Lancia Kappa 2.4 20v LS (1995)

Je kunt het een verdienste of een gebrek noemen, maar de nieuwe Lancia k loopt niet opvallend met zijn deftige afkomst te koop, al schemert er onderhuids wel de belofte van een sportieve uitdaging doorheen. Frontaal biedt hij een aristocratische, zelfs wat Britse aanblik, terwijl hij opzij en van achteren vaagjes herinnert aan het door zijn bedrieglijke eenvoud intrigerende lijnenspel van de klassieke Maserati Quattroporte.
In het interieur domineert het luxe-aspect: in het oog springende, zacht-afgeronde semi-houtomlijstingen, een mooi teruggehouden klokkenpaneel, een helder info-display met forse letters en weelderig uitziend zitmeubilair. Bij dat laatste plaatsen we overigens wel een kanttekening. Want net als bij de Thema vertonen de voorstoel-zittingen van de Kappa een lichte, moeilijk verklaarbare voorwaartse helling. Voor die Thema hadden importeur en dealers altijd een voorraadje dikke ringen in huis. Bij zitklachten werden er een paar onder de voorste bevestigingsbouten van de stoel gelegd en dan zat de Thema-rijder weer als een vorst. Voor de 'k' zal dat ook wel een populaire procedure worden; jammer dat dit nog niet op de testwagen was gedaan.
Wat ook minder bevalt, is dat het stuurwiel wat zicht op het bovenste deel van de snelheidsmeter en de toerenteller belemmert. Slechts met de stuurverstelling in de hoogste, nogal vlakke stand en de stoel op het laagste niveau valt te controleren of je 100, 120 of 140 rijdt en of de motor 3000, 4000 of 5000 toeren maakt. Precies de gebruikelijke snelheids- en toerenregionen. Vermoedelijk hebben kleine Italiaantjes daar minder last van, maar Lancia mag best wat meer rekening houden met zijn exportmarkten. Toegegeven, bij een fraaie, doordachte rijmachine als de Lancia Kappa val je eerder over zulke details dan bij een stadsautootje.

Fijn rijden

Gelukkig is de 'k' met zijn zeer uitvoerige accessoirespakket met twee airbags, ABS, airconditioning en nog een handvol andere gemakken voor het overige een erg fijn rijdende auto, Hij is snel, stuurt licht en gevoelig, remt voorbeeldig en beschikt over rij-eigenschappen waarmee je niet gauw grenzen overschrijdt. Ongemerkt, want zeer comfortabel, loopt de snelheidsmeter in lange, snelle bochten al gauw een tiental kilometers hoger op dan in een gemiddelde middenklasser en die wetenschap geeft bij een wat minder haastige rijstijl een geruststellend gevoel.
De 2,5-liter vijfcilinder met zijn 20 kleppen is bovendien prima in staat om het beste in de Kappa naar boven te brengen. Hij brengt zijn 175 paardekrachten mooi soepel tot leven en is bij het in ons land gebruikelijke snelheidsregiem mooi stil. Bij verder door-accelereren produceert de machinekamer wat meer mechanisch gerucht: zowel de motor als de transmissie en de uitlaat leveren daar een goed hoor- en voelbare, maar niet echt opdringerige bijdrage aan.
Tijdens de testperiode beleefden we veel plezier aan die gretige motor, maar aan de benzinepomp word je daar wel voor gestraft met een gemiddeld verbruik van bijna 1:8. Zo'n stevig gebouwde Kappa weegt weliswaar bijna anderhalve ton - en dat telt vooral zwaar bij veelvuldig accelereren - maar zelfs voor de luxe-klasse is dat verbruik behoorlijk pittig. Nu maken een paar litertjes meer of minder aan de pomp niet reuze veel uit bij een auto van ruim 70 mille. Verzekering, belasting en vooral de afschrijving vormen op dit niveau de hoofdmoot van de kosten en in het zakensegment waarvoor deze Lancia is bedoeld, is de brandstof meestal niet meer dan een sluitpost.
Sterker spreekt echter de prijs/prestatieverhouding, waarop de concurrentie objectief wat beter scoort. Voor een kleine 7000 gulden méér heb je een Toyota Camry 3-liter V6 en de overeenkomstige Nissan Maxima QX is zelfs 2500 gulden goedkoper dan de Kappa vijfpitter met zijn slagvolume van 2400 cc. Als we daarbij bedenken dat de eenvoudigste Kappa 3-liter V6 ruim f 90.000 moet opbrengen, wordt het moeilijk kiezen. De Lancia 'k' bezit ongetwijfeld een eerbiedwaardige status en brengt zijn grote reputatie in, maar de rest van de wereld doet daar tegenwoordig kwalitatief niet voor onder.