Lotus Esprit V8 (2000)

Met enig gevoel voor overdrijving kun je stellen dat ze bij Lotus een paar sloperijen zijn afgegaan om eens te kijken wat voor bruikbare onderdelen ze nog konden vinden. Zo kom je gewoon de richtingaanwijzers van je Astra weer keihard in de Esprit tegen. En onze Esprit had nog het oude dashboard, met Rover-knopjes, het nieuwe maakt gebruik van Peugeot-onderdelen. Toch heeft het wel wat, dat ouderwetse. En het past wonderwel bij de rest van het design, dat immers ook niet bepaald van overmorgen is - integendeel, want het werd getekend in 1980. In de loop der tijden heeft de Esprit steeds meer spoilers, skirts en ander plastic gekregen - van die dingen waar we normaal gesproken een gloeiende pesthekel aan hebben. Maar bij die Esprit klopt het allemaal - hij is er alleen maar fraaier op geworden. Zeker omdat hij zo laag en breed is, oogt hij heel klein.
Een Lotus in British Racing Green - uiteraard - is geen opzichte auto. Om niet te zeggen dat je er glad overheen kijkt, omdat-ie nauwelijks hoger boven het maaiveld komt dan de onderste raamlijn van gewone auto's. De extreme, pure wigvorm heeft ook wel iets van een racer, maar tegelijk een klassieke stijl waar de simpele rechte lijnen van Giugiaro's oorspronkelijk Esprit-ontwerp nog zo duidelijk in zitten. Zijn compactheid geeft de Lotus iets speelgoedachtigs, iets vriendelijks dus. De mega-achterspoiler brengt het beetje uitzicht door de achterruit tot nagenoeg nul terug.
Nadat je je in de Lotus geschoenlepeld hebt ga je er voetstoots van uit dat het op reis kiezen wordt: óf de tandenborstel, óf de tandpasta mee. Stomme verbazing dus als nadere inspectie een heel verdienstelijk bagagevak achter de motor toont. Het probleem is verplaatst: wee de monteur die even bougies moet vervangen.

Geen bewegingsruimte
Zitten achter het stuur? Enige bewegingsruimte heb je over het geheel niet. Schoenmaat maximaal 42, lengte maximaal 1 meter 73, anders kom je er niet eens fatsoenlijk in. De helft van de meters zie je niet zonder slangachtige nekbeweging, om onder de stuurwielrand door te kijken. Soepele onderarmen heb je even hard nodig. Ergens naast de meters zitten twee duistere gaten, de ventilatie-uitlaten. Als je die niet open zet wordt het hinderlijk heet binnen, daar doet de airco niets aan af (dééd 'ie het eigenlijk wel?). Al in de tijd dat Colin Chapman zelf nog aan het roer stond bij Lotus moest de mens zich maar zien aan te passen aan de Lotus, zo is het nog.
De Lotus klinkt niet als een doorsnee V8. Je zou durven zweren dat we stiekem een oud model hebben meegekregen, met turboviercilinder. Rrrammel, ratel. Dat van die turbo klopt, toont een 'boost'-meter op het dashboard. Maar soepel ronddraaien zoals een normale V8 is er niet bij. Het soepel optrekken (nadat je de ruzie met de aan/uit-koppeling hebt bijgelegd) bewijst toch dat het geen vierpittertje is. Net zo soepel schakelt de turbo bij als je wat gas bij geeft, zonder opvallende vertraging of plots verdubbelde trekkracht.
Het begint wel ineens te dagen waarom er geen rode streep staat op de toerenteller. Blaast de turbo, dan heb je echt geen tijd om daarop te letten. Dan zou je al het moment gemist hebben dat je moet doorschakelen. Dat de toerentellernaald niet knalt als een zweep, bij de zwiepers die hij maakt.
Op zich stuurt de Esprit net zo voorbeeldig als een Ferrari. Van nature precies neutraal, met gas erop iets naar de buitenbocht snuffend met zijn neus, met nog meer gas zijn staart roerend. De makke is dat de Esprit V8 zo razendsnel trekkracht opbouwt als de turbo erin komt dat je maar al te makkelijk de achterhand helemaal lostrekt van het asfalt. Beetje gas terug en de Lotus gehoorzaamt weer.
De Esprit is (nog steeds) fragiel, minimalistisch en compromisloos, in de stijl van Lotus. Maar mogen we voorzichtig zeggen dat hij eigenlijk niet bedoeld was voor zo'n dikke motor? Er zit niet veel van Chapmans meesterhand meer in, zijn talent om een compacte en licht gemotoriseerde auto zo tot het bot uit te benen dat de natuurlijke massatraagheid er haast geen vat meer op kreeg. Met als resultaat een hypernerveus maar ook onmogelijk rap racertje, een David die de Goliaths te snel af is.