Chrysler Grand Voyager

Vanaf februari 2008 staat er een nieuwe Grand Voyager bij de Chrysler-dealers in de showroom. Hoewel de naam Grand Voyager suggereert dat we hier te maken hebben met de grote versie van een gewone Voyager, blijkt dat toch niet het geval te zijn; zodra de huidige Voyager is uitverkocht, is alleen nog maar deze omvangrijke nieuwe te koop. De gewone Voyager wordt namelijk opgevolgd door een auto met een andere naam, de Dodge Journey, een MPV die qua postuur meer in de buurt zit van bijvoorbeeld de Ford S-Max.

De Grand Voyager is onmiskenbaar een fullsize MPV. Hij is groter dan z'n voorganger en weet met z'n gewicht van ruim twee ton de Renault Espace nog te overtroeven. De auto zal standaard geleverd worden met zeven zitplaatsen; achter de bestuurder en de bijrijder staan twee losse stoelen en helemaal achterin is er een driezitsbank. Met alle stoelen rechtovereind is er nog altijd een bagageruimte met een inhoud van 638 liter. Zowel de stoelen op rij twee als de bank op rij drie kun je in een handomdraai (of met een druk op de knop) in de vloer wegklappen, waarna je een flinke laadruimte overhoudt met een capaciteit van 3.296 liter, Stow 'n Go, zoals de Amerikanen dit wegklappen van de stoelen noemen, blijft alleen voorbehouden aan de Grand Voyager. De Dodge Journey moet het met een gewone set stoelen en banken moeten doen.

Minder superieur

Voor de aandrijving van de Grand Voyager biedt Chrysler de keuze uit een 193 pk sterke 3,8-liter V6 benzinemotor en een 2,8-liter viercilinder diesel die goed is voor 163 pk, beide in combinatie met een zestrapsautomaat. Op papier ziet het er veelbelovend uit, en dat is ook het geval wanneer we de eerste beelden van zowel het in- als exterieur bekijken. De nieuwsgierigheid is gewekt, hoog tijd om te checken of de auto het in werkelijkheid ook allemaal weet waar te maken.

De neus van de Grand Voyager bevat veel kenmerkende Chrysler-stijlelementen. Maar alles wat daarna komt, is vrij inwisselbaar. Nu is een MPV niet bepaald een auto waarbij een ontwerper vrijelijk met lijnen kan spelen, ze lopen bijna allemaal horizontaal van voor naar achteren, maar wanneer we bijvoorbeeld naar een Renault Espace kijken, dan zien we dat het wél mogelijk is om een MPV iets eigens mee te geven zonder dat de functionaliteit in het gedrang hoeft te komen. De vormgeving van het dashboard is geheel in lijn met die van het uiterlijk; strak, functioneel en de nodige herkenning van bijvoorbeeld Chryslers 300 C. Alle belangrijke bedieningsorganen zitten mooi onder handbereik en het instrumentarium is overzichtelijk. Het ziet er allemaal goed en hedendaags uit. Alleen wanneer we het vele plastic aanraken, maakt zich een lichte teleurstelling van ons meester, het voelt allemaal wat minder superieur aan dan we verwachten bij een auto met een vanafprijs van bijna € 46.000. En dat geldt ook voor bijvoorbeeld de minder degelijke indruk die het verschuifbare kastje tussen de voorstoelen achterlaat, het lijkt toch allemaal net een beetje te grofstoffelijk opgezet.

Aan bestuurder en bijrijder biedt de Chrysler alle ruimte, maar op de tweede zitrij moet je niet langer zijn dan één meter negentig en op rij drie beter niet boven de 1,80 uitsteken (wat overigens meer is dan bij de derde zitrij van veel andere MPV's). Desalniettemin, we hadden op de tweede rij toch meer verwacht van een auto die met z'n vrij forse afmetingen Grand Voyager genoemd wordt. Het lijkt erop dat door de mogelijkheid om de stoelen in de bodem weg te kunnen klappen, de vloer iets te hoog is gehouden en er dus minder ruimte overblijft tot aan de hemelbekleding. Verder krijgen we de indruk dat de mogelijkheid om de stoelen in te kunnen vouwen ook beperkingen stelt aan de afmetingen en constructie van het meubilair. De instap naar de derde rij vraagt de nodige lenigheid. Wie echter zorgt dat de langere personen in z'n gezelschap voorin zitten, zal weinig wanklanken horen. Klagen over opbergmogelijkheden hoeft evenmin, de auto zit vol met vakjes en bakjes en ook de ruimte onder de vloer (waar de stoelen in weggeborgen kunnen worden) is praktisch in te zetten: er kan nog 'ns 118 liter aan bagage weggestopt worden.

Rumoer

Onze eerste Grand Voyager-kennismaking was met de dieseluitvoering. De 2,8-liter CRD lijkt op papier een ideaal paar te vormen met de automatische zesbak. In de praktijk weten ze ons tijdens de eerste kilometers die we met de Grand Voyager maken niet echt te overtuigen. Alle energie die Chrysler in de geluidsisolatie heeft gestoken ten spijt, de grote viercilinder laat toch duidelijk horen dat-ie aan het werk is, en om met het verkeer mee te kunnen komen ook flink aan het werk moet blíjven. Hoewel 163 pk en 360 Nm niet niks zijn, moet de motor nog flink z'n best doen in het vooronder van de 2.100 kg zware MPV. Althans, in de heuvelachtige omgeving waar we met de auto konden rijden. Op het schakelen van de zesbak valt weinig aan te merken, dat gaat vrij vloeiend, alleen lijken de verhoudingen tussen de verschillende versnellingen niet altijd even logisch gekozen.

Het onderstel rekent af met de clichés en vooroordelen over zacht deinende Amerikanen, met twee inzittenden is de Grand Voyager eerder te stug dan te week, bijna Duits, alleen net iets minder communicatief. We kunnen ons voorstellen dat het onderstel bij volle bezetting (en bepakking) precies in balans is. Alleen jammer dat het gevoel in de stuurinrichting daar niet helemaal bij in de pas loopt, de auto gaat weliswaar netjes de hoek om, maar toch ook vrij gevoelloos.

Eind februari staat de Grand Voyager bij de Nederlandse dealers in de showroom en is dan in drie uitvoeringen verkrijgbaar, de LX, de Touring en de Limited. Met deze drie uitvoeringen en de twee motorvarianten zal er door Chrysler hard gevochten moeten worden om de gunst van de koper die ook in de markt is voor bijvoorbeeld de Renault Grand Espace.