BMW 325i Cabrio (2008)

De geneugten van het open rijden: lekker uitwaaien langs het strand, een heerlijk zonnetje op de bol, mooi toch? Maar aan een coupé-cabrio zitten ook nadelen. Z'n dak vouw je elektrisch op met behulp van elektromotoren. Zo'n coupé-cabriolet wordt er erg zwaar door en het opgevouwen dak kost veel bagageruimte. Daarom hebben zo veel van dit soort auto's een enorme achterpartij.
In de 3-serie zit je snel in de openlucht. Het is een boeiend schouwspel om al die delen in actie te zien. De 325i klaart in 22 seconden het kunstje. Maar je moet wel stilstaan om het dak te openen of te sluiten. Tot 120 km/h is open rijden heel goed uit te houden. Het mooist is zo'n cabrio overigens met de zijruitjes naar beneden en het windscherm ingeklapt, zodat het lijnenspel niet verstoord wordt, maar dan is open rijden alleen behaaglijk bij snelheden tot 80 km/h. Je kunt met vier personen genieten van open rijden, waarbij de achterste inzittenden het minst beschut worden.
Achter de hoofdsteunen zijn rolbeugels die omhoog komen wanneer de auto dreigt een koprol te maken. Achterin zijn de twee achterstoelen gescheiden. De beenruimte is matig tot slecht. BMW heeft gelukkig aan praktische dingen gedacht. Zo kun je het rugleuninkje van de achterstoelen naar voren klappen zodat je een soort tweezitter creëert, met extra laadruimte achter de stoelen. Er verschijnen twee haken waaraan je tassen kunt hangen en er is een skiluik.

Zware bak
De BMW brengt 1.660 kilo op de schaal. Zo'n 3,0-liter zes-in-lijn met 218 pk lijkt misschien een lekkere vette motor, hij moet heus aan de bak. We kregen het gevoel dat deze zespitter toch echt het minimum is. Ondanks de typeaanduiding is dit een 3,0-liter. Ten opzichte van de 2,5-liter zescilinder in de 325i sedan, Coupé en Touring heeft hij behalve 500 cc meer inhoud ook directe inspuiting. Het koppel ligt met 270 Nm hoger, en bereikt al bij 2.400 toeren zijn maximum.
De 3,0-liter is in deze testauto gekoppeld aan een automatische transmissie. In alle stilte doet de zescilinder zijn werk, zelfs wanneer je het gaspedaal volledig vloert en de automaat de krachtbron toeren laat maken, hoor je hem nauwelijks. De BMW is mede zo rap door de snel reagerende automaat. In de D-stand doet hij het al goed, zet je hem in de sportstand, dan is de transmissie helemaal top. Het maakt de zware Cabriolet levendiger en de bak schakelt bovendien zelf terug wanneer je snelheid mindert.
Aan de veerbewegingen voel je dat de 3-serie Cabriolet zwaarder is dan de Coupé. Verder valt het op dat de auto achter harder gedempt is dan voor, wat natuurlijk ook te maken heeft met het hoge gewicht van de kapconstructie. Maar wat een strakke auto. Je voelt 'm nauwelijks hellen, maar de achterwielaangedreven 325i is wel onderstuurd. De BMW maakt indruk met zijn rijeigenschappen, ook door de precieze besturing.

In de 325i Cabrio is de stuurkolom niet zo ver verstelbaar, maar de diepe zit past bij 't sportieve karakter. Leer is niet standaard op de gewone 325i, maar standaard is de Cabrio allerminst karig uitgerust. De Cabrio is voorzien van xenonkoplampen, cruisecontrol en 17-inchwielen.