Lexus GS 300 (1996)

Japanse auto's hebben de reputatie dat ze degelijk en duurzaam zijn, dat ze technisch vaak voorop lopen, dat ze gewoonlijk een complete uitrusting bieden en dat ze in hun klasse meestal goed betaalbaar zijn. Daarmee zijn ze onrustbarend succesvol gebleken in de populaire marktsegmenten, maar in de topklasse maakten ze tot voor een paar jaar weinig indruk. Met de komst van Lexus en Mazda Xedos is daar verandering in gekomen. Japan maakt zich op om de tot nu toe onaantastbaar geachte positie van de Grote Europeanen te ondermijnen. Dat offensief startte met de Lexus 400 en wordt nu ondersteund door de iets bescheidener, maar nog steeds superluxueuze Lexus GS 300.
Naast een zeer hoge technische perfectie en een tot in details verzorgde afwerking scoort de Lexus buitengewoon hoog met zijn accessoiresbezetting. Je kunt het zo gek niet bedenken of het zit erop: twee airbags, ABS, tractiecontrole, airco, uiteraard vier elektrische zijruiten en ga zo maar door.
Op dit punt is de Lexus al nauwelijks te verslaan, maar ook op grond van andere criteria hebben we geen wezenlijk zwakke punten aangetroffen. Bij Mercedes hebben ze daar trouwens ook flink moeite mee; zo herinneren we ons nog de ontboezeming van een MB-ontwikkelingsingenieur een paar jaar geleden, toen bij de introductie van de fameuze S-klasse ook de Lexus even ter sprake kwam. 'Een voortreffelijke auto', moest hij na enige aarzeling toegeven. 'In principe hebben ze bij het ontwerp geen enkele fout gemaakt en ook de uitvoering is voortreffelijk.' De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat die Mercedes-autoriteit zich ondanks zijn eerlijke bewondering toch nog weinig zorgen maakte over de concurrent uit het Verre Oosten. Want fijntjes voegde hij er aan toe: 'Het enige wat de Lexus volgens ons mist, is persoonlijkheid.'

Imponerend

Zo sterk als de Duitse Sterren-chauvinist het destijds wilde voorstellen, is het ook weer niet, maar na deze test kunnen we wel een stukje met hem meegaan. Hoewel de GS 300 geen anonieme uitstraling heeft, waren er in het verkeer maar zelden bewonderende blikken van medeweggebruikers waar te nemen. Pas als er passagiers meegingen, bleken ze in toenemende mate ge‹mponeerd te raken door de vele gemakken en snufjes die Toyota in zijn prestigekoets heeft aangebracht en na een uurtje flink doorrijden kwamen ook de commentaren los over de weldadige rust, het comfort en de moeiteloze prestaties, maar ook over de wat tegenvallende zitruimte achterin.
In bijna alle opzichten is de Lexus een perfecte auto. Ondanks het forse wagengewicht van 1675 kilo heeft de muisstille zescilinder in samenwerking met de voorbeeldig schakelende 4-automaat genoeg in huis voor een felle acceleratie en een hoge top en zelfs dat speelt zich af in een serene rust.
De enige gelegenheid waarbij de inzittenden het ongemakkelijk krijgen, is als je in een lange klaverbladbocht de grenzen van het wegcontact gaat verkennen. Want de nog veilig bereikbare bochtsnelheden van de evenwichtig geconstrueerde achter-aandrijver zijn zó hoog dat de gerieflijke zetels niet meer tegen de G-krachten zijn opgewassen en de meerijders machteloos tegen de portieren schuiven. De kans op uitbreken van de achterhand is daarbij minimaal, omdat de zacht ingrijpende tractiecontrole voorkomt dat de aangedreven wielen bij een overmaat aan vermogen een eigen leven gaan leiden. Die tractiecontrole is overigens uitschakelbaar.
Natuurlijk past zo'n uitgelaten gedrag slecht bij de waardige reputatie die Toyota graag aan zijn topprodukt wil verbinden, maar het is toch een geruststellende gedachte dat de Lexus er goed tegen kan. Dat geldt eigenlijk voor alle opdrachten die je hem geeft: onverstoorbaar gehoorzaamt de vrij onopvallend vormgegeven Japanse statusbak aan de bevelen van zijn meester en zorgt er ondertussen voor dat deze zo weinig mogelijk hinder van de gevolgen ondervindt.
De Lexus kan het qua prijs uitstekend tegen zijn opponenten opnemen en wat zijn rij-eigenschappen en comfort aangaat is hij zelfs moeilijk te overtreffen. Wat dan nog resteert is de zo vurig begeerde status en die moet het Japanse parademerk gewoon nog verdienen. Dat is uitsluitend een kwestie van tijd.