Mitsubishi Cordia (1983) - In het Wild

Colt, Lancer en Galant. Het zijn stuk voor stuk modelnamen die Mitsubishi in Europa al lang niet meer toepast maar die ongetwijfeld nog een belletje doen rinkelen. De Cordia is misschien behoorlijk weggezakt en dus danken we AutoWeek-lezer Hans van de Beek op onze blote knieën voor zijn inzending voor In het Wild. Wij kunnen het ons in ieder geval niet meer heugen voor het laatst een exemplaar te hebben gezien. Maar, wat is een Cordia eigenlijk?

In Nederland slechts zeer kort leverbaar: de Lancer F, de sedanversie van de eerste Colt.

Om de Cordia te duiden moeten we terug tot de vroege jaren 80, een periode waarin Mitsubishi in Nederland een zeer uitgebreid modellengamma had. Met de Colt had Mitsubishi een compacte voorwielaangedreven hatchback in de aanbieding, het instapmodel dat tot 1984 de achterwielaangedreven tweede generatie Lancer boven zich had. Die Lancer ging er rap uit, auto's met voorwielaandrijving waren in de ogen van autofabrikanten namelijk klaar om de weg naar de toekomst te plaveien. Die achterwielaangedreven Lancer vond in Nederland opvolging in de Lancer F (Fuore). De Lancer F was in feite een Colt-met-sedankont en was daarmee een maatje kleiner dan de uit een andere bloedlijn afkomstig achterwielaangedreven Lancer die hij verving. In 1984 werd de Lancer F al van de markt gehaald om plaats te maken voor een volledig nieuwe sedan. Opnieuw werd dat een sedanversie van de Colt, maar dan op basis van nieuwe generatie van dat model.

De Lancer F werd snel opgevolgd door de nieuwe Lancer op basis van de nieuwe Colt.

Doordat de 4,22 meter lange achterwielaangedreven Lancer definitief werd gewisseld voor een Lancer op basis van de kleinere Colt, was de in 1984 kakelverse nieuwe Lancer een maatje kleiner (zo'n 10 centimeter) dan zijn voorganger. Daarmee viel er in de eerste helft van de jaren 80 een behoorlijk gat tussen de 4,12 meter lange Lancer en de na zijn generatiewissel tot maar liefst 4,56 meter gegroeide Galant. Daarvoor had Mitsubishi wel een oplossing. Het vulde het gat tussen die twee modellen op met de Tredia, een 4,28 meter lange voorwielaangedreven sedan.

De Lancer werd kleiner en dus vulde Mitsubishi het gat tussen de Lancer en groter gegroeide Galant op met de Tredia.

Maar, dan zijn we nog altijd niet bij de Cordia. Daar is een extra omweg voor nodig. Begin jaren 80  knipte Mitsubishi namelijk de Celeste uit het Europese leveringsgamma. De Celeste - of Lancer Celeste - was een driedeurs coupé die als voordeliger alternatief voor de Sapporo (en later de Starion) fungeerde. De Celeste hoefde het niet zonder opvolger te doen en dat is waar zowel de aangehaalde Tredia als de hoofdrolspeler van dit artikel samenkomen. Mitsubishi greep de Tredia bij zijn kladden, trok de sedankoets eraf en vouwde er de carrosserie van een coupé omheen. Voilà, de Cordia was geboren.

De Cordia is een afgeleide van de Tredia en dus hebben ze dezelfde wielbasis.

In tegenstelling tot de Tredia werd de Cordia niet met de 70 pk sterke 1.4 geleverd. De Cordia kreeg namelijk altijd een 1.6 onder de kap,  die in beginsel 75 pk en 116 Nm leverde. Er was echter ook een Turbo-versie die 114 pk en 170 Nm opwekte. Dat vermogen vond via een drietraps automaat zijn weg, maar Mitsubishi had nog een technisch hoogstandje achter de hand. Dat was niet het optionele digitale instrumentarium, maar de Super Shift-transmissie waarmee de auto leverbaar was. Die bak behoeft wat uitleg. In feite had je namelijk twee pookjes en 'acht versnellingen'. Via de linker pook zette je de transmissie in Economy of in Power, met de rechter kon je uit vier versnellingen kiezen die afhankelijk van de stand van de linker lange of korte overbrengingsverhoudingen hadden.

Mitsubishi Cordia

De Cordia op deze foto's is een 1600 SR uit 1983 en is daarmee een betrekkelijk vroeg exemplaar. Helemaal fris is hij met zijn 39 jaar ervaring op het Nederlandse wegennet niet meer, maar dat kun je hem niet aanrekenen. We zien wat verweerd kunststof, een gemankeerde handgreep van de achterklep, gebroken beglazing van de richtingaanwijzer rechtsvoor en roestbloemkooltjes bij de wielkasten en achterste zijschermen, maar we hebben Japanners uit deze bouwjaren gezien die als gevolg van het roestspook na zo'n veertig jaar er aanmerkelijk beroerder uitzagen.

Deze Cordia is wat ons betreft zeer de moeite van het koesteren waard. Dat komt heus niet alleen door zijn interessante techniek, maar misschien juist wel omdat het model nagenoeg compleet is vergeten en kennelijk maar weinigen de moeite hebben genomen de Cordia voor het automobiele nageslacht te bewaren. Mitsubishi deed dat immers ook niet.