Volvo V70 T-5 Exclusive-Line (1997)
autoreview
Signalement
| Uitvoering | V70 T-5 Exclusive-Line |
|---|---|
| Versnellingen | 4, Automaat |
| Bouwjaar | 1997 |
| Jaar van aanschaf | 2020 |
| KM-stand bij aanschaf | 311.000 km |
| KM-stand laatst | 376.500 km |
Onze V70 T5 classic
Qua auto’s zijn wij sowieso liefhebbers van de modellen uit de jaren 90 en dan vooral van de Volvo 850 Estate en de V70 Classic. Hiervoor hebben wij dan ook met veel plezier in meerdere handgeschakelde 2.5 v10 modellen rond gereden, twee maal met een 850 uit 1994 en 1995 en tot afgelopen zomer in een V70 uit 1997. Niks mis mee, zo’n betrouwbare 5-cilinder met 140 pk die een prachtige “roffel” laat horen bij het optrekken.
Voor die laatste auto zat er wat groot onderhoud aan te komen. Op zich was dat wel begroot maar tegelijkertijd zijn het soms ook van die momenten dat je andere mogelijkheden de revue laat passeren. Dat het weer een Volvo moest worden was duidelijk. Auto’s die hoog op mijn verlanglijstje stonden zijn bijvoorbeeld de 850 T-5R, 850R en de V70R (classic). Alleen zijn mooie exemplaren erg duur (en verdienen ze eigenlijk stalling in een garage die wij niet hebben). Vandaar als “tussenoplossing” eens gekeken naar de T5-modellen.
Bij een Volvo-specialist stond een mooie zwarte V70 T5 automaat uit 1997 met iets meer dan 300.000 km op de teller, zie foto. Hij was halverwege een opknap-traject waarop dus nog wat invloed kon worden uitgeoefend. Ik vind het leuk om een auto zoveel als mogelijk origineel te hebben dus de dikke dakrails hebben plaats gemaakt voor jaar-correcte dunne rails en de “Amerikaanse” koplampen en richtingaanwijzers zijn nu weer origineel. Ook de moderne radio is inmiddels vervangen, nu een originele “dubbel din” Volvo radio (waar ook nog cassettebandjes in kunnen ;-)). De velgen mochten blijven. Motor en aandrijflijn hebben ook de benodigde aandacht gehad, automaat is o.a. gespoeld.
Sinds het eind van de zomer rijden wij dus met deze auto rond. Eerder heb ik het een “tussenoplossing” genoemd maar zo voelt het totaal niet. Het is een luxe exemplaar met lederen bekleding en ongeveer alle opties, muv een open dak. Qua rijgedrag hebben we niets te klagen. De “R” modellen schijnen vrij hard geveerd te zijn (voor Volvo-begrippen dan…). De T5 zou wat meer op comfort zijn gericht. Nu heb ik nog nooit in een “R” gereden maar onze T5 is inderdaad comfortabel en geen echte bochtenridder. Wel iets directer dan onze eerdere Volvo’s maar dat kan ook aan de conditie van de wielophanging liggen.
De 17-inch wielen op de foto (donkere Comet-velgen) hebben voor de winter plaats gemaakt voor 16-inch wielen (Colomba-velgen) met winterbanden. Colomba is trouwens de velg waarmee de auto origineel werd geleverd. Die 16-inch met de wat hogeren band rijdt eigenlijk prettiger maar het oog wil ook wat… Dus na de winter komen de Comet’s weer terug.
Qua prestaties hebben we natuurlijk niets te klagen met ongeveer 240 paarden onder de motorkap. Die paarden komen eigenlijk in twee etappes vrij. Tot ongeveer 3000 toeren is het gewoon een vlotte/krachtige auto, niet buitensporig. Maar rond de 3000 toeren verandert er duidelijk iets, een “versnelling” waar ik mij nog steeds over kan verbazen met bijbehorend motorgeluid (waarvoor je de radio graag even uit zet…). Het werkt echt verslavend.
In sommige reviews wordt de manier waarop het vermogen vrij komt als nerveus omschreven en wordt een vergelijk met de 2.5t motor (lage druk turbo) gemaakt, die meer gelijkmatig is. Ik heb wel eens met een 2.5t gereden en die is idd wat eerder bij de les/gelijkmatiger en heeft onderin wat eerder trekkracht beschikbaar (zoals een diesel?). Maar de manier waarop het bij een T5 gaat ervaren wij absoluut niet als nerveus. Bij normaal rijden schakelt de automaat rond de 3000 toeren door naar de volgende versnelling en heb je dus een zeer relaxed rijdende auto die toch vlot/krachtig is. Pas als je wat sportiever rijdt kom je in dat gebied boven de 3000 toeren maar dan wil je dat ook.
Tot nu toe geen echte problemen gehad. In het begin ging het storingslampje van het motormanagement af en toe branden. Dat kan je zelf resetten door de min-pool van de accu even los te halen maar dan moet je natuurlijk wel de mogelijke oorzaak weten / wegnemen. Op advies van de garage overgegaan op RON 98 brandstof van een premium merk en dat werkt vooralsnog. Bij de eerstvolgende beurt wordt voor de zekerheid toch nog even naar deze storing en naar de precieze afstelling voor het brandstofmengsel gekeken.
Deze auto is in principe onze gezins-/hobby-/vakantieauto. Voor mijn woon-/werkverkeer (65 km enkele reis, vooral snelweg) heb ik sinds kort een Volvo C30 D4 R-Design met een eigen review, ook heel leuk om in te rijden. Maar soms gaat de T5 een dagje mee naar het werk, gewoon, omdat het kan…
Tot zover mijn eerste bericht. Ik zal proberen om met enige regelmaat een update te plaatsen.
Onze V70 T5 classic, een update
Tijd voor een update!
Wij hebben de auto nu ruim een jaar in ons bezit en vinden hem nog steeds “fantastisch”. In augustus een rondje Noord-Italië gedaan, Dolomieten, Middellandse zee en Gardameer. Heen en terugreis via Duitsland en Oostenrijk. Om te reizen is het een heerlijke auto. Maar in Italië hebben ze de laatste jaren kennelijk niet al te veel geld uitgegeven aan het onderhoud van de lokale wegen, dan merkte je toch wel dat die platte banden met de 17 inch velgen behoorlijk ten koste gaan van het comfort. Maar alles bij elkaar heeft de auto het prima gedaan.
De snelweg in Duitsland is leuk om eens een keertje legaal gebruik te kunnen maken van het vermogen van de auto. Vooral wanneer je met bijvoorbeeld 90 km per uur achter een inhalende vrachtauto zit die dan eindelijk aan de kant gaat. En er een ongeduldige chauffeur in een moderne auto achter je zit… Dan zijn de auto en ik echt in ons element. Maar in bochten blijft het opletten om die 240pk fatsoenlijk op het asfalt over te brengen. Bij gewoon rijden geen enkel probleem maar je moet je niet laten opjutten door iemand die je op een verkeersplein buitenom probeert voor te blijven want voordat je het weet gaat de auto er met jou vandoor in plaats van andersom (maar dat kan natuurlijk ook aan mijn rijvaardigheid liggen...).
Ik heb de auto in onderhoud bij een kleine lokale Volvo-dealer. Misschien niet de voordeligste keuze maar wel vertrouwd en dichtbij. Daarnaast heeft een monteur daar een oude C70 T5 en rijdt een verkoper rond in een Cream Yellow 850 T-5R, er is dus mbt dit soort oude Volvo’s wel wat specifieke expertise in huis. Ook krijg je bij oudere auto’s korting op het arbeidsloon en draaien ze een wat aangepast onderhoudsschema. En tenslotte “gratis” Volvo-Assistance bij pech onderweg dus ANWB-Wegenwacht is niet meer nodig.
Qua onderhoud en storingen het afgelopen jaar wel een paar tegenvallers gehad. Ik had eerder al omschreven dat het storingslampje van het motormanagement af en toe ging branden. Dat bleef zich toch herhalen en bleek uiteindelijk een kapotte sensor te zijn die uiteraard is vervangen. Ook bleek er koelwater te lekken. Je hoopt dan op een slangetje maar het was helaas de radiator zelf. Die is dus ook vernieuwd. Verder veroorzaakte een kapotte stabilisatorstang rechtsvoor een irritante rammel, is inmiddels ook verholpen.
Verder nog een paar dingen waarvan ik vooraf wist dat het nog moest gebeuren, de distributieriem (verliep volgens plan) en de aircopomp (verliep niet helemaal volgens plan). De distributieriem stond gewoon gepland bij de eerste jaar-beurt en vervangen ging zonder problemen. Dat de aircopomp kapot was wist ik maar na vervanging bleek dat de pomp na enkele seconden telkens uitsloeg, onduidelijk waarom. Dit werd nog een aardige zoektocht waarbij uiteindelijk een verstopping van een leiding de boosdoener was.
Qua kosten dus niet een heel voordelig jaar. Aan de andere kant, een deel was gepland en de rest is voor de komende jaren alvast in orde. Want wat ons betreft is dit een auto die we over 20 jaar nog steeds bezitten. En dan ga je toch wat anders naar de kosten kijken, niet per jaar maar bv per vijf jaar. En afschrijving? Daar doen we niet aan ;-) Sterker nog, het zou mij niet verbazen wanneer de waarde van deze specifieke classic modellen (R en T5) de komende jaren alleen nog maar gaat stijgen wanneer ze technisch en optisch tenminste goed zijn. Bij de “R” is dat al aan de gang, wanneer ze zeldzamer worden volgt de T5 vanzelf. Dat zie je nu bij de 850-modellen namelijk al gebeuren.
Over het geheel zijn wij dus erg tevreden met de auto en hopen we er nog lang plezier van te beleven.
Een jaar met wat rammeltjes...
Het afgelopen jaar waren er niet echt schokkende dingen aan de hand met de V70.
Tussendoor wel even een bezorgd moment toen ik bij bepaalde hobbels ergens aan de achterzijde een vreemd geluid hoorde. Een soort rammel…, of schuurde er iets…, of liep er iets aan. Stoppen, onder de auto kijken, niets te zien. Weer rijden. Hoor ik het nog, nee. Misschien heb ik het mij verbeeld. Verderop is een hobbelige weg en ik hoor het weer. Opnieuw stoppen maar opnieuw niets te zien. Ook wanneer ik de auto met een duw probeer in te laten veren hoor ik niets. Dan maar voorzichtig naar huis rijden en met de auto naar mijn vertrouwde garage.
Daar bleek dat ik het mij zeker niet had verbeeld. Het hitteschild tussen de uitlaat en de bodemplaat was deels los geraakt en was de oorzaak. Dit was gelukkig snel en goedkoop te repareren, gewoon even opnieuw vastzetten. Een meevaller want onderweg naar de garage passeren ook diverse andere (duurdere) oorzaken de revue.
Los hiervan staan de V70 classic en de 850 wel een beetje bekend om “gerammel” vanuit het interieur. Het heeft denk ik met de leeftijd te maken, kunststof is op een gegeven moment niet meer zo flexibel, droogt uit, wordt broos. Bijvoorbeeld de plastic clips waar de kunststof bekleding van de achterklep mee vast zit. Die zijn na 25 jaar gewoon op en breken gemakkelijk af met een rammelende achterklep tot gevolg. Dit is goedkoop op te lossen, de clips zijn gewoon nog verkrijgbaar. Je moet er alleen wel even de moeite voor nemen. Ook de afdekplaat boven het reservewiel wil nog wel eens in het omliggende frame rammelen. Een beetje creativiteit met tochtstripjes verhelpt het. Bij ons zat er op een gegeven moment ook nog een vervelende “kraak” in het dashboard. Een smeermiddel in sprayvorm was daar de oplossing. Maar houd daar dus wel rekening mee wanneer je zo’n oudere auto koopt. Wanneer je er niets aan doet heb je op een gegeven moment echt een rammelbak.
Kort geleden was de auto aan zijn jaarbeurt en APK toe. En vlak daarvoor was daar weer een rammel. Dit keer herkende ik hem met enige zekerheid, de stabilisatorstang. Rechtsvoor was vorig jaar al een keer vervangen, dit bleek linksvoor. Tijdens de jaarbeurt bleken verder een stofhoes bij een aandrijfas en een stuurkogel aan vervanging toe. Plus een terugslagklep in het ruitensproei-systeem werkte niet helemaal goed waardoor het systeem relatief weinig druk kon opbouwen. Viel mee dus…
Qua onderhoud hebben we het bij deze auto vanaf het begin iets anders aangepakt. Bij onze vorige drie Volvo’s (850/850/V70 Classic) zaten we aan de onderkant van het noodzakelijke. Bij deze zitten we aan de bovenkant van het noodzakelijke. Wat op lange termijn de beste keuze is moet nog blijken maar vooralsnog voelt dit beter.
Onderweg merk je dat de auto langzaam maar zeker wat zeldzamer wordt. En dat de exemplaren die je nog wel tegen komt er gemiddeld genomen redelijk goed uitzien, kennelijk in het bezit van een liefhebber. Misschien ook wel logisch. Iemand die “toevallig” in het bezit is gekomen van zo’n auto bezuinigt vaak op de verkeerde dingen en haakt dan op een gegeven moment toch af op de (achterstallige) onderhoudskosten want om de jaarlijkse APK kan je niet heen. Wat mij betreft prima, ik vind het wel leuk om in een soort van “zeldzame” liefhebbers-auto te rijden.
Over die toekomstige zeldzaamheid had ik nog een kort gesprekje in de garage, en dan in het bijzonder over de beschikbaarheid van onderdelen. Bij de laatste onderhoudsbeurt moest er namelijk een specifiek onderdeel uit Zweden komen, was in Nederland kennelijk niet meer op voorraad. En ik had verhalen gehoord dat de onderdelen voor bijvoorbeeld de Volvo 940/960 modellen (die tot 1998 nieuw werd verkocht) steeds moeilijker verkrijgbaar zijn. De 850/V70 Classic is weliswaar van een nieuwere generatie maar dateert wel uit ongeveer dezelfde periode. Volgens de garage is de beschikbaarheid van onderdelen voor de 850/V70 Classic voorlopig geen enkel probleem. Volvo heeft zelf nog voldoende en daarnaast is de after-market voor de 850/V70 Classic ook veel groter, er zijn gewoon veel meer liefhebbers. Wat dat betreft dus geen zorgen, hooguit soms wat langer wachten op een onderdeel.
Tot zover voor nu. Deze keer even geen verhalen over de prestaties, het rijgedrag, de acceleratie en dergelijke, misschien de volgende keer weer…
Pech Onderweg
Het afgelopen jaar hebben wij niet heel veel met de auto gereden. Met de hoge brandstofprijzen van 2022 was onze andere auto dan voordeliger. En Euro98 brandstof helpt natuurlijk ook niet mee. Hij lust Euro95 maar de kenners (ook mijn eigen Volvo-dealer) adviseren de 98-versie. Ja, ik weet dat ik eigenlijk E5 en E10 moet zeggen ;-) Op E5 loopt de motor mooier, levert meer vermogen, is zuiniger en E5 trekt minder water aan, althans, dat zeggen de kenners... Ik merk het eerlijk gezegd niet zo erg maar ik ben zuinig op de auto dus ik doe het maar. En omdat er niet heel veel kilometers worden gereden valt het verschil nog enigszins mee. Het zijn dan vooral de middellange ritjes want alleen korte ritjes is ook weer niet goed.
Ondanks het weinige gebruik toch een paar reparaties. De vervelendste was de dynamo die er onderweg mee stopte. De wegenwacht bracht uitkomst, een klap met de hamer en hij deed het weer. Wel met het nadrukkelijke advies om hem zo snel als mogelijk te vervangen. Volgens de wegenwacht krijgen oudere auto's er altijd een keer mee te maken. Dynamo's hebben nu eenmaal niet het eeuwige leven maar preventief vervangen doet niemand. Nog even de accu aan de snellader en ik kon weer verder.
Inmiddels zit de nieuwe dynamo (ruil/gereviseerd) erin, met levenslange garantie zolang ik eigenaar van de auto blijf, een Volvo-regel.
Meteen ook maar een "niet noodzakelijk iets" laten repareren. Je kent het wel, wanneer je een portier opent zit er halverwege een soort blokkade waar je hem even doorheen moet duwen. Bijvoorbeeld handig wanneer je tussen andere auto's in parkeert en dergelijke. Bij onze auto waren er twee kapot. De bestuurdersportier blokkeerde helemaal niet meer, met een soms te ver openzwaaiende deur tot gevolg. En de passagierszijde blokkeerde te goed, alleen met veel kracht en gekraak kon je hem er doorheen trekken. Hoewel niet noodzakelijk is het toch wel fijn nu de "deurstoppers" het weer gewoon doen zoals het hoort.
Ik had al eerder aangegeven dat we erg goed voor deze auto zorgen. Ik wil hem graag nog lang houden en dan denk ik dat dit de juiste manier is. Oké, het kost geld. Maar afschrijving op de waarde heb ik niet zolang de staat fatsoenlijk blijft. Er staan nog een paar niet noodzakelijke reparaties op mijn lijstje, de hemel boven de kofferruimte laat los en de binnenbekleding van de portieren is ook gedeeltelijk los. Hopelijk is dat bij mijn volgende bericht ook verholpen.
Jaarbeurt en APK, geen grote problemen
Even een korte update.
In juli was de auto toe aan zijn reguliere jaarbeurt en APK. Ook de airco even laten controleren want in de zeer warme maand juni viel het koelvermogen mij af en toe wat tegen. Sowieso wordt een 2-jaarlijkse controle van de airco aangeraden. Gelukkig geen echte bijzonderheden. Buiten de jaarbeurt om was alleen een stofhoes van een aandrijfas aan vervanging toe. Qua materiaal kost dat weinig maar het is wel een aardige klus dus de kosten zitten dan vooral in arbeidsloon. Maar onder de streep tevreden. Gelukkig maar want eerder dit jaar had ik dus al wel wat kosten moeten maken.
De airco was ook gewoon in orde. Zal een kwestie zijn van mijn verwachtingen iets naar beneden bijstellen. De airco-systemen waren in de jaren 90 mogelijk toch iets minder krachtig. En de kleur zwart zal ook niet meehelpen. Tot een buitentemperatuur van ongeveer 30 graden gaat het trouwens prima maar daarboven merk ik dat moderne auto's het toch beter doen.
In augustus nog met de auto naar de Ardeche op vakantie geweest en dan merk je weer dat het een heerlijke auto is. Volgeladen met z'n vieren (tieners achterin). Met een overvloed aan ruimte, comfort en vermogen. Enige aandachtpunt is de vertraging bij het remmen. Dan merk je dat je met een behoorlijk gewicht onderweg bent, een duidelijk verschil met de situatie wanneer ik alleen met een lege auto op pad ben.
Nog een grappige situatie op een parkeerplaats bij een supermarkt in Frankrijk. Vanaf een afstandje zagen we twee mensen aandachtig om onze auto heenlopen. Eerste gedachte, ze zullen er toch niet tegenaan zijn gereden. Maar ze liepen al weer weg voordat wij erbij waren en wij zagen gelukkig ook geen schade. Toen wij een paar minuten later weg reden zagen wij tegelijkertijd een mooie zilvergrijze V70 Classic met Frans kenteken weg rijden met, inderdaad... Er volgde over en weer zo'n blik van "wij begrijpen elkaar".
Wel nog een klein "dingetje" waaruit weer blijkt dat het een oude auto is. Bij het vervangen van de deurstoppers (zie vorig bericht) moest het opbergvak onder het dashboardkastje aan de passagierszijde even los worden gemaakt. Daarbij zijn een paar plastic clips deels afgebroken. Weer een voorbeeld dat plastic op een gegeven moment kwetsbaar/broos wordt. Dit had tot gevolg dat het opbergvak af en toe los kwam, deels naar beneden viel. Met een klein schroefje op een "onzichtbare" plek was dit ook weer opgelost. Maar wanneer je je irriteert aan dit soort kleine mankementen is een oude auto misschien niet de beste keuze.
Weer een jaar voorbij zonder grote issues
Een update. Aan het begin van de zomer was het weer tijd voor de jaarbeurt en de APK. Nog altijd bij de vertrouwde Volvo-dealer. Ik had het al eerder aangegeven maar bij oude Volvo's laten ze het officiële onderhoudsschema los en volgt er onderhoud op maat voor een aangepaste prijs Het kan ergens anders natuurlijk goedkoper maar dit voelt goed en vertrouwd.
Ook dit jaar gelukkig geen echte bijzonderheden. Onverwacht maar niet te duur was de stuurkogelhoes, die moest worden vervangen. Het tweede punt was de uitlaat, dat wist ik. Die was precies aan het begin van het sierstuk doorgeroest, de laatste 30 centimeter brak af zeg maar.
Omdat de rest van de uitlaat en de dempers nog prima waren stelde men voor om de boel een stuk in de korten en dan een nieuw stuk pijp plus een nieuw sierstuk te monteren. Dan kon de oorspronkelijke demper (met bijbehorende roffel ;-)) gewoon blijven zitten. Een fijne oplossing, ook financieel. Waar ik mij overigens niet van bewust was is dat de oorspronkelijke uitlaat geen einddemper heeft, na de middendemper is er alleen nog een lang stuk pijp.
Qua jaarbeurt en APK was dit het ook meteen, dus weer een prima jaar mbt betrouwbaarheid en kosten.
Het exterieur ziet er eigenlijk nog erg goed uit, zeker wanneer je bedenkt dat de auto al weer 27 jaar oud is. We wassen en poetsen dan ook geregeld, zonder het te overdrijven. Binnenin wordt het helaas langzaam wat minder. De bekleding van de hemel laat steeds verder los en moet nu echt snel worden vervangen. Ook ontstaan er steeds meer barstjes in de (imitatie) houtinleg. Op het stuur heb ik meerdere stukjes opnieuw moeten vastlijmen en ook rondom de versnellingspook zitten een paar barstjes. Hoe ik dat ga oplossen weet ik nog even niet.
Deze zomer zijn we met z'n vieren naar Zuid/West Frankrijk op vakantie geweest, bij elkaar zo'n 3.000 km afgelegd. Onderweg geen problemen, het is een heerlijke reisauto. Onbewust houd je toch in de gaten of je onderweg vergelijkbare auto's tegen komt en dat waren er dit jaar maar 2, allebei Nederlanders. Ze worden toch langzamerhand zeldzamer merk ik.
Tot zover deze keer. En hopelijk volgen er nog vele updates.
Helaas, nu toch een dure reparatie
Misschien is het de goden verzoeken, in de laatse twee twee updates onder andere uitdragen dat er al twee jaar lang geen grote problemen waren bij de jaarbeurt en APK. Want nu was er toch een aardige tegenvaller. Bij hobbels en kuilen een bonk bij de achteras. Vooral aan de rechter zijde.
Na diagnose bleek het draagarmrubber van de achteras de boosdoener. Die was niet alleen op maar zat kennelijk ook niet meer helemaal goed op z'n plek. In overleg met de garage meteen links ook maar laten vervangen want die was ook niet helemaal fris meer.
Qua materiaal viel het nog wel mee maar het is veel werk dus een hoop arbeidsloon. Ik heb er verder niet al te veel verstand van maar bij een dergelijke reparatie is het kennelijk ook nodig om alle vier de wielen opnieuw uit te lijnen. En ik moet zeggen dat de auto nu toch nog wel een stukje prettiger lijkt te rijden, als op rails zeg maar.
Ik heb het al eerder gezegd, afschrijving doen we niet aan dus af en toe een wat grotere uitgave op het onderhoud hoort er helaas bij.
Een ander klusje wat ik gelukkig zelf kon doen zijn wat dashboardlampjes vervangen. Ook die zijn nu eenmaal niet gemaakt om het meer dan 25 jaar te blijven doen. Op YouTube staan meerdere voorbeeldfilmpjes. De schakelaars klik je gemakkelijk los en lampjes zitten in een soort fitting, lijkt een beetje op ouderwetse kersboomlampjes. Twee draadjes ombuigen en je trekt ze zo uit de fitting. Nieuw lampje erin en hij doet het weer. Kleine moeite en een klein bedrag.
Tot zover deze update, hopelijk meld ik mij pas weer bij de volgende jaarbeurt.
- Betrouwbaarheid
- Prestaties
- Comfort
- Kosten
- Zou u weer een auto van dit merk kopen? ja
Beoordeel deze review
Geef uw mening over schrijfstijl en bruikbaarheid. Bij tenminste vijf binnengekomen waarderingen zal de gemiddelde beoordeling getoond worden.
