Ford Sportka 1.6 (2004)

De Ford Sportka is de mannelijkste Ka tot nu toe. Hij kijkt wat gemener uit z'n ogen en z'n uitlaatsysteem heeft de baard in de keel. Het is geen gewone Ka, dat zie je meteen. De voorbumper met enorme mistlampen is zo gevormd dat hij een deel van de koplampen afschermt, die daardoor hun intussen welbekende driehoekvorm verliezen. U kent dit neusje al van de Ford Streetka, de cabriolet.
Vanachter valt natuurlijk op dat het achteruitrijlicht midden onder het nummerbord zit. Ziet er reuzeleuk uit, maar op die plaats had een dikke uitlaatpijp moeten zitten. Verder gaf Ford de Sportka een achterspoiler en grote mistlampen in de achterbumper. Natuurlijk staat hij ook op lichtmetaal, dat hem met een doorsnee van 16 inch lekker vet staat.
De 1.6-motor van de Sportka is geen hightech gevalletje. Hij heeft maar twee kleppen per cilinder en een enkele bovenliggende nokkenas. De motor is speciaal ontworpen voor de Sportka en de Streetka. Hij is overigens gebaseerd op de 1.3 van de huis-, tuin- en keuken-Ka en levert 95 paardenkrachten.

Verschrikkelijk foutloos
Geen schakelfratsen in de Sportka. De bakverhoudingen zijn zorgvuldig gekozen en de versnellingen zijn kort, maar lekker op elkaar afgestemd. Alleen is het jammer dat de vijf óók zo kort is, want bij 120 km/h brult de Sportka dat het een lieve lust is. De lekker korte slagen gaven ons veel plezier bij het schakelen.

Ford laat met de Sportka zien dat het zijn strepen heeft verdiend in de autosport. Want wat rijdt die Sportka toch goed; wat zit er een fantastische balans in het onderstel. Hij is soepel geveerd, maar dat gaat niet ten koste van de communicatie op slechte, bochtige wegen. Op die wegen excelleert de Sportka, want zijn besturing is zo verschrikkelijk foutloos, dat je messcherp kunt inzetten en daarna snoeihard de bocht door kunt. Niet normaal, wat kleeft die Sportka aan het asfalt. De besturing is lekker zwaar en loopt over van de feedback.

Losgerukt uit de toekomst
Het Sportka-interieur wijkt nauwelijks af van het binnenste van de normale Ka. Dat betekent dat het behoorlijk gedateerd is. Die typische vorm leek een jaar of zes geleden losgerukt uit de toekomst, maar nu kijken we er niet meer zo van op. Bovendien is het dashboard gemaakt van tamelijk hard plastic, dat niet helemaal vrij is van een rammeltje of kraakje en bovendien behoorlijk koel oogt. Kortom, het is verouderd. De stoelen hadden wel iets 'sportiever' mogen zijn, want ze blinken niet uit in het geven van steun en zijn aan de kleine kant. Vooral je benen missen flink wat centimeters. Maar het oog wil ook wat en dus is het een plusje dat ze standaard met twee kleuren leer zijn bekleed. Achterin is het erg krap, maar dat zal niemand verbazen van een auto die maar 3,65 m lang is. Over leer gesproken: het lekker dikke stuur is ook bekleed met een stukje koeienhuid. Op de standaarduitrusting van de Sportka is trouwens niet bezuinigd: airco, centrale vergrendeling, elektrisch  bedienbare ramen en spiegels, cd-speler en – voor het eerst in een Ka – een toerenteller. Als we het lijstje met veiligheidsitems doorlopen, zijn we snel klaar: twee airbags en ABS.