E-klasse hebben de knopjes en mini-touchpads op het stuur plaatsgemaakt voor aanraakgevoelige vlakken.

Als loot aan de GLA-stam heeft de EQA nog Mercedes’ oude type stuurwiel, en dat is eigenlijk wel zo prettig. De bediening van de afzonderlijke knopjes gaat namelijk net even wat gemakkelijker. Het interieur ziet er goed verzorgd uit. De afwerking en gebruikte materialen laten een hoogwaardige indruk achter, het ziet er allemaal prima uit en het voelt prettig aan. Op dit vlak staat de EQA duidelijk een klasse hoger dan bijvoorbeeld de Volkswagen ID.3 met zijn harde plastics.

Bescheiden laadvermogen

Mercedes heeft verschillende aandrijfvarianten op de rol staan. Afgetrapt wordt met de EQA 250, een voorwielaandrijver met een bij 190 pk en 375 Nm piekende asynchroonmotor, waarmee de auto lekker vlot vooruitkomt. De mate waarin op de motor kan worden geremd bij het loslaten van het stroompedaal, is in drie standen (D-, D en D+) te regelen met flippers achter het stuur. In D+ wordt er minder op de krachtbron geremd, wat de reactie op het stroompedaal minder fel maakt. In D- wordt er juist directer gereageerd en sterker afgeremd wanneer je je voet omhoog doet. Dat laatste gebeurt overigens niet zo heftig als we bij andere merken zien; van one pedal driving, waarbij je nauwelijks nog je rempedaal nodig hebt, is ook in D- geen sprake.

Het watergekoelde accupakket heeft een capaciteit van 66,5 kW en daarmee moet de auto volgens WLTP 426 kilometer ver komen. Het instrumentarium in ons prototype geeft bij vertrek met een volle accu een actieradius van 367 kilometer aan. Als dat de werkelijkheid weergeeft, dan is dat prima, zeker in de wetenschap dat er ook nog een versie aankomt met een WLTP-range van meer dan 500 kilometer. Laden gaat aan de laadpaal of wallbox met maximaal 11 kW wisselstroom, over een eventuele 22 kW-lader wil men niets kwijt. Aan de DC-snellader is 100 kW het maximum, een inmiddels al bescheiden aandoende waarde. Volgens Mercedes is 100 kW genoeg om de accu binnen een half uur te kunnen opladen van 10 tot 80 procent. De accucellen in
de EQA zijn overigens van een nieuwere generatie, die een hogere energiedichtheid hebben dan in de grotere EQC. En daar houdt het niet bij op: de aangekondigde EQA met grotere range krijgt verder doorontwikkelde celtechniek in een behuizing met dezelfde afmetingen.

Behoorlijke massa

De wielophanging van de EQA is gelijk aan die van de GLA: voor McPherson-veerpoten en achter een multilink-as. Alleen is de afstemming van veren en schokdempers aangepast aan het extra gewicht van de elektrische aandrijflijn. Een lichtgewicht is de EQA 250 niet bepaald; hij is met 2.040 kg zelfs ruim 500 kg zwaarder dan de GLA 250. Het comfortabele onderstel kan die forse massa niet verhullen, al hebben we niet het gevoel dat we daadwerkelijk met twee ton onderweg zijn. Ons prototype is voorzien van instelbare dempers die in de sport-modus iets straffer worden, maar waarbij comfort nog altijd overheerst. Dat de EQA een cross-over is, geeft hem een ander weggedrag dan bijvoorbeeld de lagere Tesla Model 3, maar doordat het accupakket aan de juiste kant van het zwaartepunt ligt, maakt de elektrische Mercedes evengoed een stabiele indruk.

In de loop van het voorjaar staat de EQA vanaf € 49.995 in de showroom, en dat is net iets minder dan de € 51.234 die voor de GLA 250 met benzinemotor wordt gevraagd. Minder zeker is hoeveel exemplaren er dit jaar gebouwd gaan worden, dit als gevolg van problemen in de toevoer van halfgeleidercomponenten.