Honda Accord Coupé 3.0i V6 (2000)

Opeens is daar een nieuweling in coupéland in de vorm van de Honda Accord Coupé. Hij is min of meer bedoeld als de opvolger van de Prelude, die op het punt van uitsterven staat. Waarmee zich meteen een klein probleem aandient: de duurste Prelude is nu zo'n twintig mille goedkoper dan de Accord Coupé...
De Accord Coupé is zonder meer een elegante auto en een aparte, dus welkome verschijning. Bij het ontwerpen van de Accord Coupé lijkt de lineaal een grote rol te hebben gespeeld. Een paar details trekken de aandacht: de lage neus met de smalle, brede koplampunits, de oplopende taillelijn die ons op de een of andere manier aan de Maserati Biturbo c.s. doet denken, de achterste raamstijl die echt flinterdun lijkt te zijn en de brede reflectorband achterop. Hij is oogstrelend, zeker, maar om nou te zeggen dat hij ons in vuur en vlam zet... nee.
Het interieur is keurig. Ook hier merk je weer dat de Accord Coupé voor de Amerikaanse markt gemaakt is, want daar zijn ze nu eenmaal dol op grote plastic knoppen en als ze die willen, dan kunnen ze die van Honda krijgen ook. Zo komt, net als bijvoorbeeld bij een Corvette ook het geval is, het hele interieur wat kunststofferig over. Nooit-geleefd-hebbend hout zorgt hier en daar nog voor wat kleur. Maar vooruit, het zit allemaal goed in elkaar en we hebben zeker bij Japanners wel eens ergere soorten plastic gezien. De bediening is gewoon dik in orde. Alle meters en knopjes zitten onder handbereik en de meeste dingen doen wat je van ze verwacht. We zeggen 'de meeste', omdat we een paar stevige ruzies met de airco hebben gehad, die echter met een paar simpele blikken op het instructieboekje al heel wat eerder bijgelegd had kunnen worden. Kleinigheidje.
Voorin is het uitstekend uit te houden: de stoelen zijn aan alle kanten elektrisch verstelbaar, en het vinden van een comfortabele positie mag voor niemand een probleem opleveren. Waar wij wel een probleem mee hebben, een groot probleem zelfs, is het feit dat je alleen aan de bestuurderskant over een fatsoenlijk walk-insysteem beschikt. Wie aan de andere kant iemand laat instappen, zal merken dat z'n rugleuning zó schuin terugklapt dat hij niet eens kan gaan zitten. Eerst moet je dus als passagier de leuning weer in een zitbare positie zien te krijgen, dan kun je plaatsnemen en de leuning weer instellen zoals jij dat prettig vindt - keer op keer weer. En dat in een auto van dik 90 mille... Zal degenen die eenmaal achterin zitten een zorg zijn - die zitten prima. Voor coupé-begrippen dan.

Beest

Ook de bestuurder zal zich niet al te druk maken - die zit zich, omgeven door zo'n beetje alle denkbare luxe, die nog eens allemaal standaard is ook, waarschijnlijk alleen maar af te vragen of hij gewoon hard, of héél hard gaat rijden. Hij weet in ieder geval één ding zeker: z'n auto is er klaar voor. De drieliter V6 van de Accord is een heerlijkheid die alles best vindt. Hij is wat minder uitgesproken VTEC-erig dan sommige andere Honda's, maar het karakter is er wel degelijk. Wie het gaspedaal vloert kan rekenen op een subiet terugschakelende automaat (standaard) en evenredig toenemende hoeveelheden snelheid en hemelse herrie. Qua geluid steekt de Accord z'n afkomst niet onder stoelen of banken, en is van mening dat een fraai geluid ook best gehoord mag worden. De automaat kan zich overigens meten met de allerbesten. Een sublieme bak, die bijna onmerkbaar en altijd op het moment dat jij dat wilt, op- of terugschakelt.
Grote verrassing voor ons is het feit dat deze Honda, nota bene van Amerikaanse origine, opvallend stug is. En daarbij is hij allesbehalve oncomfortabel. De Accord Coupé gaat loeistrak door welke bocht dan ook, en moet hooguit op korte richels wat comfort toegeven op bijvoorbeeld een Peugeot 406 Coupé. Ook wat betreft stuurgevoel mag de Accord er zijn: licht én zwaar genoeg, met gevoel en communicatie.
De Accord Coupé is een zalig rijdende auto, die op dat idiote (ontbreken van een) walk-insysteem na, niets fout doet. De vraag is alleen of dat genoeg is. In deze klasse koop je een coupé omdat je, plat gezegd, plat voor hem gaat. En hoewel hij er keurig uitziet en qua design vele malen inventiever en spannender is dan z'n Europese sedan-naamgenoot, wil de vonk bij ons maar niet overspringen. De poging tot coupé waar we het in het begin over hadden, is zeker geslaagd. Maar voor een coup is méér nodig...