Fiat Croma 2.5 i.e. V6 (1994)

Dé trend van de laatste paar jaar is een vorstelijke zescilinder krachtbron in een middenklasser. Auto's worden steeds prijziger en veel zakenlieden zijn best bereid een maatje kleiner te gaan rijden, maar willen beslist geen afstand doen van hun zespitter. Reden dat Fiat na vele jaren ook in de Croma zo'n krachtbron aanbiedt. Hierbij heeft men gekozen voor een compacte V-opstelling van de cilinders, dan past de motor tenminste dwars tussen de voorwielen. Fiat speelde daartoe leentjebuur bij concerngenoot Alfa Romeo en gebruikt de 'kleine' 2,5-liter V6. Deze levert met gewoon twee kleppen per cilinder 162 pk en 213 Nm aan trekkracht.
De Fiat-ontwerpers voorzagen hun V6 van een pittig uitlaatgeluid, zoals gebruikelijk bij een Italiaanse auto. Met name bij hoge toerentallen produceert hij een fantastische roffel. Mooi, maar niet bevorderlijk voor de rust in het interieur. De zespitter bouwt zijn trekkracht overigens heel gelijkmatig op. Daarmee duurt het sprintje naar de 100 km/h slechts 8,6 seconden. En wie dan door blijft gassen haalt uiteindelijk een vaart van 212 km/h. Voor dit formaat auto is er dus ruim voldoende pit aan boord. Dat blijkt ook uit het verbruik, met zo'n 9 kilometer per liter brandstof.
Wie echt van autorijden houdt, vindt in de Croma een inspirerende reisgenoot. Het is een goedmoedige en makkelijk te beheersen auto, die uitstekend communiceert. Op de grens rijdend is hij gemakkelijk in de hand te houden, waarbij de goed gewogen stuurbekrachtiging zeker een beslissende rol speelt. Bij het uitaccelereren van een bocht slaat het binnenste wiel van de Croma overigens wel makkelijk door. De Fiat schakelt goed, maar de pook moet wel met nadruk worden bewogen. Remmen doet de Croma V6 ook prima, als het nodig is bijgestaan door ABS.

Bekend uiterlijk
De zakenman die bewust een maatje kleiner gaat rijden, verwacht wel een prima uitstraling van zijn mobiele visitekaartje. Fiat heeft dat goed begrepen en de Croma een rijk en gedistingeerd voorkomen gegeven. Stap in de Croma en je waant je in een andere wereld. Het meubilair van deze Fiat is standaard op bijzonder fraaie wijze met leer bekleed. Het dashboard is riant voorzien van meters en knoppen, al verraadt het zijn leeftijd door de niet altijd even logisch geplaatste schakelaars. Een airbag wordt in 1995 standaard voor de bestuurder. Hij is echter wel voorzien van een checkpaneel, waarvan Fiat de werking heeft verbeterd.
De koper van dit type auto brengt vele uren achter het stuur door en wil graag uitgerust aankomen op zijn volgende bespreking. Fiat heeft voor een straffe vering gekozen. Zijn stoelen bieden een stevige zit. Wel zullen breder vormgegeven bestuurders er minder lekker op zitten door de geringe zitbreedte tussen de harde zijsteunen.
Fiat biedt zijn berijder standaard een airco, die in onze testauto overigens niet altijd even goed werkte. Ook op een ander punt valt de Croma door de mand. Zo ligt het geluidsniveau flink hoger dan van veel concurrenten. Oorzaken hiervan zijn de slecht afdichtende portieren, de luidruchtige motor en diverse rammeltjes en kraakjes in het interieur. De Croma heeft helaas een onvoldoende stijve carrosserie, een door ons al vaker geconstateerd euvel waar helaas achteraf weinig aan te doen is.
In auto's van deze afmetingen mag je rekenen op een flinke hoeveelheid bewegingsvrijheid. Voorin ondervinden we geen problemen en ook achterin hebben de benen flink de ruimte. Alleen de hoofdruimte achterin is een afknapper; je kunt er je hoofd niet rechtop houden. Uit andere Croma's kunnen we ons dit niet herinneren en we vermoeden dan ook dat dikke stoffering van de bank hiervoor verantwoordelijk is. In de kofferbak is voldoende plaats voor de bagage van een gezin.
Met een prijskaartje van ruim 65 mille is de Croma niet de goedkoopste aanbieding in deze klasse. De V6 biedt daarvoor wel standaard leren bekleding en airco. Het is jammer dat de Croma hier en daar een steekje laat vallen. Anders was het in alle opzichten een perfecte reiswagen.