Alfa Romeo 147 1.9 JTDm Blackline (2008)

Om de verkopen nog een zetje te geven, is de 147 leverbaar in twee compleet
uitgeruste uitvoeringen: de Blackline en de Collezione. De meerprijs is relatief zo gering, dat je niet om deze versies heen kan. Wij rijden met de 147 JTDm Blackline, met vijf deuren omdat er even niet anders beschikbaar was. Om te beginnen krijgt
de Blackline een aantal designelementen: zwart gespoten carrosseriedelen, grille
en luchtinlaatstrips in mat chroom, mistlampen en opvallende lichtmetalen 17-inchwielen.
Binnen word je verwend met een voor berijder en bijrijder apart instelbare klimaatregeling en een complete audioinstallatie met zes speakers en Bluetooth-telefoonaansluiting. En niet te vergeten de cruisecontrol. Het interieur van de 147 is stijlvol, en voor Alfa-kenners inmiddels behoorlijk vertrouwd. Het is functioneel en ziet er nog steeds fris uit. Stuurtje en pook zijn in leer uitgevoerd en de tellers op het dashboard zijn sinds de laatste facelift omringd door glanzend zilver. Het stuur is in hoogte en diepte verstelbaar en de stoel verstel je met een draaiknop. Prettig vinden we het steuntje in de rug voor de bestuurder.
Een harmonieuze werkplek, kwalitatief ziet het er allemaal solide uit. Achterin heb je geen zee van ruimte, maar voor een compacte middenklasser mag je niet klagen.
Zelfs een volwassene van gemiddelde lengte kan z'n hoofd en benen goed kwijt.

120 pk versus 110 pk
Dat de Alfa 147 lekker stuurt, wisten we al van eerdere ervaringen. Wij reden met de lichter gemotoriseerde variant, met acht in plaats van zestien kleppen. 150 pk is leuk, maar met 120 kom je ook goed vooruit. Deze 1.9 JTDm is bij de start wat rumoerig. Eenmaal op temperatuur trekt dat weer bij. De versnellingspook maakt redelijk lange slagen en de achtklepper komt wat schuchter op gang. Waar is het koppel? Volgens de papieren staat er 280 Nm tot je beschikking bij 2.000 toeren, maar dat gevoel krijg je niet direct. Hij lijkt voornamelijk in de hogere toerentallen vooruit te komen, alsof je met een benzi-neversie op stap bent. Maar de gemeten prestaties weerspreken deze beleving.
Hoewel de Alfa zeer direct stuurt, neigt hij wat naar vaagheid. Op lage snelheden is dat geen enkel probleem, maar wie eenmaal het gaspedaal heeft ingedrukt, wil toch iets stevigers in z'n handen hebben dan de wat lichte 147-besturing. Het onderstel is strak genoeg voor een sportievere rijstijl, zonder dat je continu over de weg stuitert. Aangenaam comfortabel eigenlijk.
Meten is weten, want gevoel kan bedrieglijk zijn. In oude auto's, met een ronkende sportuitlaat, heb je ook altijd het gevoel harder te gaan dan in een fluisterstille spiksplinternieuwe. Die jonkies gaan heus harder. En met een gemiddeld testverbruik van 1 liter diesel op 16 kilometer komt de Italiaan een aardig eindje. Uiteindelijk
treffen we iets dat afbreuk doet aan de Alfa: de EuroNCAP-crashtests. De Alfa is in het begin van deze eeuw ontwikkeld en in 2001 onderworpen aan de EuroNCAP-test. Met een score van drie sterren haalde de auto toen het gangbare gemiddelde. Niet extreem veilig, maar zeker niet ondermaats. De Alfa 147 heeft in deze versie wél tractiecontrole standaard; wil je een volledig stabiliteitsprogramma, dan kun je dat als optie bestellen.