Ford Mondeo 2.2 TDCi ST (2006)

Een jaar of twee geleden introduceerde Ford een 155 pk sterke diesel in de Mondeo, die een koppel kon produceren van 400 Nm. Toen waren dat heel mooie getallen, maar inmiddels begint het al middelmatig te worden. De concurrentie heeft potentere dieselmotoren in de aanbieding. Maar er is – vooralsnog – één belangrijk verschil. Aan die concurrenten zie je helemaal niets. Ford pakt het nu anders aan en schoof die dikke diesel in de koets van de Mondeo ST.

Accountmanagersdiesel
Nu zijn z'n carrosserievormen in onze ogen weliswaar verouderd, maar toch is het opvallend om te zien wat het krachtkuurtje van Ford met de Mondeo heeft gedaan. Want door hem te verlagen, door die 18-inchwielen, het subtiele achterspoilertje en die zijskirts die zo perfect aansluiten op de spatbordranden en de bumpers, is het tóch een vette auto. Uiterlijk is er geen enkel verschil met de ST220, behalve één dingetje: de diesel heeft maar één uitlaatpijp, de V6-benzineversie twee.
Helaas zul je ook nooit dat fijne geluid van de ST220 horen in de ST-diesel. Hij klinkt als 'n ordinaire accountmanagers diesel. Zoals gezegd bieden enkele concurrenten
zelfontbranders die meer pk's leveren, maar de trekkracht van de 2,2-liter TDCi-motor is met 360 Nm bij 1.800 tpm beslist concurrerend. En dankzij de overboost zit er dus tijdelijk 400 Nm in. Met zo'n motor kun je heel aardig uit de voeten. De Mondeo 2.2 TDCi sprint in elk geval in 9,7 s naar de honderd.

ST-sausje
Bijkomend voordeel van de ST-jas is dat hij ook de ST-schoenen mag dragen. En dan hebben we het niet alleen over de wielen, maar óók over de onderstel-afstemming. Nu is een Mondeo per definitie comfortabel én sportief. Hij heeft geen overdreven neiging om over z'n voorwielen weg te glijden en de besturing is prettig communicatief. De ST vormt hierop geen uitzondering, maar de accenten liggen net even anders. Het resultaat is ernaar; de 15 mm verlaagde Mondeo ST rijdt nóg strakker dan de standaardauto. Het komt maar zelden voor dat we een voorwielaandrijver rijden die zó op rails lijkt te gaan als deze Mondeo ST. Bochtenvrees heeft hij allerminst, hij volgt heel nauwkeurig de bevelen en de grens ligt ver weg. Bereik je die, dan zal de Mondeo wat over z'n voorwielen willen glijden. Overigens wordt een bestuurder die onverhoopt de fout in gaat, gered door ESP en traction control.

Zitmeubilair
Zijn plezierige rijkarakteristiek is voor een deel ook toe te schrijven aan het goede zitmeubilair. Specialist Recaro levert de voorstoelen die bekleed zijn met lekker soepel leer. De steun is aan alle kanten goed, zelfs voor langere mensen. En achterin zal ook niemand protesteren, want de Mondeo blijft een van de ruimste in z'n klasse. Het stuur is goed in hoogte en lengte verstelbaar, net als de stoel trouwens. Spannend is de binnenkant qua vormgeving niet. Het is allemaal rechttoe rechtaan, met als voornaamste kleur zwart. Maar mede dankzij de lekker complete uitrusting kun je het er toch goed uithouden.
Lovende woorden dus voor de Mondeo TDCi ST. Maar één ding ontbreekt: emotie. Waar de ST220-versie met een vervaarlijk grommen laat horen dat hij een stoute inhaalactie uithaalt, blijft de diesel-ST zakelijk en correct (lees: nagelen). Het blijft tenslotte een diesel...