Buick Park Avenue - 1993 – 359.723 km - Klokje Rond

De Buick staat nog maar sinds december op naam van Finley. Doorgaans hebben we liever niet dat Klokje Rond-kandidaten nog maar kort bij hun baasje zijn, maar voor de Buick maken we graag een uitzondering, al is het maar omdat we een bijzondere sympathie hebben voor deze voorwielaangedreven Amerikaan met zijn dwarsgeplaatste V6. Finley heeft grootse plannen met zijn Park Avenue. “Ik reken zeker niet op een duimpje, maar kom hier om te zien wat er allemaal mis mee is. Dan kan ik met een flinke lijst huiswerk weer weg en heb ik er een mooi project aan.” Als we eens een rondje om de auto maken, zien we dat de grootste nieuwigheid er wel vanaf is. Het gaat nog wel even duren voordat dit weer de glimmende, trotse Amerikaan wordt die hij ooit was.

De Buick oogt wat vermoeid, hij heeft schade rechtsvoor en vanuit de dorpel aan de linkerkant gaapt ons een roestgat aan. “Ik heb nog maar een paar jaar mijn rijbewijs en ik heb een voorkeur voor grote sedans”, vertelt Finley. “Ooit ben ik begonnen met een Toyota Camry, die ik voor een paar honderd euro kocht en sindsdien zijn er vele auto’s gepasseerd. Naast deze Buick heb ik een Volvo 850 als ‘terugval-auto’. Maar in de korte tijd dat ik hem heb, heeft die Amerikaan al een speciaal plekje in mijn hart gekregen.”

Finley was direct verkocht toen hij de grote, luxe Buick zag staan. “Tijdens de proefrit zakte ik heerlijk weg in de zachte banken en genoot ik van het comfort en de ruimte. Nu toer ik er regelmatig mee in de rondte. Rustig aan, met een muziekje op de achtergrond.” We kunnen ons best voorstellen dat zo’n auto je direct met liefde verblindt.

Maar als Joep, die net zijn eerste kilometers ooit in een Park Avenue heeft gemaakt, weer terugkeert van zijn proefrit, gooit hij meteen het eerste bezwaar op. “Het lijkt me nog een heel probleem om deze auto op termijn op de weg te houden. Want waar vind je onderdelen? En waar vind je iemand met de kennis om eraan te sleutelen? De motor loopt bijvoorbeeld helemaal niet mooi. Vind maar eens iemand die dat kan oplossen.”

ALLES DOET HET NOG

Mooie woorden heeft Joep ook voor de Buick. “Er zitten heel veel gekke elektrische accessoires op deze auto. En die doen het allemaal nog. Dat is toch best bijzonder.” Als Joep onder de motorkap kijkt, is hij verbaasd dat hij een dwarsgeplaatste motor aantreft. “En voorwielaandrijving! Da’s heel bijzonder voor een Amerikaan.”

Dan valt hij over een ontbrekend lampje linksvoor. Finley: “Toen ik ermee bezig was, kwam ik erachter dat het alleen maar een glaasje is, dus zonder een lampje. Ik heb in Amerika een nieuwe besteld, maar die bleek voor de Amerikaanse uitvoering. Het scheelt twee centimeter, dus het past niet. Een Europese heb ik nog niet gevonden.” Tja, wat deze Buick zo bijzonder maakt, is ook zijn probleem. Dit is één van de weinige Amerikanen waarvan een Europese variant bestaat. Dus met kloppende verlichting, een kilometerteller, brede kentekenplaten en zo meer. Van die versie bestaan maar twee bouw jaren, toen werd het feest door gebrek aan succes alweer opgeheven.

Het is dus een zeldzame auto en dat geldt ook voor de specifieke onderdelen. Onder de motorkap stijgt de geur van koelvloeistof op, en aan een koeler achter de grille hangt viezigheid van een lekkage van stuurbekrachtigingsolie. Joep: “Dat is niet het ergste probleem. De remleidingen aan de ABS-pomp zijn serieus verroest. Dat is echt niet best.”

Gelukkig heeft de Buick lange dorpels. Die mogen voor de apk dus flink verroest zijn. Maar met zijn schroevendraaier prikt Joep er met het grootste gemak wat gaten in. Bovendien zien we dat er al eens uitbundig aan de auto is gelast. Ondertussen bikt Joep nog wat roest uit een wielkuip. “Dit zijn zulke lastige plekken om te lassen … Er is inmiddels ook geen punt meer over waaraan je een nieuw stuk staal kunt ophangen. Dit is echt onbegonnen werk.”

ONCONTROLEERBAAR

Dan door de naar de banden. Daar heeft Joep geen goed woord voor over. “Dit zijn misschien wel de slechtste banden die ik ooit heb gezien! Ze zijn oud, uitgedroogd, van verschillende soorten en er zit een plattekant aan. Ze zijn een artikel op zich waard. Tel daar nog eens bij op dat er vier volledig versleten schokdempers op zitten, en je weet dat deze auto gewoon gevaarlijk is. Als je in een noodsituatie komt, zit je met een oncontroleerbaar gevaarte. Die banden kunnen dan niets meer voor je betekenen.” En dan te bedenken dat Finley deze auto kocht met een schoon apk-rapport. “Dan weten we ook weer wat die keuring waard is”, bromt Joep. “Het wordt bijvoorbeeld hoog tijd dat er eens een maximum leeftijd wordt gesteld aan autobanden.”

De mooie dromen van Finley vallen deze dag dus in duigen. Geen leuk project, maar een totaal afgeschreven auto. “Dat is natuurlijk het risico wat ik heb genomen. In het ergste geval zou ik ! 1.500 afschrijven. Dat gaat dit jaar dus gebeuren. Het wordt rijden tot de volgende apk en dan gaat hij weg.” Voordat Finley de neus van zijn Buick weer richting Limburg zet, drukken we hem op het hart om toch nog op zoek te gaan naar andere banden. Al zijn het tweedehandsjes. De maat voor deze auto is helemaal niet ongebruikelijk. Dus die moeten te vinden zijn.

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“Het is een heel gaaf ding, laat ik daar mee beginnen. Maar de Buick is geen fijne auto om mee te rijden. Hij trilt en schokt en er komen nare geluiden onder vandaan. Maar vooral de combinatie van versleten, uitgedroogde goedkope banden (drie Nankangs en één Michelin) en versleten schokdempers maakt het een slecht bestuurbare en zelfs gevaarlijke auto.”