Honda Civic 1.5i VTEC-E (1999)

Begin 1997 gaf Honda de vijfdeurs Civic een facelift, waarmee hij uiterlijk meer moest aansluiten bij de vorige Euro-Accord. Het aangezicht van de 5-deurs Civic is met deze neus met grotere koplampen, de verchroomde rand langs de grille en het grote H-logo beslist beter herkenbaar geworden. Het grote Honda-embleem moet alle nieuwe modellen een betere merkherkenning geven.
De 1.5i VTEC-E II motor is voor de 5-deurs Civic een vernieuwing. Het is intussen de tweede versie van deze zuinige krachtbron. Hij heeft hetzelfde vermogen, maar het maximum koppel is gedaald van 138 Nm bij 5400 tpm naar 134 Nm bij 5600 tpm, waarbij de koppelkromme vlakker is geworden. De wijzigingen zijn uitgevoerd om de motor iets meer trekkracht te geven, zonder al te veel in te leveren op het lage brandstofverbruik. Dat 't eerste aardig gelukt is, blijkt wel uit het feit dat de Civic er op wens als een speer vandoor gaat en de sprint zelfs herhaaldelijk ruim onder de fabrieks-opgave van 11,6 seconden uitvoert:
in 10,1 tellen. Met de inhaalproef van 80-120 km/h in "4" heeft hij evenmin moeite en zet een keurige waarde van 12,5 s op de stopwatch. In "5" zit je te laag in toeren en heeft hij geen power meer. In dat geval is 't advies: even terugschakelen.
Het mooie van de VTEC-E motor is, dat hij zo veelzijdig is: rustig en zuinig tot 3000 tpm en daarboven een gezonde potentie met bijna sportieve kwaliteiten. 't Is absoluut geen zeldzaamheid dat het groene "eco"-lampje op het dashboard brandt, vooral op de snelweg. Aan het eind van de ruim 900 km lange testweek noteerden we een zeer mooi testverbruik van 1:14,9. Zoiets scheelt toch elke keer weer in je portemonnee! Wie deze spaar-Civic dagelijks normaal gebruikt, komt met gemak uit op de opgegeven fabriekswaarde van 1:15,1.
De Civic trekt niet alleen een lange neus naar veel concurrenten als 't om verbruik gaat, ook qua comfort speelt hij veel tegenstanders zoek. In de eerste plaats is het interieurgeluid in de Civic niet te hoog. Er is weinig windgeruis en vooral de geluiden van de banden op de weg zijn hoorbaar. Wat meer isolatie zou geen overbodige luxe zijn.
De Civic voelt stug aan, maar strijkt ribbels aardig glad en hoewel de inzittenden wel merken welke soort weg er onder de wielen doorrolt, is 't in de Civic toch aangenaam verpozen.
Die stugge afstelling van het onderstel heeft geresulteerd in een uitstekende wegligging. Stabiel rechtuit en een zeer betrouwbaar bochtgedrag, waarbij hij heel lang neutraal blijft en de grens niet snel bereikt.

Voor elkaar

Het bedieningsgemak is dik voor elkaar. De besturing is direct, de remmen grijpen stevig aan en de vijfbak schakelt Japans-licht. ABS is als optie leverbaar.
De Civic voelt degelijk aan. Het kunststof dashboard is zacht van structuur en je moet even goed kijken (of nadenken) of 't niet met leer bekleed is. De "edelhouten" lijst was niet eens nodig geweest, maar hij misstaat ook niet. Het gebruik van luxueuze materialen komt verder tot uitdrukking in de bekleding van zitmeubilair en portierpanelen: een op pluche lijkende jersey. De voorstoelen zitten goed. Honda heeft de achterbank ten opzichte van vorige vijfdeursversie gewijzigd en onder de zitting zit nu een buizenframe in plaats van een plaat. Daardoor kan de zitting verder inveren. De Civic heeft standaard hoogteverstelling van de bestuurdersstoel en een verstelbaar stuur, zodat de goede positie achter het stuur snel te vinden is. Achterin is er voor de passagiersbenen in de Civic voldoende ruimte, maar qua hoofdruimte kant 't beter. Hoofdsteunen achter zijn standaard. De achterbankzitting kan in één geheel omklappen en de rugleuning in twee asymmetrische delen. Hij heeft gordelspanners vóór en achter drie driepuntsgordels.
De inhoud van de kofferruimte is zeker voldoende. Twee airbags zijn net als startblokkering en centrale vergrendeling standaard, maar elektrische bediening voor de voorste zijramen of de spiegels niet.
De Honda Civic 1.5i VTEC-E scoort met een laag benzineverbruik, goed veercomfort, een flinke bagageruimte en luxueze materialen.