Chrysler Sebring 2.0i 16V LE (2004)

Het moet gezegd: de Chrysler Sebring heeft met zijn spitse snuit, grote muil en sterke wigvorm een dynamische uitstraling. Het design van de Sebring moet nog eventjes mee, want zijn opvolger staat pas voor 2007 gepland. De tweeliter vierpitter van de Sebring levert 104 kW (141 pk) en een maximumkoppel van 188 Nm bij 4.350 toeren. Dat betekent in dit geval: van niets naar honderd in 13,7 seconden. Versnellen van 50 naar 80 km/h kost 4,8 seconden, maar wil je van 80 naar 120 km/h, dan heeft de Sebring 9,1 seconden nodig. Bij de Sebring gaan dan alle registers open, de tweeliter werkt zich met hemeltergend motorgeloei naar hogere snelheden. Pas bij constante snelheden komt de zestienklepper weer tot rust. Toch is de Chrysler met een testverbruik van ruim 1 op 11 behoorlijk zuinig.

Schokken
De automatische AutoStick-transmissie van de Sebring heeft vier verzetten. De Chrysler-bak schakelt ronduit beroerd zogauw de toerentallen in de hogere regionen komen. Dan sidderen er schokken door de auto die echt niet meer van deze tijd zijn en dat geldt ook voor de jankende bijgeluiden die bak dan prijsgeeft. Het wordt ook niet beter als je zelf gaat schakelen, wat mogelijk is door de selectiehandel naar links en rechts te duwen. De AutoStick-bak is in de zelfschakelmodus niet langer tot een kickdown te bewegen.

Van nature zal de Sebring het hart van de sportieve rijder niet stelen. Hij is gemaakt voor de snelweg, hij doet lange afstanden korter lijken. Maar de Sebring gaat niet lekker een bocht door; hij gaat schaamteloos op één oor hangen, zodat je als vanzelf kennismaakt met de magere zijdelingse steun van de stoel waarop je zit. Uitbreken is er echter niet bij. De Sebring heeft tractiecontrole, maar het systeem detecteert pas na lang aandringen enige noodzaak tot ingrijpen. In rechte lijn rijdt de Amerikaan op zichzelf prima, maar op snelheid reageert hij vrij sterk op grotere oneffenheden, de Chrysler is duidelijk te slap. Zijn neus zie je soms echt nog even nadeinen op een manier die Uncle Sam zou doen glunderen van trots.
In de Sebring gaat het er soms toch wat krap aan toe. Dat begint al bij de instap, waar de lage, dynamische lijn zich tegen je keert. Eenmaal binnen zit je met het hoofd behoorlijk dicht bij het dak en de voorruit. Achterin zijn been- en hoofdzitruimte wel voldoende. De Chrysler is voorzien van snufjes als een elektrisch verstelbare bestuurdersstoel, tractiecontrole, zij-airbags achter en een radio/cdspeler. De grote draaiknoppen van de verwarming en ventilatie komen wat lomp over, hoewel ze feitelijk uitstekend bedienbaar zijn. De combinatie van audio en navigatie daaronder eveneens. Het is even wennen dat de ruitenwissers via een draaiknop werken, je moet dus altijd een hand van het stuur halen om ze aan en uit te zetten. En licht irritant – omdat je het niet verwacht – is dat het raampje linksvoor wél met een druk op de knop naar beneden zoeft, maar niet ook automatisch omhoog. De grote zwarte cijfers in de witte instrumenten lichten in het donker groen op. Fraai, maar toch wat lastig afleesbaar. Het zicht schuin naar achteren is in de Sebring ook matig. 'Op zicht' inparkeren lukt niet: leve de parkeersensor dus.

De Sebring 2.0i 16V LE AutoStick kost € 28.280. De automaat kost bij Chrysler € 1.840 extra.